سونامی و موج عظیم گرانی‌های کمرشکن، درد مشترک همه ما کارگران، معلمان، بازنشستگان و همه بخش‌های مردمی است.
دستمزدهای چندین بار زیر خط فقر زندگی بخش عظیمی از ما کارگران و ما مردم را به نابودی کشانده است.
در یک چنین شرایطی می‌بینیم که همکاران قرارداد موقت و قرارداد معین ما در نفت و کارگران شاغل در دستگاه‌های دولتی که قاعدتاً باید مشمول قانون کار باشند، افزایش ۵۷ درصدی دستمزد مصوب شورای عالی کار که خود چند بار زیر خط فقر است، شامل حالشان نمی‌شود و گفته شده مزد آنها فقط ده درصد افزایش خواهد داشت.
از سوی دیگر همین مشکلات دامنگیر بازنشستگان هم هست. اجرای طرح همسان‌سازی و متناسب‌سازی با هزار دست‌انداز روبرو شده و انسان‌هایی که سالها کار کرده و الان باید در آسایش زندگی بگذرانند امروز نگران به‌دست آوردن لقمه نانی هستند.
معلمان نیز با همین مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند. اجرای طرح رتبه‌بندی به طرح سرهم‌بندی شده و سردواندن معلمان تبدیل شده است و این لیست بسیار است.
همه ما به دستمزدهای زیر خط فقر اعتراض داریم، به ویژه اکنون با چندین برابر شدن قیمت‌ها حتی تهیه نان خالی هم برای ما کارگران و ما مردم با مشکل روبروست.
محرومیت از اولیه‌ترین بیمه‌های اجتماعی چون درمان رایگان و تحصیل رایگان و تسهیلات لازم برای داشتن مسکن نیز وضع را به‌شدت بحرانی کرده است.
در این شرایط است که مردم شهر به شهر به خیابان آمده و فریاد اعتراضشان به گرانی‌ها و سونامی گرانی بلند است.
این فریاد همه ما مردم به بساط مافیایی سیستم حاکم است.
اعتراضات مردم در کف خیابان، اعتراضات معلمان و بازنشستگان و بخش‌های مختلف معترض جامعه، اعتراض ما کارگران پروژه‌ای و پیمانی نفت نیز هست و بنابراین از این اعتراضات قاطعانه حمایت و پشتیبانی می‌کنیم و همصدا با مردم معترض و با فریاد معیشت، منزلت، حق مسلم ماست، پیگیر مطالباتمان هستیم.
از همین رو ما همانطور که قبلاً نیز اعلام کرده‌ایم خواست‌های معلمان خواست‌های همه ما کارگران و ما مردم است و قاطعانه از اعتراضات آنها پشتیبانی می‌کنیم و اعتراض شدید خود را به تشدید فشارهای امنیتی بر روی معلمان عزیز و دستگیری‌ها و ادامه بازداشت معلمان دربند اعلام می‌کنیم و به‌شدت نگران وضع معلم گرامی اسماعیل عبدی هستیم. باید اسماعیل عبدی، تمامی معلمان و کارگران عزیز زندانی و همه زندانیان سیاسی فوراً و بدون وقفه و بدون هیچ قید و شرطی آزاد شوند.
ما به عنوان مطالباتی فوری بار دیگر تأکید می‌کنیم که باید دستمزدهایمان بی هیچ بهانه‌ای مطابق با ارقام درخواستی اعلام شده‌مان افزایش یابد و مزد هیچ کارگری و هیچ فردی نباید کمتر از ۱۶ میلیون باشد. ۲۰ روز کار و ده روز استراحت حق مسلم ماست.
ما برده نیستیم؛ دست پیمانکاران از سر ما و از سفره ما کارگران نفت باید کوتاه شود و قوانین برده‌وار مناطق ویژه اقتصادی و مناطق آزاد تجاری لغو شوند.
ما کارگران پیمانی نفت همراه با مردم معترض به گرانی‌ها اعلام می‌کنیم که هزینه گرانی‌ها را دولت باید بپردازد. تحمل این وضعیت غیر ممکن است و جز اعتراض و مبارزه راهی در مقابل ما کارگران و ما مردم باقی نمانده است.
این بربریت و بردگی باید پایان پیدا کند.
همین الان و فوری باید به کالاهای اساسی مورد نیاز ما مردم سوبسید پرداخت شود تا بتوانیم نفس بکشیم.
بیمه درمانی و تحصیل رایگان و داشتن مسکن حق همه ما مردم است و باید فوراً اجرایی شود.
در عین حال ما این سرکوبگری‌ها را بر نمی‌تابیم و باید به امنیتی کردن مبارزات پایان داده شود.
حق تشکل، حق اعتراض و تجمع حقوق پایه‌ای ماست.
در آخر خطابمان به همه کارگران، معلمان و بخش‌های مختلف هم طبقه‌ای خودمان و مردمی که از فقر و گرسنگی به امان آمده است اینست که بیایید تا بر محور مشترک این مطالبات همراه یکدیگر شویم و از مبارزات یکدیگر حمایت و پشتیبانی کنیم. به بازنشسته عزیز اطمینان دهیم که در یکشنبه‌های اعتراضی همراهش هستیم و همه با هم یکصدا اعلام کنیم:
«فقط کف خیابون به‌دست میاد حقمون»
«معیشت، منزلت حق مسلم ماست»
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۱
