اول ماه مه، روز همبستگی کارگران سراسر جهان فرا می‌رسد. هرچند این روز در کشوری مانند ایران که هستی‌اش با استثمار و سرکوب کارگر گره خورده، بطور رسمی گرامی داشته نمی‌شود، ولی در بیشتر کشورهای جهان اول ماه مه روزی برای به نمایش گذاشتن نیروی عظیم کارگران و نمایش قدرت صفوف متحد آن است.
جنبش‌های اجتماعی سالهاست که به درهم‌تنیدگی تبعیض‌های گوناگون و عدم موفقیت جنبش‌های جدا افتاده از یکدیگر پی برده‌اند. جنبش زنان، اقلیت‌های اتنیکی، عقیدتی، جنسی و جنسیتی که صدایشان در نطفه خفه می‌شود، همه‌گی پیروزی‌شان به سرنوشت مبارزات و اعتصابات کارگران، معلمان و بازنشستگان، کشاورزان، فعالین و خانواده‌های دادخواه، حامیان محیط زیست، مدافعین حقوق کودکان و بسیاری گروه‌های مطالبه‌گر دیگر گره خورده است.
شش‌رنگ (شبکه‌ی لزبین‌ها و ترنسجندرهای ایرانی) که از آغاز فعالیت خود سعی در بیان این درهم‌تنیدگی و نیاز به همبستگی جنبش‌های مختلف با یکدیگر داشته و از موضع مطالبات جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ (لزبین، گی، دوجنسگرا و ترنسجندر) ایران به نقد مناسبات حاکم پرداخته است، بار دیگر با اعلام همبستگی با مطالبات جنبش کارگری، از شما می‌خواهد که در مبارزات خود، فضای امنی برای کارگران متعلق به جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ فراهم کنید.
هم‌سانان ما به عنوان اعضای خانواده‌های شما از سخت‌جانی باور به تابوهای کهنه رنج می‌برند. در عین حال آنها در بین صفوف شما نیز حضوری نامرئی دارند، آنها حتی در بین رفقای همراه خود نیز از اعلام گرایش جنسی و بیان هویت جنسیتی خود نگرانند. عدم آگاهی نسبت به این موضوعات در بین تشکل‌ها و فعالین کارگری باعث تبعیض بر اساس جنسیت، گرایش جنسی و هویت جنسیتی ناهمساز شده و عملا با شعارهای ضد تبعیض این جنبش‌ها در تضاد است.
به این وضعیت باید خاتمه داده شود.
پایان ستم و استثمار طبقه کارگر بایستی راهگشای ایجاد نظمی بر اساس برابری و رهایی از تبعیض برای تمام نوع بشر باشد. جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی نیز سالهاست به طلب حق خود برخاسته است. این حق‌خواهی را دریابیم.
زنده باد آزادی، زنده باد همبستگی
شش‌رنگ (شبکه‌ی لزبین‌ها و ترنسجندرهای ایرانی)
در آستانه یازدهم اردیبهشت یکهزار و چهارصد و یک
