جمشید عنبرستانی – ایران کشور پهناور و ثروتمندی است که از پتانسیل و قابلیت‌های ویژه و قابل اهمیتی در زمینه‌های انرژی، اقتصادی و استراتژیک برخوردار است و یکی از کشورهای مهم و مورد توجه در جهان به شمار می‌رود.
با توجه به این نکته که ایران با چندین کشور که از لحاظ سیاسی کشورهای اروپایی محسوب می‌شوند مانند جمهوری آذربایجان، ارمنستان، ترکیه و کشور روسیه که یک کشور اروپایی است مرزهای طولانی مشترک زمینی و آبی دارد و از این لحاظ همسایه دور اما دیوار به دیوار اروپا محسوب می‌شود شاید درخواست عضویت افتخاری آن در اتحادیه اروپا مورد پذیرش اعضای این اتحادیه قرار بگیرد.
این پیوند و همکاری برای هر دو طرف دارای مزایای اقتصادی، امنیتی و نظامی قابل اهمیت خواهد بود. کشور ایران در صورت عضویت در «ناتو» این ظرفیت و قابلیت را دارد که به یکی از پایگاه‌های بزرگ و مهم و استراتژیک برای این تشکیلات قدرتمند نظامی در منطقه خاورمیانه تبدیل شود. این امر امنیت ملی کشور ایران را به عنوان عضوی در این نیرو بسیار تقویت خواهد کرد زیرا اگر کشوری قصد تعرض به ایران را داشته باشد با نیروهای نظامی ناتو که پشتیبان ایران خواهد بود نیز درگیر خواهد شد.
کشور روسیه با در دست داشتن اهرم انرژی و صدور گاز به اروپا از کشورهای قدرتمند و ثروتمند اروپایی باج‌های سیاسی و اقتصادی می‌گیرد. در صورت پذیرفته شدن ایران دمکراتیک به عضویت افتخاری در اتحادیه اروپا و سرمایه‌گذاری‌های کشورهای ثروتمند اروپایی در صنعت نفت و گاز ایران و در جهت انتقال آن به اروپا و کاهش وابستگی به گاز از روسیه این کشور اهرم باجگیری خود را ازدست خواهد داد و از طرفی قدرت تهدید کردن ایران را نیز نخواهد داشت.
عطش سودجویی و مفت‌بری از بازار اقتصادی و منابع ملی ایران برای کشورهای اروپایی و آمریکا تا جایی از دیرباز دارای اهمیت بوده که به خاطر حفظ و تامین منافع خود در هرابعاد و شکل و اندازه‌ای، به فروپاشی نظام شاهنشاهی ایران که به مانعی مقابل زیاده‌خواهی‌های آنان تبدیل شده بود اقدام کردند و چهل و سه سال است رژیم جنایتکار و تروریست جمهوری اسلامی را با مماشات تحمل کرده‌اند و بر جنایات و تهدیدات برون‌مرزی رژیم ملایان و سرکوب‌ها و جنایات ضدبشری این حکومت علیه مردم ایران در داخل کشور چشم پوشیده‌اند و به تمام قواعد وقوانین دمکراسی و حقوق بشری که منادی آن هستند نیز در راه حفظ منافع اندک خود در جمهوری اسلامی پشت پا زده‌اند.
اگر پیوند مستحکمی میان اتحادیه اروپا و کشور ایران به عنوان عضو افتخاری این اتحادیه برقرار شود، سرمایه‌گذاری‌های دو طرف در جهت منافع متقابل صورت خواهد گرفت. از طرفی رژیم دمکراتیک آینده ایران برای همکاری‌های همه‌جانبه با اتحادیه اروپا ملزم به رعایت قواعد دمکراسی و احترام به آزادی بیان و حقوق بشر نیز خواهد شد زیرا اروپایی‌ها اگر خارج از مرزهای خود و خاصه در رابطه با کشورهای جهان سوم اهمیتی به این مسائل نمی‌دهند اما در خانه خود به انجام آن مقید هستند و کشورهای عضو این اتحادیه نسبت به این مسائل در کشورهای خود و دیگر کشورهای عضو این اتحادیه حساسیت خاصی دارند و از این جهت است که درخواست کشور ترکیه برای عضویت در اتحادیه اروپا تا کنون پذیرفته نشده است.
آینده درخشانی در انتظار کشور و ملت ایران است، به شرطی که مردمی که تحت حاکمیت رژیم ضدایرانی آخوندها با شتاب در سراشیبی سقوط و فروپاشی پیش می‌روند، بتوانند موجودیت خود و کشور را حفظ کنند.
سرزمین ایران در طول تاریخ خود بارها به اشغال بیگانگان وحشی درآمده و به خاک و خون کشیده شده و تاراج شده است. اما رژیم ملایان حاکم بر کشور از هر بیگانه‌ای وحشی‌تر و تاراجگرتر بوده و بلایی به سر این کشور و ملت آورده است که در تاریخ بشری بی‌همتاست.
می‌گویند در جنگ حلوا پخش نمی‌کنند و اگر می‌خواهی زنده بمانی باید دشمن را از پای درآوری. اکثریت مردم ایران و اپوزیسیون‌های به اصطلاح مخالف جمهوری اسلامی، گیج و منگ در میدان جنگی که حکومت ملایان چندین سال است علیه آنان برپا کرده بسر می‌برند اما اینها به دنبال حلوا هستند و نبرد با دشمن و اساسا جنگ نابرابری را که رژیم از دی‌ماه ۹۶ و آبان ۹۸ تا امروز بطور جدی علیه ملت ایران آغاز کرده هنوز به درستی درک نکرده‌اند.
کشور ما در اشغال مشتی اوباش دزد و جنایتکار است که حتا مردم تشنه‌لب را که تقاضای آب برای آشامیدن و حقابه برای کشت و کار خود دارند به خاک و خون می‌کشد، آیا ما حق دفاع از کشور و جان و منافع ملی خود را در مقابل این قوم چپاولگر ددمنش نداریم؟
اپوزیسیون و فعالان سیاسی که در عالم هپروت شعار و فتوای مبارزه مدنی با حکومت ملایان را می‌دهند، نه شناخت درستی از رژیم آخوندها دارند و نه مرد جنگ هستند.
در سراسر کشور آثار اضمحلال و نابودی جبران‌ناپذیر محیط زیست و فقر، فساد، فحشا و اعتیاد مردم و جوانان در مقیاسی گسترده و بطرز وحشتناکی آشکار و مشهود است که جز حاصل حکومت نکبت‌بار ملایان نیست.
اپوزیسیون و فعالان سیاسی بهتر می‌بود از ابتدا روی نیروهای مسلح و نظامیانی که همسوی ملت و میهن‌دوست هستند حساب باز کرده و دست کمک به سوی آنان دراز می‌کردند و همواره آنان را تشویق می‌کردند تا برای نجات کشور و ملت کاری انجام دهند. اگر نظامیان میهن‌پرست دست به اقدامی جهت از میان بردن فرماندهان فاسد نیروهای ارتش و سپاه و بسیج و حاکمان جنایتکار بزنند، ملت یکپارچه پشت سر آنها خواهد ایستاد و از آنان حمایت خواهد کرد و با کمک یکدیگر بساط رژیم ملایان را جمع کرده و پایان این کابوس سیاه و وحشتناک را به یک جشن ملی تبدیل خواهند کرد.
♦← انتشار مطالب دریافتی در «دیدگاه» و «تریبون آزاد» به معنی همکاری با کیهان لندن نیست.
