کتایون حلاجان – شهلا دادستان، معمار و نقاش و عکاس است. او دانش‌آموخته رشته معماری در آلمان است و از سال ٢٠٠٠ به شکل حرفه‌ای نقاشی را دنبال می کند و از سال ١٩٨٠ ساکن شهر پاریس است. شهلا دادستان به تازگی کتابی را به زبان فارسی و فرانسوی در پاریس به چاپ رسانده است.
کتاب «بسوی روشنایی» نام دارد و حدود ۶١ صفحه است که در کنار هر قطعه یکی از آثار نقاشی شهلا دادستان نیز به چشم می‌خورد.
او درباره این کتاب به کیهان لندن میگوید: «زمانی کوتاه پس از آغاز قرنطینه در سال ٢٠٢٠ به علت شیوع ویروس کرونا در پاریس، با برداشت آنچه در جهان می‌‌گذشت وهمچنین یادگارهای گذشته چه شاد و چه تلخ، گرایش و دلبستگی به بیشتر نوشتن در من برانگیخته شد. نوشتن و طراحی و یا نمودارسازی همیشه جزئی از فعالیت من بوده که به آن معماری، عکاسی و نقاشی نیز اضافه شده‌اند.»
این هنرمند ادامه می‌دهد: «در این دوران مشکل و ناگوار به مرور زمان نوشته‌هایی کوتاه به رشته تحریر درآمدند، موضوعاتی انسانی، اجتماعی و یا همبودی و شور و شورشی که زندگی‌مان با آنها درآمیخته است. در آغاز، این نوشته‌ها به زبان رایج فارسی نوشته شدند، در پایان با نگاهی دوباره به آنها، مصمم شدم که واژه‌های پارسی را جایگزین واژه‌های عربی در نوشته‌هایم بکنم؛ انگیزه‌ی این کار، دشواری با واژه‌های عربی نبود، چرا که در هر زبانی واژه‌های بیگانه وارد شده. من که تا اندازه‌ای در خانواده با زبان پارسی آشنایی داشتم و می‌‌دانستم که این زبان بسیار پربار و پرمایه و توانگر است مرا به این اندیشه انداخت تا از این گنجینه بهره‌برداری کنم. چنین شد که از نو آنها را بازنویسی کردم و اینبار تا مرز توانایی واژه‌های پارسی به کار گرفته شد که نیاز به کاوش گسترده داشت. کار این کتاب یکسال به درازا کشید و در آخر به زبان پارسی و فرانسوی در کنار نقاشی‌ها و یا نگارگری‌های در خور آنها به چاپ رسید.»
در پیشگفتار کتاب نیز می‌خوانیم: «انگیزه نگارش به پارسی و نگارگری در این دفتر شور بی شماریست از نو زنده کردن واژه‌های ساده پارسی؛ این گردآوری، نوشته‌هایست ساده و کوتاه، چکه‌هایی ناچیز در برابر دریای بیکران زبان و فرهنگ پارسی برای من که نمی خواستم آن را کوچک و کم بگیرم آسان نبود. زبان پارسی چنانکه آگاهی داریم دگرگونی‌های زیادی داشته و سرنوشت آن مانند روزگار سرزمین‌مان دستخوش نشیب و فرازهای بی‌شماری بوده. در هر تندباد کهن انگاری برخی از گنجینه‌های گرانبهای فرهنگ و زبان ما از میان رفته، دیوان‌ها، نوشته‌های دست‌نویسی، چندگانه‌آوری‌های مورخه نابود و یا سوزانده شده‌اند و زبان تیره‌های پیروز در زبان ما راه یافته‌اند.»
شهلا دادستان در این پیشگفتار توضیح می‌دهد: «واژه‌های پارسی این بازمانده‌های فرهنگی ارزنده نیکان ما از این سرنوشت در پناه نبوده‌اند و بسیاری از آنها جای خود را به واژه‌های گوناگون دیگر از پارسی داده‌اند که با ساخت زبان ما هماهنگ نیستند که همچنین نیز آنها را به کار می‌‌بریم با اینکه در زبان خود برای آنها واژه‌هایی شایسته داریم؛ پس چه بهتر که با هم بکوشیم به زبان گذشته خود تا مرز توانایی باز گردیم و واژه‌های زیبا و ساده‌ای را که در خور شناخت گروه بیشتری از مردم است را بازیابیم و آنها را زنده گردانیم و زبان زیبای پارسی را پر بارتر، تواناتر و گسترده ترسازیم با برداشت آسانتر و یافت برابرهای واژه‌های بیگانه که در زبان ما سرازیر شده‌اند را بازیابیم تا زبانی آمیخته از ترکی، عربی و لاتین و دیگر نباشد.»
https://kayhan.london/1395/09/27/%d8%a8%d8%a7-%d9%81%d8%b6%d8%a7-%d9%88-%d8%b2%d9%85%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1-%d8%ac%d8%b3%d8%aa%d8%ac%d9%88%db%8c-%d9%88%d8%a7%d9%82%d8%b9%db%8c%d8%aa
شهلا دادستان در ادامه‌ی توضیح درباره این کتاب میگوید: «برای جایگزین کردن واژه‌ها و همچنین پیشگفتار این کتاب از کتاب دوست گرامی خانم فریده رازی با نام «فرهنگ عربی در فارسی معاصر» که توسط نشر مرکز در سال ١٣۶۶ در تهران منتشر شده و همچنین کتاب‌های دیگر و منابع موجود در اینترنت کمک گرفته است.»
کتاب «بسوی روشنای» با همکاری شهلا دادستان و املی پیرونو به زبان فرانسوی ترجمه، ویرایش و منتشر شده است.
