دوباره در آستانه روز کوروش بزرگ ایستاده‌ایم؛ دوباره آماده می‌شویم که روز ویژه‌ی بزرگترین شخصیت تاریخی سرزمین‌مان را، در هر کجای دنیا که هستیم، جشن بگیریم؛ و دوباره چون سال‌های گذشته، حکومت اسلامی حاکم بر ایران علاوه بر اینکه از هم‌اکنون همه نیروهای خود را بسیج کرده تا از نزدیک شدن مردمان به محوطه‌ی آرامگاه کوروش جلوگیری کند، در تدارک ویران کردن تدریجی آرامگاه مرد بزرگی ست که در ۲۵۵۰ سال پیش، در زمانه‌ای که رهبران سرزمین‌های مختلف جهان با ایجاد ترس و وحشت حکومت می‌کردند، به سربازانش فرمان داد: «مردم را نترسانید، کاری به مذهب و مرام کسی نداشته باشید، کسی را به بیگاری نگیرید، در رفاه و آسایش مردمان بکوشید…»
در سپتامبر ۲۰۰۵ (شهریور ۱۱۳۸۴)در پی خبر شدن از قصد هولناکی که حکومت اسلامی برای ویران کردن آرامگاه کوروش بزرگ تدارک دیده بود، همزمان با ایجاد کمیته‌ای بین‌المللی برای نجات پاسارگاد، پیشنهاد شد روز ۲۹ اکتبر (هفتم آبان) که روز صدور منشور حقوق بشر کوروش بزرگ است، روز او شناخته شود.
درست یکسال از جهانی شدن محوطه‌ی تاریخی پاسارگاد می‌گذشت. حدود دوهزار کارشناس و نمایندگان رسمی دولت‌های عضو سازمان ملل، به اتفاق آرا، آرامگاه کوروش و محوطه تاریخی پاسارگاد را به عنوان «مکانی مقدس» در فهرست میراث فرهنگی جهان ثبت کرده بودند.
اما آنچه سبب شادمانی و سرفرازی مردمان ایران شده بود، حکومت اسلامی را به شدت خشمگین و مضطرب کرد، آنسان که تصمیم گرفت به شکلی موذیانه و بی‌سروصدا آرامگاه کوروش را در خطر رطوبت‌زدگی و ریزش قرار دهد. آنهم به بهانه‌ی کمک به کشاورزان!
کمیته نجات پاسارگاد، که با نام «بنیاد میراث پاسارگاد» به ثبت قانونی رسیده بود، با همراهی ده‌ها سازمان مردمی در ایران و سراسر جهان و به کمک چند رسانه‌ی ایراندوست، کارشناسان مطلع و میلیون‌ها مردم با فرهنگ ایرانی و غیرایرانی، سازمان یونسکو را وادار به واکنش کرد تا جایی که حکومت محبور شد، همانگونه که کارشناسان و مهندسین برآورد کرده بودند، حداقل ۲۵ متر آبگیری را کمتر انجام دهد.
آرامگاه کوروش بزرگ و محوطه ی عظیم تاریخی و جهانی‌اش نجات پیدا کرد اما حکومت اسلامی ساکت ننشست و از آن هنگام تا امروز هر چند وقت یکبار به بهانه‌های مختلف تدارک ویرانی تدریجی آرامگاه را دیده است. آخرین آن اقداماتی‌ست که در گفته‌های ضرغامی وزیر بی‌فرهنگ سازمان فرهنگی حکومت اسلامی و در همین روزهای اخیر انعکاس پیدا کرده است. اینبار قرار است که با دکل زدن، چاه کندن، و بناهای دو طبقه ساختن در حریم پاسارگاد نقشه خود را عملی کنند و جالب است که باز هم به بهانه‌ی کمک به کشاورزانی‌ست که خود بیشترین لطمه‌ها را از سدسازی‌ها و چاه کندن‌های غیرکارشناسانه و سودجویانه این حکومت دیده‌اند. گفته‌های ضرغامی اگر چه با واکنش شدید مردمان بلافاصله تغییر پیدا کرد اما گزارش‌هایی که از ایران و از شهر پاسارگاد می‌رسد، روشن است که این یک عقب‌نشینی تاکتیکی می‌باشد.
*****
هموطنان عزیز،
متاسفانه خبرهای موثقی که از ایران و از سوی نگاهبانان و دوستداران میراث فرهنگی ایران به «بنیاد میراث پاسارگاد» رسیده، بسیار نگران کننده است. این حکومت نشان داده است که جز ویرانی چیزی برای میراث فرهنگی غیرمذهبی ما نداشته است، به ویژه آن بخش از آثار فرهنگی ما که بیشتر از هر اثری برای مردمان ایران و جهان با ارزش و احترام است.
هموطنان فرهنگ دوست،
به هشدار ما توجه کنید! چشم و گوش خود را نسبت به هر حرکت و سخنی در اطراف محوطه‌ی جهانی پاسارگاد باز نگاهدارید و از هر نوع حرکت غیر عادی عکس بگیرید و برای ما و رسانه‌های ایرانی خارج کشور بفرستید.
مطمئن باشید ما همزمان با این بیانیه نامه‌ای نیز برای سازمان جهانی یونسکو و سازمان‌های دیگر حفظ میراث فرهنگی جهانی خواهیم فرستاد و بطور مرتب این حرکات را به آنها اطلاع خواهیم داد. اما فراموش نکنید چون همیشه و همچنان به پشتیبانی‌ها و خبررسانی‌های شما نیاز مبرم داریم.
*****
برکنار از همه‌ی اینها، یادمان باشد که در آستانه روز کوروش بزرگ ایستاده‌ایم و برگزاری هرچه با شکوه‌تر این روز، در هر کجای جهان که هستیم، پادزهری‌ست موثر در برابر سمی که حکومت اسلامی بر جان میراث فرهنگی و تاریخی سرزمین‌مان می‌پاشد.
روز کوروش بزرگ بر همگان خجسته باد
با مهر و احترام
شکوه میرزادگی
از سوی بنیاد میراث پاسارگاد
♦← انتشار مطالب دریافتی در «دیدگاه» و «تریبون آزاد» به معنی همکاری با کیهان لندن نیست.
