فرهنگ سیاسی میان‌حزبی

نادر زاهدی – همراهی میان حزبی و سازمانی، برآمدی از ایده‌های دمکراتیک و اصول و اهداف روشن و شفاف حزبی است؛ حزب یا سازمان سیاسی در صورتی می‌تواند با دیگر احزاب و سازمان‌ها، به رفتار و همراهی مبارزاتی و سیاسی دست یابد که خود دارای منش و روش دمکراتیک باشد؛  حزب یا سازمانی که برای هدف روشن و واقع‌گرا با روش‌های دمکراتیک و مدنی (در معنای فراگیر آن شامل حق دفاع مشروع) مبارزه می‌کند، در همراهی و برخورد با دیگر احزاب و سازمان‌ها می‌تواند با به کار گرفتن روش‌ها و ایده‌ها و اهداف دمکراتیک، نزدیک شده، اتحاد کرده و اهداف ملی و میهنی را پیش راند.

فرهنگ سیاسی مدرن مبارزاتی که بر پایه رواداری و تحمل ایده‌ها و احزاب و روش‌های متفاوت است، بخشی از گفتمان مدرنی است که در جهان امروز جریان دارد؛ گفتمانی که هم در ایده‌پردازی، هم در روش‌های مبارزاتی و هم در اهداف تشکیلاتی و سیاسی، معطوف به دمکراسی، آزادیخواهی و برابری‌طلبی است. گفتمانی که خواهان گذار از دیکتاتوری در هر شکل و روش و صورت آن است؛ گفتمانی که در پی تحقق آزادی‌های اجتماعی- تأمین حقوق شهروندی و برقراری دولتی دمکراتیک و حقوق‌مدار است.

همانطور که اشاره کردم، ایجاد همراهی و هماهنگی دمکراتیک در میان احزاب و تشکل‌های سیاسی- صنفی، بخشی از دمکراسی‌خواهی است که در منشور و مرامنامه احزاب مدعی دمکراسی می‌آید. به کار گرفتن فرهنگ نوین سیاسی در همراهی و وحدت تاکتیکی و موضعی میان احزاب، درواقع بیانگر تعهد آنها به اصول دمکراسی و روش‌های مبارزاتی دمکراتیک بوده و مانعی برای مواضع و اهداف و روش‌های حزبی ایجاد نمی‌کند. پیشبرد گفتگو با احزاب و سازمان‌های دیگر، برقراری کنفرانس‌های متحد، تبیین دیدگاه‌های حزبی و سازمانی در کنگره‌ها، تجمعات و رسانه‌های احزاب دیگر، نشانی از تحقق دمکراسی حزبی در میان تشکیلات و در ارتباطات حزبی به شمار می‌روند.

بی‌تردید با ایجاد هماهنگی و همراهی تشکیلاتی میان احزاب و گروه‌های مبارز سیاسی، جنبش و اعتراض علیه حکومت اسلامی، اصولی‌تر و بهتر از پراکندگی پیش می‌رود و با کمترین تلفات و از دست دادن زمان، به خواسته‌ها و هدف‌های ملی و دمکراتیک می‌رسد؛ تجربه چهار دهه گذشته اپوزیسیون ایرانی ثابت کرده هر جا و در هر اقدامی‌ که اتحاد و همبستگی حزبی و مردمی‌ بوده، اهداف تعیین شده تحقق یافته و با گام‌هایی به رهایی وطن از خشونت دینی نزدیک شده‌ایم؛ مواردی از این همبستگی و همراهی دمکراتیک و اصولی میان مخالفان را می‌توان در ساماندهی برخی از تجمعات اخیر در داخل و خارج کشور دید.

اکنون که جنبشی ملی، دمکراتیک و همه‌گیر در ایران جریان دارد، یکی از اصلی‌ترین فعالیت‌های حزبی و تشکیلاتی اپوزیسیون، ایجاد همبستگی و اتحاد مبارزاتی و سیاسی میان احزاب، گروه‌ها و سازمان‌های مختلف مبارز علیه جمهوری اسلامی است؛ بی‌تردید همبستگی ملی در نمودهایی چون اتحاد و هماهنگی مبارزاتی میان احزاب و سازمان‌های فعال بوده و یکی از از ارکان دستیابی به آزادی ایران، ایجاد دولتی دمکراتیک و رهایی از فاشیسم مذهبی، مبارزه همه‌جانبه و فراگیر علیه وضع موجود و حکومت دینی است.