سرزمین ما ایران، لحظات تاریخی و دوران‌سازی را می‌گذراند. مردم در سراسر کشور علیه نظام سرکوبگر و جنایتکار جمهوری اسلامی به پا خاسته‌اند. خشم انباشته شده مردم، خشمی علیه فساد، کشتار و ترور جمهوری اسلامی در ۴۳ سال حکومت آن است، ارکان نظام را به لرزه درآورده است. حضور مردم در خیابان‌ها و شعار مرگ بر دیکتاتور و نفی نظام مستبد دینی، فرصت گرانبهایی است که به قیمت جان هزاران هزار هموطن بی‌گناه و مهساهای پرشمار به دست آمده است.
جنبش زن، زندگی و آزادی یکبار دیگر این فرصت را به دست توانای جوانان و زنان جان به لب رسیده و دلیر کشور فراهم آورده، تا گل‌های امید آینده در گذر از بن‌بست سیاسی موجود و نجات کشور از دست جمهوری اسلامی بشکفد. مردم ایران و مبارزان میدانی آن در طی هفته‌ای که گذشت به راستی حماسه آفریدند، بدون آنکه بسیاری از ما در خارج از کشور وظیفه و دِین خود را نسبت به آنان به درستی ادا کرده باشیم. به قول آقای عبدالله مهتدی «آیا وقت آن نرسیده که تدبیری برای پشتیبانی فراگیر، موثر و هماهنگ از مبارزات قهرمانانه دختران و پسران‌مان در ایران بیندیشیم؟… باید چه اتفاق دیگری بیفتد تا صرف نظر از هر اختلافی، اتحاد علیه اهریمن حاکم را اولویت مطلق بدهیم؟!» بیش از همه این رژیم است که به قدرت یک همبستگی ملی بر علیه خود واقف است و به همین دلیل با تمام نیرو و توانش بر علیه آن می‌کوشد. همبستگی بین اپوزیسیون برای اتصالی گسترده و عمقی به جنبش مردم در داخل، نقطه قوت ما و پاشنه آشیل رژیم است. اتحاد و همبستگی معنادار اپوزیسیون متحد با جنبش درون کشور، نقطه آغازی برای پایان عمر رژیم جمهوری اسلامی خواهد بود. آنچه که اکنون در کشور ما می‌گذرد، جنگی تمام‌عیار است که در یکطرف آن جمهوری اسلامی با تمام قدرت تجربه و قدرت سرکوب و نیروهای نظامی تا بُن دندان مسلح‌اش قرار دارد، و در سوی دیگرش مردم بدون سلاح با دستانی خالی ولی اراده‌ای سترگ سینه سپر کرده‌اند. برای پیروزی بر این دشمن غدار و مجرب در سرکوب و کشتار، اتحاد و همبستگی ملی در حمایت از این جنبش و کمک به گسترش آن نیازی فوری و تاخیرناپذیر است. «این درد جدا جدا درمان نمی‌شود!»
ما امضاکنندگان این نامه از همه سازمان‌ها و احزاب جمهوریخواه، مشروطه خواه، احزاب اتنیکی، چپ و تشکل‌های فراگیر سیاسی ومدنی و همه شخصیت‌های مورد قبول مردم در خارج از کشور می‌خواهیم که بدون فوت وقت با تشکیل یک مرکز اولیه، همکاری بین خود را در دفاع از مبارزات مردم درون کشور بدون درنگ شروع کنند. چنین آغازی می‌تواند راه را برای گسترش حمایت‌های ممکن و موثر و یکدست و هماهنگ شده همگی ما از مبارزات درون کشور باز کند، جنبش در درون ایران را از حمایت‌های بین‌المللی ضرور برخوردار سازد و در تکامل خود شیشه عمر رژیم تباهی و کشتار را بر زمین بکوبد و راه را برای برپایی یک جایگزین دموکراتیک در کشور هموار سازد.
سوم مهرماه ۱۴۰۱ برابر با ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۲
کسانی که خواهان اضافه شدن نام‌شان می‌باشند، لطفا با آدرس زیر تماس بگیرند:
[email protected]
امضا کنندگان:
فرح شیلاندری
فریبا شهروان
فرحناز عمادی
مصطفی شکری
نینا طلایی
مونا عرب لنگه
ابوالفضل محققی
کیانوش توکلی
منوچهر مقصود نیا
اصغر جیلو
کریم شامبیاتی
کامران مصلحی
مهرداد طاهری
کاوه عبدلی
علی محمدی
چنگیز وندچالی
حمید مرادی
کمال املی
جاماسب داودی
فرهادرمضانی
امیر نعمت الهی
مرجان گنج جو
محمدرضا حیدری دیپلمات پیشین ایران
مریم صالحی
مهدی برزین / گیسن / آلمان
حمید رضایی
اصغر نصرتی (چهره )
پرویز هدایی
محمد برزنجه
احمد مطیعی
مجید خزائلی
کریم قصیم
مری رادنی
هوشنگ (هوآس) اسدی
حسن (دریادل) توانا _ ایران
فرزاد قنبری
محمد دشتی
ژاله رودبارى
محمود علیزاده لسانی
نیکروز اعظمی
صابر احمدی
کامبیز مصلحی
امیر دها
حسن امانت بری
مریم سلطانی
علی مهرابی از سوئد
رادیو البرز دانمارک
گروه اینترنتی فرهنگ گفتگو و سایت ایرانگلوبال
شهرام درویش
علی ساکی
کامران مصلحی
بهمن آبکنار
رضا درگاهی
نسرین کریمی
مهران ورهرام
لیلا محمدی
اشکبوس طالبی- مریلند
توران زرگریان
شراره درویش
حمید مهدیانی
دکتر ناهید حسینی. لندن
علی یعقوب وند، سوئد
دکتر حسین لاجوردی_پاریس
حبیب کلانتری از هلند
شهین عبدی
امین مرادی از خانواده جانباختگان
نیکی صادقی
فرزین بستجانی
نرگس عرب
مهدی دربهانی
شیلا انصاری
شهرام درویش
ایران چنج
نسرین کریمی
نا ایرانی
احد قربانی
منوچهر امیری
اکرم دودانگه
آرامیس جعفری
مهناز خاتمی
سارا غیاثی
فروغ بایرام زاده
بهزاد رفیعی
علیرضا سهرابی
پروانه آشنا
پری خادم
ثربا ندیم پور
