یک زندانی سنی‌مذهب که هفت سال است بدون رعایت اصل تفکیک جرائم در زندان لاکان رشت بسر می‌برد در نامه‌ای به گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران از شرایط ناگوار خود در زندان گفته است.
حمزه درویش که هفت سال است برای گذراندن حکم ۱۵ ساله حبس در زندان لاکان رشت زندانی است در نامه‌ای به جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران، نسبت به نقض حقوق خود در زندان اعتراض و تقاضای رسیدگی کرده است. در بخشی از این نامه آمده که او در زندان لاکان رشت امنیت جانی ندارد و طی دو ماه اخیر با «چراغ سبز و حمایت مسئولین زندان» سه بار توسط زندانیان جرائم خشن مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
حمزه درویش در نامه به جاوید رحمان نسبت به نقض حقوق خود در زندان اعتراض کرده و از وی خواستار پیگیری جهت اجرای اصل تفکیک جرائم، دسترسی به وکیل انتخابی و پذیرش درخواست اعاده دادرسی پرونده‌اش شده است.
وی در ادامه این نامه نوشته است: «آقای جاوید رحمان! با توجه به نامه‌هایی که پیش از این برای شما نوشته بودم و پیگیری‌هایی که از جانب شما صورت گرفت، بازرس‌هایی از قوه قضاییه به نزد من آمدند و با چند سوال پوچ و بی‌ارزش که هیچ ربطی به خواسته‌های من نداشت با تمسخر گفتند ما به هیچ شخص و کشوری و حتی سازمان ملل هم پاسخگو نیستیم چه برسد به جاوید رحمان!»
این زندانی نوشته که «سیستم دفاعی بدنم روز به روز ضعیف‌تر و جسمم روز به روز لاغرتر می شود؛ بخاطر ایجاد عفونت از ناحیه سر، چند ماهی است که دچار سرگیجه و سردردهای شدیدی می‌شوم، مصرف دارو هم کارساز نبوده و تا کنون درمان نشده‌ام.»
این زندانی همچنین نوشته که «من بارها در نامه‌هایی که برایتان ارسال کرده‌ام، گفته‌ام که بنده بخاطر اطلاعاتی که ناخواسته از آنها مطلع شده‌ام، از دست کارشناسان اداره اطلاعات رشت به اسامی مستعار «ناصری»، «حسینی»، «حاجی رضا» و «مبشری»، امنیت جانی ندارم که بدین منظور اصلی‌ترین و مهمترین درخواست بحق و قانونی من این است که طبق قانون تفکیک جرائم، من را از زندانیان جرائم خشن جدا کرده و به محل نگهداری زندانیان سیاسی زندان اوین و یا زندان رجایی‌شهر انتقال دهند، حق داشتن وکیل انتخابی را به من بدهند و همچنین اعاده دادرسی‌ام را قبول کرده تا از خود دفاع کنم.»
در بخش پایانی نامه هم آمده که «آقای جاوید رحمان! در آخر می‌خواهم از شما به عنوان یک برادر بزرگ درخواست کنم؛ اکنون که زنده هستم و اتفاق ناگوار و جبران ناپذیری برایم رخ نداده، در حد توان خود خواسته‌هایم را پیگیری و از من حمایت کنید، چرا که بعد از مردنم، بیانیه‌ها محکوم کردن‌ها و مصاحبه‌ها هیچ سودی به حال من و خانواده‌ام ندارد، هرچند که من خیلی وقت است خود را برای مرگ آماده کرده‌ام.»
حمزه درویش زندانی ۲۸ ساله اهل تالش پیشتر در اظهاراتی عنوان کرده بود که در سال ۹۳ نیروهای یک گروه بنیادگرای مستقر در سوریه با فریب، او را به ترکیه کشانده و سپس به سوریه منتقل کرده‌اند. مدتی را در زندان داعش بوده و سپس با دریافت امان‌نامه‌ای از سفارت جمهوری اسلامی ایران در ترکیه به ایران فرار کرده و خود را به نیروهای امنیتی معرفی کرده است.
حمزه درویش پس از یک سال آزادی با قرار وثیقه مجددا بازداشت و در دادگاهی پر از ابهام به ۱۵ سال حبس محکوم شد. او در تاریخ ۲۲ اردیبهشت سال گذشته از زندان «رجایی شهر» کرج به زندان لاکان رشت منتقل شد. وی در تاریخ ۹ مهرماه ۹۹ برای دومین بار از زمان انتقال به زندان لاکان رشت به یکی از سلول‌های انفرادی این زندان منتقل و نهایتا در تاریخ ۲۳ آذرماه ۹۹ به سالن ۱۰ این زندان منتقل شد.
حمزه درویش اواخر اسفند سال گذشته و از ۲۰ اسفند ۹۹ در اعتراض به انتقال اجباری‌اش از زندان «رجایی‌شهر» به زندان لاکان رشت، اعمال شکنجه‌های روحی و روانی جهت وادار کردن وی به همکاری‌های خطرناک، عدم رعایت قانون تفکیک جرایم و عدم امنیت جانی به مدت بیش از چهار هفته در اعتصاب غذا بود.
یک منبع آگاه در سومین هفته اعتصاب حمزه درویش گفته بود که «آقای درویش مستمرا از جانب مسئولین زندان تهدید می‌شود. برای مثال چند روز پیش رئیس زندان لاکان رشت آقای درویش را فراخواند و در پاسخ به درخواستش گفته؛ چرا داری ما را اذیت میکنی؟ میخوای با اعتصاب، خودت رو بکشی؟ خوب چراغ را خاموش کن، خودت رو بکش!»
او همچنین گفته که «مسئولین زندان نه تنها هیچ جوابی به درخواست حمزه درویش ندادند بلکه با اعمال فشارهای روحی و جسمی، آقای درویش را تشویق به خودزنی و خودکشی می‌کنند.»
