ملت آگاه و آزادیخواه ایران،
امروز بر کسی دیگر پوشیده نیست که عوامل و مزدوران خمینی، پیش از قادسیه دوم و انقلاب ننگین ۱۳۵۷ از ریختن خون مردم بی‌گناه برای پیشبرد اهداف خود دریغ نمی‌داشتند و فجایعی چون سینما رکس آبادن و میدان ژاله را رقم زدند. اکنون که در حال نگارش این بیانیه هستیم، با قلبی آکنده از درد و چشمانی اشک بار نظاره‌گر وقایعی هستیم به مراتب خونبارتر از آنچه این فرقه تبهکار پیش از به قدرت رسیدن انجام داده‌اند. آنچه در زاهدان گذشت، و آنچه در گوشه گوشه ایران‌مان در طول اعتراضات سراسری و خروش ملی علیه ضحاکان زمان در جریان است، قلب هر انسان هشیار و آگاهی را به درد می‌آورد.
ملت شریف ایران،
درست است که هرکس که در داخل زندان است، الزاماً بی‌گناه و یا زندانی سیاسی نیست، وفق میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، و همچنین قطعنامه‌های ۱۹۵۵ موسوم به حداقل مقررات معیار برای رفتار با زندانیان و ۱۹۹۰ موسوم به اصول اساسی رفتار با زندانیان، این نکته را یادآور می‌گردد که مقامات قضایی و همچنین سازمان زندان‌ها مسئول حفظ جان و امنیت زندانیان، صرف نظر از فعل مجرمانه ارتکابی هستند. این بدین معناست که با آتش‌افروزی در زندان اوین که متعاقب آن عده‌ای از فعالان سیاسی محبوس در آنجا را به دلیل آتش‌سوزی جانباخته اعلام کنند، رافع مسئولیت ایشان نخواهد بود، و ما در سازمان وکیل مدافعان ایران آزاد، بدینوسیله به ایشان هشدار می‌دهیم که از هم اکنون اقدامات ما در دادگاه‌های بین‌المللی آغاز گردیده است تا در فردای آزادی، این جانیان تبهکار نتوانند به راحتی در کشورهای آزاد به زندگی نکبت‌بار خود ادامه دهند.
شایان ذکر است که این مسئولیت در خصوص افراد بازداشتی نیز صادق است، و برای نمونه اشاره می‌کنیم که اقدامات لازم حقوقی در خصوص اسماعیل دزوار، جوان سقزی که پس از تحمل ۲۴ ساعت شکنجه، جان باخته است، یا نیکا شاکرمی که همگان امروز از چگونگی قتل او آگاه هستیم را انجام داده‌ایم تا مسببان را به سزای اعمال خویش برسانیم.
ماموران مزدور رژیم جمهوری اسلامی بدانند که با تکیه بر اینکه «مامور بودیم و معذور» نمی‌توانند شانه از زیر بار مسئولیت کیفری خالی کنند، چه اینکه به کرات نوشته و گفته‌ایم که اجرای امر آمر که بر مسئله‌ای غیرقانونی دلالت کند، باطل است.
پاینده ایران و ایرانی
زنده باد آزادی
