گزارش ویژه؛ «اربعین ۱۴۰۱»؛ یا گناه می‌کنند و می‌روند تا آن را بشویند یا نذر می‌کنند و «صیغه» می‌شوند!

- مرجان یک شهروند خانه‌دار و محجبه مخالف جمهوری اسلامی می‌گوید: «تقریباً تمامی فامیل ما برای پیاده‌روی اربعین به عراق رفته‌‌اند، آنجا موکب دارند. مردم که از ایران به عراق می‌روند دوست ندارند پول خرج کنند، چون از نجف تا کربلا تمام راه پر از موکب است آدم‌هایی خیلی متمولی می‌شناسم که به این موکب‌ها می‌روند و به زوار خدمت می‌کنند چون فکر می‌کنند ثواب دارد.»
- یک شهروند دیگر اضافه می‌کند: «در ادارات دولتی هر سال برای راهپیمایی اربعین نزدیک یک‌سوم از کارمندان را موظف می‌کنند که در این مراسم شرکت کنند، حتی آبدارچی‌های ادارات هم از این موضوع مستثنا نیستند.»
- «در سفر سال گذشته با یک زن جوان مجرد و متمول آشنا شدم که از کرج به پیاده‌روی اربعین آمده بود می‌گفت نذر کرده بودم که اگر حاجتم برآورده شود خودم را وقف یکی از زوار امام حسین کنم! پارسال خود را به رییس کاروانش معرفی کرد و صیغه آن مرد شد و کل سفر با هم بودند! این زن گفت: هر سال به این مراسم بیایم و برای ثواب با یک مرد صیغه شوم تا آن مرد به گناه نیفتد!»
- مهدی روزنامه‌نگار به بدعت «پیاده‌روی جاماندگان اربعین» در شهرهای مختلف اشاره می‌کند و می‌گوید: «چند سالیست این بدعت مضحک را هم به راه انداخته‌‌اند مثلاً پیاده‌روی از امام حسین تا شاه عبدالعظیم! هر روز یک بدعت تازه به دین و اعتقادات مردم اضافه می‌کنند، افراد ساده‌لوح بسیاری هم باور می‌کنند. چون حکومت همیشه برای گسترش اردوکشی خیابانی عوام در تلاش است.»

دوشنبه ۲۸ شهریور ۱۴۰۱ برابر با ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۲


فیروزه نوردستروم- امسال هم با وجود هزینه‌های هنگفت و البته بی‌برنامگی و شلختگی دولت رئیسی (قاضی مرگ)، مانور تبلیغاتی «پیاده‌روی اربعین» به رویدادی با حداقل ۹ کشته و صدها مصدوم و افراد سرگردان و تحقیر شده تبدیل شد. با وجود بحران‌های متعدد اقتصادی و معیشتی در نقاط مختلف کشور و به ویژه مشکل کم‌آبی و بی‌آبی در بسیاری از شهرها، دستگاه‌های مختلف دولتی با بریز و بپاش‌های بی‌حساب و کتاب و اختصاص بودجه‌های هنگفت در این تبلیغات حکومتی شرکت کردند.

کیهان لندن در این گزارش میدانی ضمن گفتگو با تعدادی از شهروندان داخل ایران به حواشی این مانور حکومتی و مسائل و مشکلات پیرامون آن پرداخته است.

مرجان یک زن جوان خانه‌دار محجبه ساکن تهران است که پیش از شروع صحبت‌هایش تاکید می‌کند یک مسلمان مخالف جمهوری اسلامی است.

او ادامه می‌دهد: «تقریباً تمامی فامیل ما برای پیاده‌روی اربعین به عراق رفته‌‌اند، آنجا موکب دارند. مردم که از ایران به عراق می‌روند دوست ندارند پول خرج کنند، چون از نجف تا کربلا تمام راه پر از موکب است آدم‌هایی خیلی متمولی می‌شناسم که به این موکب‌ها می‌روند و به زوار خدمت می‌کنند چون فکر می‌کنند ثواب دارد پای زائران را می‌مالند، پتو تا می‌کنند، گروهی را می‌شناسم که با حمایت یکی از دستگاه‌های دولتی از انگلستان به آنجا می‌آیند. آنجا دو موکب مجهز دارند یکی نزدیک شهر نجف و دیگری در اواسط راه، این موکب‌ها مترجم انگلیسی و عربی دارند و برای آنها هزینه‌های زیادی کرده‌اند.»

اما احسان فارغ‌التحصیل روانشناسی ساکن مهرشهر معتقد است «بسیاری از کسانی که با حکومت مخالف هستند دلشان برای شرکت در این راهپیمایی حکومتی پر می‌کشد، این حجم از تضاد قابل درک نیست، شرکت در این مراسم یعنی ترویج بنیادگرایی جمهوری اسلامی. این جماعت بی‌سواد و متعصب با یک لقمه نان به شعف می‌آیند و به خاطر رضای خدا به خوابیدن بین زباله‌ها تن می‌دهند، عجیب است تا ۱۰-۱۵ سال پیش اربعین یک روز عادی در تقویم بود اما چطور یکهو شد یک روز خاص؟!»

مرجان در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «وقتی از مرز رد می‌شوید باید تا شهر نجف سوار یک وسیله نقلیه بشوید چون هم مسیر طولانی است و هم موکبی نیست، آنهمه تجمع و شلوغی‌هایی که در مراسم امسال شاهد بودیم به این دلیل بود که مردم یا دلشان نمی‌خواست یا نمی‌توانستند برای این نقل و انتقال هزینه کنند چون کرایه هر نفر حداقل ۲۰۰ هزار تومان است. بیشتر این افراد فکر می‌کنند همه امکانات این مراسم مجانی است، وقتی به نجف می‌رسید عراقی‌ها در آن چند روز که پیاده‌روی شروع می‌شود تا فردای پایان اربعین سعی می‌کنند همه اقلام خوراکی و غیرخوراکی را مجانی توزیع کنند، یک موکب گوشت و برنج توزیع می‌کند، موکب بعدی ساندویچ، بعدی فلافل؛ اگر میل به ساندویچ نداری به موکب بعدی می‌روی، بعد از اینکه غذایت را می‌خوری، پاهایت را می‌مالند، دوش می‌گیری، لباس‌ات را می‌شویی. ولی فردای روز اربعین همانجایی که دو روز پیش غذای مجانی به تو می‌دادند قیمت می‌دهند و این زوار باید از جیب‌شان هزینه کنند.»

مهدی روزنامه‌نگار ساکن تهران نیز معتقد است: «امسال بسیار بیشتر از آنچه در رسانه‌های رسمی اعلام کرده‌‌اند برای این مراسم هزینه کردند، با وجود این به دلیل بی‌برنامگی و مدیریت هیئتی حاکمیت این طرف مرز، داخل خاک ایران هیچ امکاناتی در اختیار زوار قرار ندادند، آب معدنی را گران‌تر فروختند، از یک طرف مرز را بستند، پشت مرز عراق مردم شرایط سختی را گذراندند، از سرویس بهداشتی بین راهی هم خبری نبود و دستشویی‌های عمومی شهرهای مرزی به‌خصوص مرز مهران که به عراق نزدیک‌تر است کفاف این تعداد جمعیت را نمی‌داد.»

لادن که به عنوان مترجم در شرکت نفت کار می‌کند هم به این گفتگو می‌پیوندد و می‌گوید: «در ادارات دولتی هر سال برای راهپیمایی اربعین نزدیک یک‌سوم از کارمندان را موظف می‌کنند که در این مراسم شرکت کنند، حتی آبدارچی‌های ادارات هم از این موضوع مستثنا نیستند؛ در اداره ما هم تهدید کردند که اگر نیایید با کسری حقوق و توبیخ روبرو می‌شوید! من هم با اینکه اصلا اعتقادی به این چیزها ندارم مجبورم به عنوان مترجم در موکب‌های پاکستانی‌ها و هندی‌ها حضور داشته باشم.»

او ادامه می‌دهد: «در سفر سال گذشته با یک زن جوان مجرد و متمول آشنا شدم که از کرج به پیاده‌روی اربعین آمده بود می‌گفت نذر کرده بودم که اگر حاجتم برآورده شود خودم را وقف یکی از زوار امام حسین کنم! پارسال خود را به رییس کاروانش معرفی کرد و صیغه آن مرد شد و کل سفر با هم بودند!»

لادن با خنده ادامه می‌دهد: «آب و هوای عراق می‌طلبید، هم سیاحت کردند هم زیارت! آن زن به من می‌گفت سعی می‌کنم هر سال به این مراسم بیایم و برای ثواب با یک مرد صیغه شوم تا آن مرد به گناه نیفتد!»

مرجان در ادامه صحبت‌هایش اضافه می‌کند: «بیشتر اعضای فامیل ما پیش از اربعین به کربلا رفتند و نفری ۳۰ میلیون تومان هزینه کردند و بعد از سه روز برگشتند اما افراد بی‌بضاعت برای اینکه در هزینه‌هایشان صرفه‌جویی کنند به پیاده‌روی اربعین می‌روند. مثلاً خانمی را می‌شناسم که در خانه پدرشوهرم کار می‌کند، با ۳۰۰ هزارتومان به این سفر رفته و با این پول می‌خواست کلی هم سوغاتی بخرد، بعد که با او تماس گرفتم می‌گفت به خاطر ازدحام جمعیت و نبود آب و جای خواب پشت مرز عراق فشارش افتاده و حالش بد شده بود، در نهایت با دو روز تاخیر خود را به عراق رساند.»

او ادامه می‌دهد: «دو سال پیش در اوج اپیدمی کرونا که میزان مرگ و میر بالا بود بیشتر اعضای فامیل ما مثل امسال آنزمان هم به کربلا رفتند، حتی چند نفر از آنها به کرونا مبتلا شده بودند ولی به خاطر اعتقاد به امام حسین سفرشان را لغو نکردند. البته آن موقع هنوز در ایران تزریق واکسن به شکل جدی شروع نشده بود ولی در عراق به صورت رایگان برای  آنها دو دوز واکسن فایزر تزریق کردند.»

مهدی در ادامه به بدعت «پیاده‌روی جاماندگان اربعین» در شهرهای مختلف اشاره می‌کند و می‌گوید: «چند سالیست این بدعت مضحک را هم به راه انداخته‌‌اند مثلاً پیاده‌روی از امام حسین تا شاه عبدالعظیم! هر روز یک بدعت تازه به دین و اعتقادات مردم اضافه می‌کنند، افراد ساده‌لوح بسیاری هم باور می‌کنند. چون حکومت همیشه برای گسترش اردوکشی خیابانی عوام در تلاش است.»

او ادامه می‌دهد: «جمهوری اسلامی در شرایطی که مردم بیشتر شهرهای کشور مشکل آب آشامیدنی دارند، یا اینترنت را به بهانه‌های مختلف کُند و قطع می‌کند، اما تمامی این امکانات را با دست و دلبازی در اختیار شرکت‌کنندگان در این مراسم قرار می‌دهد.»

مهدی در ادامه صحبت‌هایش به یکی از اقوام خود اشاره می‌کند که سال گذشته پای راستش بر اثر پیاده‌روی طولانی دچار خونریزی شده بود. دکتر یکی از موکب‌ها به او گفته بود از کربلا برو نجف پرواز کن و به ایران برگرد، او گفته بود نه، در هتل می‌مانم و از پنجره هتل حرم را می‌بینم، تربت می‌خورم و شفا پیدا می‌کنم! فکر می‌کرد با تربت خوردن دردش دوا می‌شود!»

او ادامه می‌دهد: «همانطور که کاتولیک‌ها به کلیسا می‌روند و اعتراف می‌کنند تا گناهانشان بخشیده شود بسیاری هم به این مراسم می‌روند تا به تصور خود گناهان سال گذشته خود را بشویند! برای مثال یکی از نزدیکان ما با وجود داشتن زن و بچه با یک زن متاهل در ارتباط است با این حال هر سال در این مراسم شرکت می‌کند!»

در این روزها که کشور غرق اعتراض و اندوه به دلیل قتل حکومتی مهسا امینی است، اضافه می‌کند: «کاش این حجم از جمعیتی که امسال به راهپیمایی اربعین رفتند در واکنش به کشته شدن مهسا امینی قیام می‌کردند و همه را از این ظلم نجات می‌دادند. آنها می‌دانند امام حسینی بوده که زیر بار ظلم نرفته و خانواده‌‌اش را کشتند و به اسارت گرفتند مگر نمی‌بینند که زنان، مردان و کودکان این مملکت در اسارت این حکومت‌اند؛ چرا حرکتی نمی‌کنند؟!»

مریم زن جوانی است که می‌گوید اهل نماز و روزه نیست و فقط برای کنجکاوی و خوشگذرانی به این مراسم رفته است. او می‌گوید: «بعد از ورود به خاک عراق به هر موکبی که می‌رسیم التماس می‌کنند بیایید غذا بخورید، چایی بخورید، شربت بخورید، شیرینی یا میوه همه چیز فراوان است. البته همه این پذیرایی‌ها تا روز اربعین است فردای روز اربعین بیشتر این موکب‌ها جمع می‌شوند، باید برای همه چیز هزینه کنیم و از آب و غذای مفتی خبری نیست.»

او ادامه می‌دهد: «مشکلات ما در شروع سفر تنها آب و غذا نبود، اینجا آنقدر شلوغ است که جا برای تکان خوردن نیست، جای خواب کم است چون تعداد زائران زیاد است، البته عراقی‌ها التماس می‌کنند در خانه‌های ما بمانید، من و دخترم یک روز صبح به یکی از موکب‌هایی رفتیم که برای افراد گمشده درست شده بود، دستشویی آنجا آنقدر کثیف بود که رغبت نکردم از آن استفاده کنم و مجبور شدم از دستشویی یک هتل عراقی استفاده کنم. در موضوع پذیرایی هم بیشتر موکب‌های ایرانی به شکلی غیربهداشتی و در ظروف چند بار استفاده شده از مردم پذیرایی می‌کنند.»

او می‌گوید: «در شرایطی که پشت مرز عراق و در شهرهای مرزی خبری از خدمات و امکانات رفاهی برای زوار نیست و همه چیز را دو برابر به مسافران می‌فروشند، من به عراقی‌ها نمره ۲۰ می‌دهم. یک شب سوار ماشین شدیم از کربلا به سمت نجف، می‌بایست نفری ۱۵ هزار دینار به راننده می‌دادیم من فقط ۱۰ هزار دینار داشتم، راننده که فارسی بلد بود گفت پول ایرانی قبول نمی‌کنم. وقتی گفتم دینار ندارم گفت اشکالی نداره صلوات بفرست برو؛ مردم این کشور با وجود اینهمه مشکلات اقتصادی درستکار و دست و دلبازند.»

او ضمن انتقاد نسبت به وضعیت بد بهداشتی در مسیر پیاده‌روی اربعین و بی‌توجهی زائران ایرانی به این مسئله ادامه می‌دهد: «در تمام طول این مسیر بیشتر زائران ایرانی را می‌بینید که بطری خالی آب یا ظرف پلاستیکی و غذای ته مانده خود را به زمین پرت می‌کنند که مایه شرمندگی است در حالی که ندیدم عراقی‌ها، پاکستانی یا هندی‌ها که آشغال‌های خود را روی زمین رها کنند و بروند.»

 

 

 

 

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۱ / معدل امتیاز: ۱

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=299093

مطالب مرتبطمطالب بیشتر از این نویسنده