اگر چه صد ساله مرده‌ام
به گورِ خود خواهم ایستاد
که بردَرَم بانگ اهرمن
به نعره‌ی آنچنان خویش
تنها چند روز از مرگ بکتاش آبتین نگذشته که موج حمایت و دادخواهی از او و دیگر کشته‌شده‌های زندانی در ایران شروع شد، انتقال زندانیان و ربودن آنها به مکان های نامعلوم برای شکستن این همبستگی آغاز شده که در تمام زندان‌های ایران و بیرون از ایران ادامه دارد.
پس از ضرب و شتم دو زندانی سیاسی به نام‌های حمید جعفر کاشانی و محمود علی نقی و انتقال محمد ابوالحسنی به زندان تهران بزرگ، اینک نوبت به کیوان صمیمی فعال سیاسی و روزنامه‌نگار از بند ۴ سالن ۱ رسید. او را در نیمه‌های شب پنجشنبه ۱۴۰۰/۱۰/۳۰ بدون اطلاع قبلی به صورت کاملاً غیر انسانی و با توسل به زور و تهدید که به گفته همبندی‌هایش منجر به پاره شدن لباس‌ها و برخورد فیزیکی شد، به زندان قزلحصار منتقل کردند. کیوان صمیمی فعال سیاسی و روزنامه‌نگاری است که در سال‌های قبل و بعد از انقلاب به علت نشر حقایق در روزنامه‌ها و مجلات در راستای مبارزه با زور و ستم بارها دستگیر و سال‌ها زندانی شده است.
مسئولین زندان از ترس اتحاد و همبستگی بین زندانیان، زندانی‌های فعال را به زندان‌های دیگر تبعید می‌کنند. بعد از شکنجه و کشته شدن ستار بهشتی در زندان که رژیم مجبور به عذرخواهی و اخراج رئیس پلیس فتا و رئیس زندان اوین شد، عمال رژیم دیگر هیچگاه بابت کشته شدن فعالان سیاسی در زندان هیچ قصوری را قبول نکردند و مرگ آنها را به بیماری‌های زمینه‌ای ارتباط دادند با اینکه اگر هر زندانی با بیماری زمینه‌ای در زمان مناسب به بیمارستان منتقل شود مطمئناً از این فجایع جلوگیری می‌شود.
علی ایحال این سوال در ذهن بسیاری از مردم ایجاد شده که چرا فقط این زندانیان سیاسی هستند که اینقدر راحت در زندان کشته می‌شود؟
لذا برای تنویر افکار عمومی ما زندانیان سیاسی خواستار برخورد بازدارنده با عوامل قتل بکتاش و صدها زندانی دیگر، و فراتر از این خواستار پیشگیری از مرگ هزاران زندانی دیگر و نجات آنها از شکنجه‌ها هستیم که بعد از مرگ بکتاش در حال رخ دادن است.
شاید اگر هرچه زودتر کاری انجام نشود، شاهد شکنجه، مرگ و انتقال زندانیان اعتصاب کننده در زندان‌های تهران بزرگ، اوین و دیگر زندان‌های سراسر کشور باشم.
امضاکنندگان:
محمد ابوالحسنی، محمود علی نقی، شهاب سلطانیان، سینا بهشتی، حسین قشقایی، مهران دلفان آذری، حمید حاج‌جعفرکاشانی، رضا صلواتی، اکبر فراجی، محمد ترکمان، میلاد ارسنجانی
.
۱۴۰۰/۱۰/۳۰
