به نام خداوند جان و خرد
بعد از کدام قرن بر این دشت،
ساقه‌ای می‌روید
و ناله‌های زمین را
در باد می‌پراکنَد؟
«محمد مختاری»
روز جهانی معلم را با بزرگداشت نام معلمان آگاهی، همچون: محمد حبیبی، اسماعیل عبدی، کعفر ابراهیمی، رسول بداقی و کیوان مهتدی و دیگر معلمان آزاده‌ای که بارها بازداشت، بازجویی و تهدید شده‌اند، گرامی می‌داریم.
همینطور گرامی می‌داریم نام دانش‌آموزان و دانشجویان جانباخته و البته تمامی جانباختگان در وقایع اخیر در پی اعتراض نسبت به مرگ ناحق مهسا امینی را که مرگ جانسوزش در واقع نمادی شد برای بروز پتانسیل اعتراضی نهفته از سوی بخش بزرگی از جامعه که شنیده نشدن صدای‌شان از سوی حاکمان توان تحمل بیشتر را از آنان گرفته است.
ما متاسفیم که روز جهانی معلم به جای برگزاری جشن و طرح مسائل معلمان و آموزش در کشور باید از مصائب بزرگتری بگوییم که خود عاملی شده‌اند برای ناکارآمدی و به حاشیه رانده شدن آموزش و معلمان از اولویت‌های سیاست گذاری‌های دولت‌ها.
بارها در مناسبت‌های مختلف در نقد و نفی آموزش ایدئولوژیک سخن گفته و زیان‌ها و ناکارآمدی آن را یادآور شده‌ایم؛ اینک پس از گذشت بیش از چهاردهه شکست کامل این شیوه و این نگاه به آموزش را در خیابان‌ها، مدارس و دانشگاه‌های کشور شاهدیم. ابراز شدیدترین مخالفت‌ها با حجاب اجباری تنها نوک کوه یخی است که از سطح جامعه بیرون زده و وارونگی نتایج القائات تنگ‌نظرانه در نظام آموزشی، نهادها و رسانه‌های تبلیغاتی پرهزینه و بی‌فایده حکومتی را نشان می‌دهد.
حاکمان مریدپرور با صرف هزینه‌های بی‌حساب و حیف و میل منابع ارزشمند کشور، تلاش بی حاصلی برای ایجاد یک طبقه خودی از میان جوانان و نسل‌های جدیدتر برای تقویت پایه‌های حکومت خود کردند، اما امروز شاهدیم نه تنها توفیق چندانی در پرورش چنین نسلی نداشته‌اند که با نادیده گرفتن همه اقشاری که از دید آنها غیر خودی محسوب می شوند، پایه‌های قدرت خود را بسیار سست کرده‌اند.
تاسف‌بارتر اینکه، خفتگان بر سریر قدرت به‌جای شنیدن صدای اعتراض‌ها و فراهم‌آوردن حداقلی اسباب رضایت و آرامش معترضان، با تکرار اکاذیب نخ‌نما و تداوم رویه‌های نادرست و خشونت‌بار، مردم به خشم آمده از تبعیض‌های ناروا، فساد و بی‌کفایتی را به سوی طغیان بیشتر سوق می‌دهند.
آنچه در روزهای اخیر در سطح شهرهای مختلف کشور، برخی دانشگاه‌ها به ویژه روز دهم مهر در دانشگاه صنعتی شریف در برخورد با دانشجویان شاهد بودیم، صرف نظر از اینکه آسیبی جبران‌ناپذیر به نهاد علم و دانشگاه در کشور وارد آورد، از لحاظ انسانی برای حکومتی که داعیه مذهب و معنویت داشت، بسیار شرم‌آور و در مغایرت کامل با کرامت انسانی و حرمت و شأن علم، معلمان/ اساتید و دانشجویان معترض بوده است. نیز بار دیگر نشان داد که در نظام‌های ایدئولوژیک حتی به نام دین، هیچگونه معنویتی وجود ندارد.
به عنوان معلم خود را به حمایت از دانش‌آموزان امروز و دیروز متعهد می‌دانیم؛ همچنین متعهد می‌شویم تبعیض‌های ناروای این سال‌ها بر معلمان را در سامانی وسیع‌تر به وسعت جامعه ببینیم؛ در قالب اعتراض به تبعیض علیه زنان، اعتراض به سیاست‌گذاری‌های اقتصادی تبعیض‌آمیز دست‌کم در سه دهه گذشته که حاصلی جز نابرابری بیشتر نداشته است، اعتراض به حذف عملی حقوق ملت، اعم از آزادی بیان، تشکل‌یابی، تجمع، انتخاب کردن و انتخاب شدن آزادانه… در قانون اساسی.
از نظر ما در شرایط فعلی، پایان دادن به سرکوب معترضان، آزادی فوری تمامی بازداشت شدگان، به ویژه نوجوانان و جوانان (اعم از دانش‌آموز و دانشجو)، دلجویی از خانواده کشته‌شدگان وقایع اخیر، پیگیری عوامل فاجعه جان باختن مهسا امینی و سایر جانباختگان، بازگشت به قانون و به رسمیت شناختن حق اعتراض برای همه اقشار جامعه و تلاش برای برآوردن خواسته‌های به حق آنان، ضروری‌ترین کارها است.
کانون صنفی معلمان ایران
۱۳ مهر ۱۴۰۱
