۱۸ تیر ۱۳۷۸، آغاز یکی از فصل‌های مهم در تقویم مبارزات آزادیخواهانه ملت ایران پس از فتنه۵۷ است. هجوم وحشیانه اوباش و جانیان رژیم به خوابگاه دانشگاه تهران در شامگاه ۱۸ تیر، و اعتراضات دلاورانه دانشجویان و مردم در روزهای پس از آن، هرگز از حافظه ملت ایران پاک نشده است و نخواهد شد.
در آن تیرماه خونین، همه شعبه‌ها و جناح‌های جمهوری اسلامی در سرکوب اعتراضات دانشجویان و مردم همدست شدند تا موجودیت نظام ضدایرانی، و سفره فساد و غارتگری‌شان به خطر نیفتد.
آنان که لباس اصلاح‌طلبی و اعتدال بر تن داشتند و ندای دروغین آزادی سر می‌دادند، خود دستور سرکوب دانشجویان را در شورای عالی امنیت رژیم امضا و از پشت تریبون صادر کردند. در همان سه‌شنبه ۲۳ تیرماه بود که عده‌ای در لباس دانشجو اما وابسته به نهادهای قدرت، وحدت و بیعت‌شان با نظام را اعلام کردند و دست در دست سرکوبگران دانشجویان و مردم گذاشتند.
تقویم ایران در این ۲۳ سال (همچون سال‌های پیش از آن در جمهوری اسلامی) روزهای خونین بسیاری به خود دیده است؛ خون‌هایی که قطره قطره‌شان، گواهی بر اراده مستحکم مردم ایران برای سرنگونی حکومت روضه‌خوان‌ها و تاسیس و تثبیت یک ساختار سیاسی دموکراتیک، سکولار و توسعه‌مند بر پایه رای مردم است. این، همان اراده‌ای است که به‌ویژه در اعتراض‌های سال‌های اخیر، در حمایت از خاندان ایرانگرای پهلوی در خیابان‌های شهرها و روستاهای مختلف ایران بازتاب یافته است.
سازمان دانش‌آموختگان لیبرال ایران، فرارسیدن ۱۸ تیر و یاد و نام همه جانباختگان و آسیب‌دیدگان این قیام را گرامی می‌دارد و باور دارد که ایرانیان، بسیار زودتر از آنچه تصور می‌رود، جشن پیروزی را در ایران برپا خواهند کرد؛ روزی برای ایران و بدون جمهوری اسلامی.
تیر ۱۴۰۱
