سازمان حقوق بشری «هه‌نگاو» از خودکشی حداقل ۲۴۴ نفر در شهرهای مختلف کردنشین در سال میلادی گذشته در ایران خبر داد که ۵۲ نفر از آنان کودک بوده‌اند.
سازمان حقوق بشری «هه‌نگاو» با انتشار یک گزارش از شمار خودکشی‌های صورت گرفته در استان‌های ایلام، کرمانشاه، کردستان و آذربایجان غربی که در سال گذشته میلادی به وقوع پیوسته، آمار خودکشی در این مناطق را حداقل ۲۴۴ نفر اعلام کرده است.
بر اساس اطلاعات این وبسایت حقوق بشری، در سال ۲۰۲۱ شمار خودکشی‌ها بر اساس تفکیک جنسیت شامل ۱۰۶ زن و ۱۳۸ مرد بوده است. همچنین ۵۲ کودک زیر ۱۸ سال نیز خودکشی کرده‌اند که بیش از ۲۱ درصد از این تعداد را تشکیل می‌دهد.
با استناد به آمار به ثبت رسیده در مرکز آمار و اسناد سازمان حقوق بشری «هه‌نگاو»، در سال ۲۰۲۱ میلادی دست‌کم ۵۲ نوجوان زیر ۱۸ سال در شهرهای مختلف کردستان به زندگی خود پایان داده‌اند که سن ۱۱ نفر از آنها زیر ۱۴ سال بوده است.
طبق این گزارش، ۲۹ دختر و ۲۳ پسر زیر ۱۸ سال به زندگی خود پایان داده‌اند.
بیشترین خودکشی نوجوانان در استان آذربایجان‌غربی با ۲۴ مورد ثبت شده و در استان کردستان ۱۵ مورد، کرمانشاه ۱۰ مورد و ایلام ۳ مورد ثبت شده است.
ایلام، کهگیلویه و بویراحمد و کرمانشاه در سال ۱۴۰۰ بیشترین آمار خودکشی‌ها را داشته‌اند. خودکشی‌ها در ایران با ۳۱درصد عمدتا از سوی افراد دوران ۴۰ سالگی انجام می‌شود که ۲ برابر میانگین جهانی است.
بیشترین تعداد خودکشی در استان آذربایجان غربی ثبت شده که ۱۰۵ مورد بوده است. بیشترین اقدام به خودکشی با ۵۴ نفر متعلق به زنان بوده است. پس از آن، به ترتیب در کردستان ۶۲ مورد، کرمانشاه ۵۰ مورد و ایلام ۲۷ مورد خودکشی انجام شده است.
بر مبنای گزارش «هه‌نگاو» دلیل بیشتر خودکشی‌ها «مشکلات و اختلاف خانوادگی» و «فقر و بیکاری» عنوان شده اما دلایلی چون مشکلات روانی، ازدواج اجباری و ممانعت از تحصیل نیز از دلایل دیگر خودکشی‌ها هستند.
در سال گذشته دست‌کم ۳ دختر به دلیل ازدواج اجباری و یا مخالفت با ازدواج توسط خانواده به زندگی خود پایان داده‌اند و حدود ۶۳ مورد از ۱۵۵ مورد با حلق‌آویز کردن اقدام به خودکشی کرده‌اند.
حلق‌آویز کردن عمده‌ترین شیوه برای خودکشی‌ها بوده و خوردن قرص، پرتاب از بلندی، خودسوزی و شلیک با اسلحه از موارد دیگر است.
اقدام به خودکشی در ایران به ویژه پس از شیوع کرونا به یک معضل بزرگ اجتماعی تبدیل شده که طبق گفته‌های منابع رسمی فقط در سال ۹۹، بطور میانگین روزی ۱۵ نفر در ایران دست به خودکشی زده‌اند.
کارشناسان امر و جامعه‌شناسان بارها در مورد گستردگی ابعاد خودکشی و رسیدن دامنه‌ی آن حتا به کودکان دبستانی هشدار داده‌اند و آن را نوعی اعتراض افراد علیه کمبودها اعم از فقر، تبعیض، ستم و خشونت می‌دانند.
این امر در کودکان پس از بروز کمبودهای ناشی از تحصیل آنلاین و نبود امکانات ناشی از فقر خانواده‌ها شدت فراگیرتری یافته است. روانشناسان ساکن در ایران می‌گویند، مازوخیسم یا خودآزاری در بین کودکان نیز بروز پیدا کرده و حتا در کانال‌های تلگرامی نحوه آزاررساندن به خودشان آموزش داده می‌شود! آموزشی که در هر کشور عادی جرم به شمار می‌رود و گردانندگان این کانال‌‌ها و آموزش‌ها در شبکه‌های اجتماعی تحت پیگیرد قانونی قرار می‌گیرند.
برای کاهش میزان خودکشی در ایران، ابتدایی‌ترین روش شناسایی افراد مستعد به خودکشی و حمایت از آنان است اما مسئولان امر شاید آخرین کسانی باشند که خبرهای خودکشی ممکن است به گوششان برسد و اساسا اهمیتی برای آنان ندارد.
چه چیزی ذات متعفن ملاها را تغذیه می کند که ملت ایران را به این فلاکت و نکبت رسانده اند؟
خودکشی بچه ها و نوجوانانی که در شرایط عادی باید در شور وشوق آینده باشند!