نیروهای مسلح ایراندوست!
از فرماندهان خودفروخته ی خود اطاعت نکنید!
پیکره‌ی نیروهای مسلح کشور
باید در کنار صفوف ملت
و در برابر فرماندهان بیوطن خود قرارگیرد
در حالی که از سه هفته پیش بی‌آلایش‌ترین ودلیرترین جوانان این کشور به خونخواهی زن بی‌گناه جوان هموطن و برای دستیابی به نخستین زیور و نشانه‌ی انسانیت یعنی آزادی به مبارزه‌ای بی‌سابقه و حیرت‌انگیز برخاسته‌اند، تا جایی که شگفتی و ستایش جهانی را برانگیخته‌اند، با کمال تأسف می‌بینیم که گروهی از گماشتگان حقیر دیکتاتور خون‌آشام که استفاده از عنوان فرمانده امر را بر خود آنان نیز مشتبه ساخته با انتشار بیانیه‌ی چاکرمنشانه‌ای نسبت به ولی فقیه نادان و کوردل تجدید عهد و وفاداری کرده و در کمال بی‌شرمی آمادگی خود برای سرکوب ملت را اعلام داشته‌اند.
این افراد حقیر که گویی نه از آزادگی و نه حتی از ایرانیت کمتری بهره‌ای نبرده‌اند در بیانیه‌ی خود از جمله چنین می‌نویسند (یعنی برایشان چنین نوشته‌‌اند!):
«ما فرماندهان و مسئولان نیروهای مسلح اعم از ستادکل نیروهای مسلح، قرارگاه مرکزی حضرت خاتم الانبیاء (ص)، ارتش جمهوری اسلامی ایران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح از… فرمایشات الهی و سرشار از حکمت، پند، اندرز، تدبیر، روشنگری، آگاهی‌بخش و امیدآفرین برای جمع حاضر، آحاد جامعه و امت اسلامی… قدردانی نموده و… بار دیگر با ولی امر مسلمین، مولا و مقتدایمان و فرمانده شجاع، مقتدر و عزیزتر از جانمان، پیمان می‌بندیم که در راه نورانی انقلاب اسلامی و آرمان‌های بلند آن، جهاد و مبارزه با دشمنان دین خدا، کفار، مشرکین، منافقان، فتنه‌گران و بدخواهان ملت غیور و ایران اسلامی و دفاع از امت اسلامی و جبهه مقاومت را در هر نقطه و در هر مکان، تحت زعامت حضرتعالی، تا آخرین قطره خون، آخرین نفس و تا پای جان ادامه خواهیم داد و نقشه‌های شوم دشمنان قسم خورده انقلاب اسلامی را نقش بر آب خواهیم نمود.»
با چنین اعلام چاکری ریاکارانه و شرم‌آوری، پیداست که ما را با آنان کاری نیست.
روی سخن ما با نیروهایی است که به نام خدمت به پاسداری از آب و خاک کشور و خدمت به ملت ایران و با استفاده از دارایی‌های این ملت، به نهادهای مسلح کشور پیوسته‌اند و نباید یک لحظه وظیفه‌ی اصلی خود را که یاری و وفاداری به ولینعمت خود یعنی همان ملت است از یاد ببرند.
وظیفه‌ی این نیروهای مسلح سالم فرمانبرداری از آندسته از فرماندهان خودفروخته و بیوطن، که با ساییدن سر بندگی به آستان «نماینده ی خدا» به گردآوری ثروت و قدرت مشغول‌اند، نیست. همانگونه که در یک رژیم زور و حق‌کشی نافرمانی مدنی حق شهروندان است، در یک سازمان مسلح نیز هنگامی که سلاح بجای نشانه گرفتن دشمنان ملت خود ملت را هدف گرفت سرپیچی از فرمان فرماندهان نه تنها مجاز، که یک وظیفه‌ی ملی محسوب میگردد. این قاعده هم مانند قاعده‌ی نافرمانی مدنی، در تاریخ نیروهای مسلح جهان سوابق بسیار دارد.
کسانی که در چاپلوسی از ولینعمت معمم خود با استعمال کلماتی چون «ولی امر مسلمین، مولا و مقتدایمان و فرمانده شجاع، مقتدر و عزیزتر از جانمان،.. که در راه نورانی انقلاب اسلامی و آرمان‌های بلند آن…» کار مجیزگویی را به چنین حد تهوع‌آوری می‌رسانند نه تنها شایسته‌ی فرمانبرداری نیستند، بلکه در میان مردمی آزاده و در یک جامعه‌ی قانونی و آزاد دست کم مورد لعن و تحقیر قرار می‌گیرند. در جهانی که ادعای نمایندگی از سوی خدا حتی یک کودک را به خنده می‌اندازد، این موجودات کریه، اگر به خاطر امتیازات مالی و دیگر مزایای سروری بر جامعه نبود، چگونه ممکن بود اینگونه بی‌شرمانه در چهره‌ی یک جنایتکار «نور الهی» ببینند.
جمهوری اسلامی ایران به گفته‌ی شاپور بختیار «پرانتز سیاهی است که باید هرچه زودتر بسته شود.»
و ملت بپاخاسته‌ی امروز چیزی جز احیاء ارزش های والایی را که پدران مشروطه در صد و شانزده سال پیش به دست آوردند نمی‌خواهد و این ارزش ها را، که در صدر آنها حاکمیت ملت بر سرنوشت خویش است، با امروزه کردن آنها برقرار خواهد کرد.
نیروهای مسلح شایسته‌ی این عنوان باید در کنار ملت خود و در برابر دشمنان مسلم و قسم‌خورده‌ی آن قرار گیرند.
آنان باید بدانند که ملت غیور و دلیر ایران، بدون آنها یا با آنها، دیر یا زود، به یاری فرزندان جانباز خود به رهایی از زنجیر اسارت این رژیم و به آزادی و رژیم شایسته‌ی خود: رژیم قانون مبتنی بر حاکمیت ملت دست خواهد یافت.
بی آنان یا با آنان، ملت راه خود را خواهد رفت و این پرانتز سیاه را خواهد بست. آنها هستند که باید راه درست خود در کنار مردم را پیدا کنند تا در فردای پیروزی ملت زندگی در این کشور برایشان با شرم و ننگ همراه نباشد.
ایران هرگز نخواهدمرد
شنبه ۱۶ مهرماه ۱۴۰۱
برابر ۸ اکتبر ۲۰۲۲
