منصور کشفی – چهل و سه سال از حکومت ننگین رژیم اسلامی بر کشور عزیز ما ایران سپری شده، ولی داوری در مورد اینکه چه بودیم و اینک چه هستیم، یا چه داشتیم و اکنون چه داریم چندان دشوار نیست. کافیست صادقانه و منصفانه به ایرانی که در چهل و سه سال پیش پادشاه آریامهر ایران خدمتگزارش بود و ایرانی که امروز برای فرزندان این آب و خاک به میراث رسیده نگاهی داشته باشیم.
وقتی پادشاه آریامهر فقید در ۲۶ دی‌ماه ۱۳۵۷، سال وقوع فاجعه، ایران را به ناچار ترک کرد کشور ما به شهادت آمار و اسناد و به گواه مدارک موجود کشوری بود سربلند و نیرومند با مسئولیت بسیار سازنده در صحنه بین‌المللی، دارای اقتصادی مدرن و پویا و صنعت نفت بسیار معتبر و با اقتدار در سطح جهانی. در سال ۱۳۵۰ هفت سال قبل از فاجعه میهن بربادده، درآمد ناخالص ملی ایران به ۵۳ میلیارد دلار رسید که به نسبت جمعیت کشور، ایران دارای بزرگترین رقم رشد صنعتی در جهان بود و این در حالی میسر شد که درآمد کشور از منابع نفت و گاز حتا کمتر از پنجاه در صد از تولید ناخالص ملی را در سال تشکیل می‌داد.
کشور ایران در سال قبل از فاجعه انقلاب اسلامی، بجز سه کشور کوبا، لیبی و یمن که به گزارش سازمان ملل کشورهای تروریست‌پرور و دیکتاتوری بودند با تمام کشورهای دنیا رابطه دوستی و احترام متقابل داشت، و به هژده کشور دنیا وام و کمک مالی اعطاء کرده بود. ولی در حال حاضر پس از مدت چهل و سه سال حکومت فاسد و غارتگر اسلامی با درآمد کلان نفت و گاز از یک کشور وام‌دهنده به کشورهای مختلف جهان به صورت یک کشور محتاج و وام‌گیرنده درآمده است.
در سال قبل از فاجعه، در میهن عزیز ما بیش از ۱۰ میلیون دانش‌آموز و ۲۰۰ هزار دانشجو مشغول تحصیل بودند که ۹۲ درصد از دانشجویان از کمک مالی و بورس تحصیلی استفاده می‌کردند، به عبارت دیگر تقریباً تمام جوانان ایران دارای آموزش رایگان تا پایان دوره دانشگاهی بودند، بعد هم ۱۰ میلیون دانش‌آموز کشور در مدارس از تغذیه رایگان بهره‌مند بودند. اینجاست که تاریخ قضاوت عادلانه می‌کند که آیا این محمدرضاشاه پهلوی بود که پول نفت را سر سفره مردم می آورد یا امروزه رهبران رژیم اشغالگر و غارتگر!
افتخارآمیز، شرکت ملی نفت ایران با سربلندی و اقتدار در چهار گوشه دنیا فعالیت داشت، پالایشگاه‌های متعدد با سرمایه ایران در کشورهای مختلف دنیا احداث شده بودند. کارشناسان نفت ایران برای مشورت و کمک‌های فنی به کشورهای نفت‌خیز جهان سوم اعزام می‌شدند. بخشی از نفت خام ایران با وجود عدم رضایت و مخالفت شدید شرکت‌های بزرگ بین‌المللی نفت، به کشورهای اروپای شرقی صادر می‌شد. شرکت ملی نفت ایران در اکتشافات نفت دریای شمال فعال بود و در شرکت نفتکش بریتیش پترولیوم سهام داشت. همچنین در پالایشگاه‌های چندین کشور دنیا شراکت و سهام داشت.
گاز فراوانی از ایران که توسط کنسرسیوم می‌سوخت و به هدر می‌رفت طبق قراردادی به شوروی سابق صادر می‌شد و در عوض کارخانه ذوب آهن اصفهان، کارخانه ماشین‌سازی اراک و ده ها سیلو در کشور احداث شد. همچنین صنعت پتروشیمی ایران که یکی از مدرن‌ترین و پیشرفته‌ترین در نوع خود در دنیا بود می‌رفت که مرکز ثقلی برای عرضه محصولات پتروشیمی در خاورمیانه و خلیج فارس شود.
مهمتر، مدیریت و اداره سازمان کشورهای صادرکنند نفت به نام «اوپک» از روز اول تأسیس در سال ۱۳۳۹ تا زمان وقوع فاجعه در ایران با مشورت شاهنشاه فقید ایران بود. رهبری ایران در اوپک بسیار سازنده و غرورانگیز به شمار می‌رفت، هیچگونه پروژه اقتصادی یا نفتی اوپک نبود که کشور ما در برنامه‌ریزی و اجرای آن سهم اصلی را نداشته باشد. هیچگونه تصمیمی در اوپک بدون رضایت دولت ایران به مرحله اجرا گذارده نمی‌شد. اکثر کشورهای نفت‌خیز حوزه خلیج فارس پیشرفت‌ها و دستاوردهای وسیع خود را در امور صنعت نفت از جمله افزایش درآمد کشورهای عضو اوپک از فروش نفت را مدیون رهبری‌های خردمندانه پادشاه ایران به حساب می آوردند.
درآمد سرانه ملی ایران در رژیم پادشاهی به بیش از ۳۸۰۰ دلار بالغ می‌شد در حالی که اکنون به کمتر از ۸۰۰ دلار کاهش یافته. رشد اقتصادی ایران در سال‌های پیش از بهمن ماه ۵۷ در رژیم بادشاهی به میزان ۱۲ درصد افزایش یافت که در دنیا بی‌نظیر بود، در حالی که اکنون طبق آمار رسمی رژیم اسلامی به مرز ۲ درصد هم نمی‌رسد.
تمام این افتخارات و سازندگی‌های کشور ما از سال امضای قرارداد کنسرسیوم در سال۱۳۵۳ تا سال وقوع فاجعه تنها با ۱۳۲ میلیارد دلار از فروش نفت کشور میسر شد در صورتی که رژیم اسلامی به مدت ۴۳ سال ثروت ملی ایران را غارت کرده؛ به مدت ۴۳ سال با پذیرفتن قراردادهای ایرانفروشی به چپاولگران بین‌المللی نیز اجازه غارت منابع طبیعی ایران را داده است؛ به مدت ۴۳ سال فرهنگ و تاریخ پرافتخار هفت هزار ساله ما را به تمسخر گرفته؛ به مدت ۴۳ سال به نام «مقام معظم رهبری» در تمام شئون زندگی خصوصی مردم دخالت کرده؛ به مدت ۴۳ سال زنان مبارز ما را در خاک فرو برده و سنگسار کرده؛ به مدت ۴۳ سال به دختران پاکدامن ما در زندان‌ها تجاوز کرده؛ به مدت ۴۳ سال جوانان و دانشجویان ما را به خاطر وطن‌پرستی شکنجه و اعدام کرده، ولی هرگز نتوانسته روح بزرگ ملت ایران را تسخیر کند! و این روح بزرگ و آزاده ایرانی که پشتوانه هزاران سال تداوم ملت ماست، اینبار هم موجب رستاخیز بزرگ ملت ایران و ضامن پیروزی روشنایی بر تاریکی خواهد شد. به امید یزدان پاک و به اتکاء مبارزه مردم آزادیخواه ایران و رهبری دمکراتیک شاهزاده رضا پهلوی به زودی شاهد رهایی ایران عزیز از چنگ اشغالگران ایران‌ستیز خواهیم بود.
پاینده ایران
*دکتر منصور کشفی استاد دانشگاه در دالاس ایالت تگزاس و مدیر شرکت مشاوره Kashex International Petroleum Consulting، زمین‌شناس ارشد شرکت ملی نفت ایران پیش از استقرار جمهوری اسلامی در ایران و رییس و استاد پیشین بخش زمین‌شناسی دانشگاه پهلوی شیراز است. او در امر اکتشاف نفت، به ویژه در ایران، بیش از ۵۰ سال تجربه دارد. انتشار سه کتاب علمی در زمینه صنعت نفت و رفتار بازار آن در جهان و مقاله‌های بی‌شماری در مجله‌های معتبر علمی از جمله کارهای آکادمیک اوست. علاوه بر این، دکتر کشفی مسئول گروه انرژی‌های فسیلی در پژوهشگاه ققنوس نخستین اندیشکده ایرانی در آمریکاست.
سپاس از دکترکشفی که با یادآوری روال زندگی غرورآمیز آن روزگارِ رفاه وپیشرفت وسربلندی ایرانیان، نورامیدی برای آینده، دردل وجان و روان مردم ستمدیدهٔ ایران میاورد.
شوربختانه در آن روزگارسرنوشت ساز، لایه هائی از مردم ایران، سرمست ازدست آوردهای مدیریت کارشناس دولتمردان ودست اندرکاران دستگاه های کشوری ، فریب ادعاهای مغرضانه و وعده های پوچ تعدادی سیاست بازان خائن حرفه ای وملاهای دغلباز مفتخور را خورده و باصطلاح «از حول حلیم در دیگ افتادند».
بیش از چهل سال است که مردم ایران تاوان سنگین آن فریب خوردن تاریخی را درزندگی فلاکتبار روزمرهٔ کنونی وسرکوب های وحشیانهٔ مزدوران «آیت الله»ها، با خون و جان و روانشان میدهند.