مرد ایرانى که هجده سال در فرودگاه شارل دوگُل پاریس خانه گزیده بود و ماجراى زندگىاش انگیزه ساختن فیلم «ترمینال» با شرکت تام هنکس بازیگر معروف هالیوود به کارگردانی استیون اسپیلبرگ شد، در میان هیاهوى مسافران و غرش هواپیماها، چشم از جهان فرو بست.
مهران کریمى ناصرى از سال ١٩٨٨ تا سال ٢٠٠۶ مدتى به اجبار و پس از آن با میل خود در آشیانه فرودگاهىاش زندگى آرامى داشت. او اخیرا پس از هفت سال زندگى در شهر پاریس به ترمینال ۲F شارل دوگُل بازگشته بود.
چند روز پیش هنگامى که ناصر بدون داشتن عارضه خاصى از حال رفت، پلیس و تیم پزشکى براى نجات او تلاش زیادى کردند. اما او به دنبال حمله قلبى، زندگی را ترک گفت.
کریمى ناصرى متولد سال ١٩۴۵ بود. او هنگام ورود به پاریس به دلیل آنکه مدارک شناسایى خود را از بین برده بود، نتوانست فرودگاه را ترک کند و در همانجا ماند.
او از سال ١٩٨٨ تا سال ٢٠٠۶ مدتى به اجبار و چند سال نیز به میل خود مقیم فرودگاه شارل دوگُل بود.
از زندگى استثنایى و غیرعادى ناصرى در سال ٢٠٠۴ فیلمى به کارگردانى استیون اسپیلبرگ و هنرنمایى تام هنکس به نام «ترمینال» ساخته شد و اپرایى با عنوان «پرواز» نیز به روى صحنه رفت.
او پس از خرج کردن پولى که بابت فیلم «ترمینال» به دست آورده بود با چندین هزار یوروى باقیمانده به فرودگاه بازگشت.
ناصرى سالها روى نیمکت فرودگاه شارل دوگل پاریس، صبح را به شب و شب را به صبح رساند و روابط دوستانهاى با کارکنان فرودگاه بهم زد و در تمام این مدت خاطرات خود را نیز مىنوشت.
کارکنان فرودگاه پاریس او را «لرد آلفرد» خطاب مىکردند و مسافران هم ناصر را به عنوان یک شخصیت جالب و انسانى والا و مهربان مىشناختند.
او در سال ١٩٩٩ در حالی که یک پیپ در گوشه لب داشت، به خبرگزارى آسوشیتدپرس گفت: من همچنان منتظر دریافت پاسپورت با ویزاى ترانزیت هستم.
مهران کریمی ناصرى در شهر نفتخیز مسجد سلیمان از پدرى ایرانى که پزشک بود و مادرى بریتانیایى که شغل پرستارى داشت، متولد شد.
او در سال ١٩٧۴ ایران را با هدف تحصیل در انگلستان ترک کرد و در آن زمان ادعا کرد که به دلیل سر دادن شعار علیه شاه بدون داشتن پاسپورت از کشور اخراج شده. اما بررسىها نشان داد وى هیچگاه به اجبار ایران را ترک نکرده است.
ناصرى از چند کشور در اروپا تقاضاى پناهندگى نمود و سرانجام دولت بلژیک به او پناهندگى اعطا کرد اما به دلیل نداشتن گذرنامه، نمى توانست به کشورهاى دیگر سفر کند.
او در ماه اوت سال ١٩٨٨ مقیم فرودگاه شارل دوگل پاریس شد و سرانجام زمانى که صاحب پاسپورت گردید، تصمیم گرفت در فرودگاه به زندگى ادامه دهد. در حالی که هر دو کشور بلژیک و فرانسه او را براى داشتن پاسپورت واجد شرایط اعلام کردند.
وى اصرار داشت با عنوان سِر Sir آلفرد مهران شناخته شود.