بر اساس پیش‌بینی‌های صورت گرفته در تبصره ۲۰ لایحه بودجه سال آینده «حداقل و حداکثر بازنشستگی تمامی مستخدمین مرد و زن به هر میزان سابقه خدمت در صندوق سازمان تامین اجتماعی دو سال افزایش می‌یابد. همچنین سنوات خدمت مورد قبول برای بازنشستگی تمامی مستخدمین مرد و زن دارای حداقل مدرک کارشناسی (لیسانس)معتبر در تمامی صندوق‌های بازنشستگی اعم از کشوری و لشگری و سازمان تامین اجتماعی دو سال افزایش خواهد یافت. محاسبه حقوق بازنشستگی در تمامی صندوق‌های بازنشستگی اعم از کشوری، لشگری، سازمان تامین اجتماعی بر اساس متوسط حقوق سه سال آخر زمان اشتغال خواهد بود.»
بی‌سابقه‌ترین هجوم به معیشت و زندگی طبقه کارگر و اقشار زحمتکش تحت پوشش لایحه بودجه ۱۴۰۱ در حال وقوع است. دستکاری قوانین و مقررات مربوط به بازنشستگی اعم از میزان سن و یا محاسبات مستمری که فراتر از نیم قرن اعمال میشوند، به بهانه و تحت لوای بودجه سالانه، اتفاق نادر و خلاف قانونی ست که دولت قصد دارد گستاخانه علیه کارگران و اقشار زحمتکش اعمال کند!
در حالی که به یُمن مبارزات کارگران و توده های زحمتکش و بر متن پیشرفت‌های شگرف بشری و بارآوری‌های تکنولوژیک در جهان، دائم از ساعات کار کاسته می‌شود و ثروت و امکانات عمومی این ظرفیت را دارد که نیروی کار، بسیار زودتر از سن قانون کنونی بازنشسته شده و زندگی راحت‌تری را تجربه کند، سرمایه‌داری ایران به ۶۰ سال سن برای مردان و ۵۵ سال برای زنان هم قانع نبوده و به بهانه توانمندسازی صندوق‌ها (که عملکرد مستقیم خودش آنها را ناتوان کرده است)، تلاش می‌کند تا در چارچوب لایحه سالیانه بر شرایط استثمار مطلق، استمرار بخشد.
در مملکتی که هر روزش گران‌تر از دیروز است، محاسبه حقوق بازنشستگی بر اساس مراجعه به حقوق سه سال قبل و محاسبه میانگین سه سال آخر دستمزد، یعنی سقوط مستمری بازنشستگی و ویران کردن زندگی شاغلین پس از گذران سی سال کار در بهترین سالهای عمر!
در جامعه‌ای بحران‌زده که در آن تورم مهار نشدنی و بی‌سابقه‌ای وجود دارد حتی دخالت دادن دستمزد سال گذشته هم در تعیین مستمری، تعرض به زندگی بازنشستگان است.
با توجه به دستمزدهای چند برابر زیر خط فقر، محاسبه بازنشستگی فقط بر مبنای آخرین دستمزد و مزایا می‌تواند شرایط حداقلی را برای بازنشستگان تأمین کند که هم اکنون هم با تنگناهای معیشتی خردکننده‌ای دست به گریبانند.
چون روز روشن ست که چنین تصمیمات ویرانگری مبتنی بر سیاست های نئولیبرالیستی در ارزان‌سازی بیشتر نیروی کار و دمیدن خون بیشتری از طبقه کارگر و سایر توده های زحمتکش در شریان‌های صاحبان سرمایه است.
در نتیجه، هر گونه افزایش سن بازنشستگی و به ویژه محاسبه میانگین سه سال آخر اشتغال در تعیین مستمری، تعرضی آشکار و عقبگردی تاریخی در باز پس گیری دستاوردهای مبارزاتی طبقه کارگر و توده های زحمتکش است.
با محکوم کردن شدید چنین یورشی به معیشت و رفاه شاغلین فعلی و بازنشستگان آینده، در صورت تصویب آن بهیچوجه ساکت نخواهیم نشست.
امضا کنندگان:
۱-گروه اتحاد بازنشستگان
۲-اتحاد سراسری بازنشستگان ایران
۳-سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
۴-شورای بازنشستگان ایران
۵-کانون گفتگوی بازنشستگان تامین اجتماعی
۶-گروه کارگران و معلمان ۱۹ اسفند
۷-هم اندیشی بازنشستگان تامین اجتماعی کرج
۸-بخشی از بازنشستگان مطالبه گر استان گیلان
۹-کارگران وبازنشستگان تهران
۱۰-بازنشستگان استان البرز
