گردهمایی «دادخواهان خاوران» در مقابل دادگاه استکهلم

- اهداف ما از این گردهمایی ابتدا برای همراهی با سه تن از دادخواهان خاوران، صدیقه حاجی محسن (خواهر حسین حاجی محسن)،‌ لاله بازرگان (خواهر بیژن بازرگان) بود که در روزهای ۱۸ و ۱۹ اکتبر به عنوان شاکی در دادگاه حضور یافتند و همچنین عصمت طالبی (خواهر عادل طالبی)  که در ۲۸ اکتبر در دادگاه حضور  خواهد یافت. ما همچنین می‌خواستیم نشان دهیم که ما خانواده‌های خاوران و دیگر جانباختگان قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ پس از گذشت ۳۳ سال نه تنها هنوز نمی‌دانیم که عزیزان ما را چرا و چگونه کشتند و پیکرهای آنها کجاست، بلکه هنوز خاوران و دیگر گورهای بی‌نام و نشان را تخریب می‌کنند و اجازه برگزاری مراسم آزادانه و گذاشتن سنگ و کاشتن گل و گیاه و درخت هم به ما نمی‌دهند.

جمعه ۳۰ مهر ۱۴۰۰ برابر با ۲۲ اکتبر ۲۰۲۱


روز  دوشنبه  ۱۹ اکتبر گردهمایی تعدادی از «دادخواهان خاوران» در مقابل دادگاه حمید نوری در استکهلم که به عنوان یکی از متهمان کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ محاکمه می‌شود،‌ برگزار شد. ما در این گردهمایی تصاویری از ۴۰ سال مبارزه، مقاومت و امید  مادران و خانواده‌های خاوران برای دادخواهی و همچنین تصویر بزرگی از تعدادی از جانباختگان را به شکل سمبلیک نمایش دادیم.

در پوستر نمادین خاوران، عکس‌ها نشانی از فراز و نشیب، رنج‌ها و دردها و مقاومت‌های مادران و خانواده‌های خاوران و همچنین بی‌رحمی‌ها و بی‌عدالتی‌های حکومت از قتل عام زندانیان سیاسی در دهه شصت و گلزار خاوران را نشان می‌داد. گورستانی با گورهایی فردی و جمعی از عزیزان ما که حکومت آن را «لعنت‌آباد» نامید و ما خانواده‌ها آن را «گلزار خاوران» نام نهادیم.

این پوستر مضمون چهار دهه مقاومت و امید و دادخواهی جمعی است و می‌خواستیم به این وسیله در یک تصویر جنایت‌های حکومت و مقاومت مادران و خاوران و دیگر خانواده‌های جانباختگان را نشان دهیم.

در برابر دادگاه حمید نوری؛ استکهلم؛ ۱۹ اکتبر ۲۰۲۱

اهداف ما از این گردهمایی ابتدا برای همراهی با سه تن از دادخواهان خاوران، صدیقه حاجی محسن (خواهر حسین حاجی محسن)،‌ لاله بازرگان (خواهر بیژن بازرگان) بود که در روزهای ۱۸ و ۱۹ اکتبر به عنوان شاکی در دادگاه حضور یافتند و همچنین عصمت طالبی (خواهر عادل طالبی)  که در ۲۸ اکتبر در دادگاه حضور  خواهد یافت. ما همچنین می‌خواستیم نشان دهیم که ما خانواده‌های خاوران و دیگر جانباختگان قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ پس از گذشت ۳۳ سال نه تنها هنوز نمی‌دانیم که عزیزان ما را چرا و چگونه کشتند و پیکرهای آنها کجاست، بلکه هنوز خاوران و دیگر گورهای بی‌نام و نشان را تخریب می‌کنند و اجازه برگزاری مراسم آزادانه و گذاشتن سنگ و کاشتن گل و گیاه و درخت هم به ما نمی‌دهند.

هدف دیگر ما ایجاد امید و پیوندی عمیق‌تر بین دادخواهان برای پیگیری هر چه بیشتر این دادگاه و ادامه راه دادخواهانه مادران و خانواده‌های خاوران و قدردانی از مقاومت‌ها و تلاش‌های آنها برای جلوگیری از تکرار جنایت و یادآوری است که علیرغم سرکوب‌های مداوم حکومت۴۰  سال است که شجاعانه ایستاده‌اند. ما نیز همراه‌شان بوده‌ایم و هر کجا که باشیم صدای‌شان را بلند خواهیم کرد.

این گردهمایی تاثیرگذار و سمبلک، با استقبال فراوانی روبرو شد و بسیاری از وبسایت‌ها و رسانه‌های جمعی ایرانی خارج از کشور و همچنین کانال رسمی‌سوئد SVT آن را انعکاس داد. در این مراسم سرود خاوران را با صدای پروانه میلانی پخش کردیم و طنین صدایش خاطرات زیادی را برای ما و بسیاری از خانواده‌ها زنده کرد. صحنه تاثیرگذار دیگر سرود خواندن جمعی ما با همراهی تعدادی دیگر از خانواده‌های جانباختگان حاضر جلوی دادگاه بود  که با در دست داشتن عکس‌های مادران خاوران به عنوان سمبل مقاومت و دادخواهی سرود «سر اومد زمستان» را خواندیم. سرود «خاوران» سروده پروانه میلانی و سرود «سراومد زمستان» سروده سعید سلطانپور از سرودهای مهمی‌ است که همواره در مراسم‌ خانواده‌ها در منازل و در خاوران در طی و در انتهای مراسم‌ و همچنین در مراسم‌ یادمان جانباختگان در خارج از کشور خوانده می‌شود. امید که تمامی‌ این تلاش‌ها باعث پیروزی ما در این دادگاه و محکومیت حمید نوری شود و بتوانیم به حقیقت قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ دست یابیم و جلوی تکرار جنایت در ایران را بگیریم.
دادخواهان خاوران

 

 

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=261024

یک دیدگاه

  1. آریا

    البته از یاد نبریم که همه گروه های سیاسی ایران بدون استثنا و متفق القول در نخستین روزهای پا گرفتن این رژیم اهریمنی به نوعی پشتیبان صادق خلخالی بودند که صدیق ترین و شریف ترین خدمتگزاران تاریخ ایران را یکی بعد از دیگری به جوخه اعدام می سپرد .
    همین گروهها حتی همین حالا هم یک کلمه در باره اعدام ناجوان مردانه کارگزاران رژیم شاه نمیگویند و آنان را مستحق مجازات اعدام میدانند. اینها حتی تصورش را هم نمی کردند که کمتر از دو سال بعد خودشان قربانی پلید ترین و تبهکار ترین رژیم تاریخ بشر شوند.

Comments are closed.