غلامحسین محسنی‌اژه‌ای رئیس قوه قضاییه در دیدار با حاکمان شرع و قاضیان جمهوری اسلامی خواستار نگهداشتن زندانیانی که «مستحق آزادی» نیستند در زندان‌ها شد و گفت که بیرون آمدن آنها «برای جامعه و امنیت و آرامش مردم مضر است.»
غلامحسین محسنی اژه‌ای رئیس قوه قضاییه امروز جمعه ۹ مهرماه ۱۴۰۰ در دیدار شورای قضایی استان قزوین دستور داد تا علاوه بر دادستان مرکز استان و رئیس کل دادگستری، مجموعه قضات، در «طول هفته و روزهای تعطیل» از زندان‌ها بازدید کنند و با تک‌تک زندانیان گفتگو کنند.
محسنی اژه‌ای رئیس قوه قضاییه و جانشین «قاضی مرگ»، بار دیگر بر پرهیز از صدور غیرضروری قرار بازداشت موقت و تعیین مجازات‌های جایگزین تأکید و همچنین به حاکمان شرع توصیه کرد که اگر کسی «مستحق آزادی نیست» و بیرون آمدن او برای جامعه و امنیت و آرامش مردم «مضر» است، در زندان بماند!
او آزادی با استفاده از پابند الکترونیک زندانیان را به تشخیص قاضیان منوط کرد و گفت «اما اگر تشخیص دادید می‌شود نسبت به کسی ارفاق کرد، با استفاده از امکاناتی، چون پابند الکترونیک اجازه دهید به آغوش خانواده‌اش برگردد و بدانید که رضای خدا هم در همین است.»
محسنی‌اژه‌ای گفت که این قوه تا اندازه‌ای که «بودجه و امکانات»اش اجازه دهد، «برای رفع مشکلات تلاش خواهد کرد.
رئیس قوه قضاییه درباره «مرگ‌های مشکوک» مانند قتل شاهین ناصری شاهد شکنجه نوید افکاری و امیرحسین حاتمی در زندان‌های نظام همچنان سکوت کرده است در حالی که دادستان کل کشور توضیح درباره آنها را به مسئولان امر وانهاده بود.
دستور به تداوم حبس زندانیانی که از نظر رئیس قوه قضاییه و قضات و حاکمان شرع زیرمجموعه‌ی این دستگاه «مستحق آزادی نیستند»، در حالی صادر شده که نهادهای حقوق بشری و افکار عمومی به شدت از افزایش فشارها بر شهروندان و نقض آشکار حقوق بشر در ایران ابراز نگرانی کرده و به آن اعتراض دارند.
پس از «انتخابات» ریاست جمهوری اسلامی در خردادماه، به فاصله‌ی دو روز هم اعدامها که مدتی متوقف شده بود توسط حکومت از سر گرفته شد و هم تا کنون شمار بسیاری از فعالان سیاسی و اجتماعی و شهروندان معترض عادی به دلایل واهی احضار، دستگیر و به زندان منتقل شده‌اند.
بازداشت‌های غیرقانونی و اعدامها باعث تشکیل موج گسترده‌ای از دادخواهی و اعتراض بین خانواده‌های کُشته‌شدگان و دستگیرشدگان شده اما قوه قضاییه از هرگونه پاسخگویی و مسئولیتی سر باز می‌زند.
نحوه نگهداری زندانیان در زندان‌ها، عدم موافقت با مرخصی، منع تماس با بیرون زندان و بی‌توجهی به بیماری زندانیان نیز نگران‌کننده شده و بسیاری از زندانیان را در اعتراض به شرایط غیرانسانی زندان‌ها به اعتصاب غذا واداشته است.
شمار «مرگ‌های مشکوک» نیز در زندان‌ها بیش از پیش و به طرز نگران‌کننده‌ای افزایش پیدا کرده و سازمان امور زندان‌ها بجای پاسخگویی در این ارتباط، اقدام به وقت‌کُشی می‌کند تا حساسیت افکار عمومی در مورد این جنایات را مشمول مرور زمان کرده و جامعه زیر بار انواع خبرهای فجیع دیگر آنها را فراموش کند.
