ماه آبان در حالی فرا رسیده که مقامات جمهوری اسلامی به دلیل مناسبت‌هایی که در این ماه وجود دارد، به یژه سالروز اعتراضات سراسری آبان ۹۸، در هراس خیزش مردمی بسر می‌برند. این هراس در موضع وزیر کشور پاسدار جمهوری اسلامی، جانمایی استاندارانِ پاسدار و انجام مانور «جنگ شهری» نیز دیده می‌شود. این اقدامات اما با نتیجه‌ی برعکس، معادله را بار دیگر به نفع مردم آزادیخواه کشور تغییر می‌دهد.
حقایق تاریخ در برابر تحریف‌های فرقه‌ای
ماه آبان در ایران با روز کوروش بزرگ، زادروز محمدرضاشاه و تاجگذاری شاه و شهبانو و تولد شاهزاده رضا گره خورده است. جمهوری اسلامی چهار دهه تلاش کرد تا با تحریف تاریخ پیش از سال ۵۷ در ایران و زدودن «فرهنگ ملی»، از مردم ایران «اُمت اسلام» بسازد و ایدئولوژی جمهوری اسلامی و صدور انقلاب فرقه‌ای شیعه را پیش ببرد. در این تلاش ناموفق، نه تنها مردم ایران مغلوب بازی تبلیغاتی جمهوری اسلامی نشدند بلکه از سال‌های گذشته با جستجو در هویت فرهنگی و ملی خود، تاریخ را به رُخ زشت جمهوری اسلامی کشیدند. یکی از اقدامات مهم مردم گردهمایی در تخت جمشید برای بزرگداشت کوروش بزرگ بود.
اگر گرد هم آمدن مردم در نوروز و هفتم آبان ۹۵ خواب بر چشمان زمامداران جمهوری اسلامی حرام کرد، سه سال بعد، اعتراضات سراسری آبان ۹۸ به نقطه عطف در تاریخ مبارزات مردم برای آزادی تبدیل شد.
اعتراضات سراسری آبان ۹۸ در ادامه اعتراضات سراسری دی ۹۶ و امرداد ۹۷ برگزار شد اما این اعتراضات بسیار گسترده تر از اعتراضات پیشین بود و مردم در بیش از ۱۰۰ شهر به خیابان‌ها آمدند. شعارهای مردم علیه جمهوری اسلامی و همچنین شعارهایی چون «رضاشاه روحت شاد» و «ای شاه ایران، برگرد به ایران»، مرزبندی روشنی بین مردم و حکومت ایجاد کرد که از سال‌ها قبل شکل گرفته بود. از سوی دیگر نیروهای امنیتی و انتظامی و پاسداران به سرکوب وحشیانه‌ی مردمی پرداختند که اکثریت آنها با جوانان و نوجوانان بود. بر اساس گزارش‌های مختلف، از جمله رویترز، ۱۵۰۰ تن در شهرهای مختلف جان باختند، عده زیادی مجروح شدند و بیش از ۷۰۰۰ هزار نفر در جریان اعتراضات بازداشت شدند. این در حالیست که بازداشت‌ها تا ماه‌ها بعد ادامه یافت.
قطع سراسری اینترنت در ایران در روزهای کشتار، سند دیگری بود بر سرکوب خونین تا خبرها و عکس‌ها و فیلم‌های آن مخابره نشود. به اسارت و گروگان گرفتن مردم و خاموش کردن صدای میلیون‌ها ایرانی به مدت تقریبا دو هفته نشان داد که زمامداران جمهوری اسلامی برای حفظ نظام پوسیده‌ی خود نه تنها از شلیک مستقیم به قلب و مغز مردم ابایی ندارد بلکه حاضر است ایران را به زندانی مخوف‌تر از آنچه هست تبدیل کند و در بی‌خبریِ جهان به قتل عام شهروندان بپردازد.
درّهای که عمیق‌تر می‌شود
اینهمه سبب شد پس از اعتراضات سراسری آبان، حتا مردمی که در اعتراضات شرکت نکرده بودند مرزبندی خود را با جمهوری اسلامی شفاف کنند. در این میان بسیاری از آنان که پیشتر به تغییر گام به گام ساختار سیاسی در ایران دلخوش بودند، رویکردی دیگر نسبت به جمهوری اسلامی در پیش گرفتند. در درّهای که آبان ۹۸ آن را عمیق‌تر از پیش کرد، فاصله‌ی بین جمهوری اسلامی و مدافعانش و مردمی که «نه به جمهوری اسلامی» می‌گویند، روشن‌تر ترسیم شد. مواضع افراد اصلاح‌طلب چون عباس عبدی، حمیدرضا جلایی‌پور، جمیله کدیور و عطاالله مهاجرانی علیه معترضان سبب ریزش شدیدی در جریان اصلاحات شد. برخی از چهره‌های اصلاح‌طلب چون عباس عبدی خواستار سرکوب و برخورد شدیدتر با معترضان شدند و برخی دیگر چون جملیه کدیور مردمی را که در خیابان هدف گلوله سپاه پاسداران و بسیج و نیروی انتظامی و لباس‌شخصی‌ها قرار می‌گرفتند، عوامل مجاهدین و عربستان و اسرائیل خطاب کردند و بار دیگر اثبات نمودند که وابستگان و مدافعان جمهوری اسلامی به راستی سرنشینان «یک کشتی» هستند!
اعتراضات آبان در حالی به یکی از مهمترین رویدادهای تاریخ ایران در دوران چهار دهه اخیر تبدیل شده که هراس خیزش میلیون‌ها نفر در این اعتراضات و تکرار آبان ۹۸ همچنان مقامات جمهوری اسلامی را پریشان می‌کند. به ویژه آنکه دادخواهی خانواده‌های کشته‌شدگان آبان نیز خود به یک جنبش تبدیل شده و ایستادگی آنها در مقابل وعده‌ها و تهدیدهای جمهوری اسلامی نشان می‌دهد که آبان ادامه دارد.
نظام پریشان است
اکنون دومین سالگرد اعتراضات آبان ۹۸ در حالی فرا می‌رسد که همچنان صدها نفر از بازداشت‌شدگان این اعتراضات در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس هستند؛ خانواده‌های دادخواه که به قلب و مغز فرزندان برومندشان شلیک شده به شدت زیر فشار قرار دارند و منوچهر بختیاری پدر پویا بختیاری از جانباختگان این اعتراضات که به یکی از نمادهای آزادیخواهی ایرانیان تبدیل شده، به اتهام دادخواهی خون فرزند محکوم به زندان شده و در حبس است.
سکینه احمدی مادر ابراهیم کتابدار از جانباختگان اعتراضات آبان ۹۸ نیز به تازگی گفته مقامات با او تماس گرفته و درخواست کرده‌اند به خانه او بیایند یا حتا پول یا شغل به پسر یا عروسش بدهند! ولی این مادر سوگوار درخواست آنها را رد کرده و گفته غیر از قاتل پسرش هیچ چیز نمی‌خواهد.
مقامات جمهوری اسلامی که اسلحه و دستبند و باتوم و کلید زندان‌ها را در دست دارند، چنان نگران تکرار آبان ۹۸ هستند که در دولت سیزدهم جمهوری اسلامی به ریاست «قاضی مرگ»، سپاهیان پاسدار را بطور رسمی وارد ساختار و بدنه دولت کرده‌اند. سرداران و فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در یک آرایش نظامی برای سرکوب و مقابله با اعتراضات مردم نه تنها در هیئت دولت بلکه در سطح استان‌ها و استانداری‌ها نیز جاسازی شده‌اند. اما حتا این آرایش نظامی نیز ذهن مسئولان جمهوری اسلامی را آرام نکرده است و این تشویش را به زبان نیز می‌آورد. احمد وحیدی وزیر کشور پاسدار جمهوری اسلامی مدعی شده که «دشمن برای آبان‌ماه برنامه‌ریزی کرده» و نشانه آن را «حمله سایبری» به شبکه سوخت‌رسانی عنوان کرده است.
حمله سایبری به شبکه سوخت‌رسانی سهمیه‌ای در ایران در ساعت ۱۱ صبح روز سه‌شنبه چهارم آبان ۱۴۰۰ سبب شد تمام ۴۳۰۰ جایگاه سوخت و پمپ‌بنزین در ایران از کار بیفتد. چند روز پس از این حمله سایبری بیشتر این مراکز (تا زمان تنظیم این گزارش) همچنان در دسترس نیست و سوختگیری به صورت «دستی» یا «آفلاین» انجام می‌شود.
هرچند هنوز مشخص نشده این حمله از کجا انجام شده و مقامات جمهوری اسلامی معتقدند از خارج از کشور هدایت شده بود، برخی تحلیلگران اما امکان انجام این حمله از سوی خود حکومت را نیز مطرح کرده و آنرا «مانور» و حتا بهانه‌ای برای افزایش فشارها قلمداد می‌کنند. این در حالیست که جمهوری اسلامی حمله سایبری را هم بهانه‌ی کاهش سرعت اینترنت قرار داد، هم مردم را ناچار کرد بنزین آزاد با قیمت هر لیتر ۳۰۰۰ تومان تهیه کنند.
همزمان با حمله سایبری به پمپ بنزین‌ها، بیلبوردهای الکترونیک کلانشهر اصفهان نیز هک شد و روی آنها پیام‌های «خامنه‌ای، بنزین ما کو؟» و «بنزین رایگان در پمپ بنزین جماران» نقش بست. در این «حمله سایبری» پرسیده شده بود «خامنه‌ای، بنزین ما کو؟» اما مردم و خانواده‌های سوگوار می‌پرسند «خامنه‌ای، فرزندان ما کو؟»
یکی دیگر از نشانه‌های هراس از «آبان» و صف‌آرایی حکومت علیه مردم ایران، برگزاری مانور «جنگ شهری» از سوی یگان «نبی اکرم» یگان ویژه «فاتحین» سپاه تهران بزرگ با حضور ۱۰۰۰ نیرو به مدت سه روز از تاریخ چهارشنبه پنجم آبان ۱۴۰۰ بود. در بخشی از این عملیات نیروهای یگان ویژه «فاتحین» در عملیاتی شهر تصرف شده توسط دشمن فرضی را آزاد کرده و سپس نسبت به اجرای «پدافند تعجیلی» از شهر اقدام کردند!
از سوی دیگر در آستانه آبان‌ماه فشار بر فعالان سیاسی، مدنی و صنفی افزایش یافته و بسیاری از زندانیانی که در مرخصی بسر می‌بردند به زندان فراخوانده شدند. حتا زندانیان سیاسی محبوس در زندان‌ها نیز از فشارهای مضاعف بازجوها در امان نمانده‌اند.
جمهوری اسلامی با این اقدامات و جاسازی پاسداران در ساختار و بدنه‌ی دولت سیزدهم از جمله استانداری‌ها به خیال خود در حال تنیدن شبکه‌ای سیاسی- عقیدتی- نظامی برای سرکوب اعتراضات مردم است که دیر یا زود دوباره شعله‌ور خواهد شد.
روشنک آسترکی |توئیتر | اینستاگرام|
درود یاران جان
عجیب است وبسیار هم عجیب است .
ملت ایران که فعلن امت شیعه شده وبا کوری کامل نمی تواند
بیش از ۱۷ در سد جمعیت اهل سنتش که در استانهای خوزستان
ایلام کرمانشاه کردستان مارندران وخراسان وبلوچستان وهرمزگان
وبوشهر دارای اکثریت هستند را ببیند وبجایی رسیده که برای غزه
نشینان سنی سینه به تنور می چسباند آنگاه که در افغانستان ودره
پنچشیر شیعیان را قوم زدایی می کنند وآغایمان با همان بدن ومغز
علیلی که دارندحمایت می کند و وزارت خارجه اش هم مراتب
چاکری بجا می آورد.چرا که دستور رییس آغایمان پوتین چنین بوده.
مبادا کشورهای اقماریشان ویروس اسلام جهادی بگیرند.
ده فرمان حضرت موسی و منشور حقوق بشر ایران عمق پیوند یهودیان و ایرانیان را نشانگر است و بیانگر اهداف درازمدت انها برای پیشرفت بشریت!
بیخود نیست که جمهوری اسلامی در مقابل مردم ایران و یهودیان و کشور اسراییل قرار گرفته است. که خود در مقابل پیشرفت کل بشریت هم هست!
ازادی، حقوق بشر و دموکراسی برای ایران و بدنبال ان تمام منطقه!