فرد صابری- رژیم جمهوری اسلامی در ایران و رژیم پوتین در روسیه، دو حکومت با مشخصات ناقضان تمام‌عیار حقوق انسانی در جهان هستند و دنیای غرب در مقابله با آنها، فقط با بیانیه و انتقاد بسنده کرده هرچند با تجاوز روسیه به اوکراین، در رابطه با پوتین بسیار قوی‌تر عمل کرده و حال انتظار می‌رود همین برخورد نیز با جمهوری اسلامی به عنوان شریک جنگی روسیه از سوی غربی‌ها لحاظ گردد.
جمهوری اسلامی که به درستی به حکومت «کودک»کُش معروف شده، از اواخر ماه سپتامبر تا امروز بیش از صدها تن جوان، نوجوان، و کودک را به قتل رسانده و بیش از هزاران شهروند را دستگیر و در سیاهچال‌های اسلامی به گروگان گرفته و کسی از سرنوشت آنان خبری ندارد و تنها اطلاعی که از دستگیرشدگان به گوش می‌رسد، خبر اعدام جوانان ایرانی است و با افتخار نیز اعلام می‌کنند که به چوبه دار سپرده شده یا در انتظار آن هستند.
دنیا در مقابل این رژیم قرون وسطایی که نه ایرانی است و نه بویی از انسانیت برده در طول چهار دهه‌ی گذشته در مقابل این رفتار شرم‌آور، صرفا با یک اعلامیه یا مصاحبه آن را محکوم کرده و از اقدامات اساسی یا عملی همواره پرهیز نموده و بدون هیچ توجهی برخلاف ارزش‌های غربی، به معاملات سودمحورانه با این جنایتکاران بدون مرز ادامه داده ست.
آنچه امروز گرچه دیر اما اتفاق افتاده، دنیای غرب بالاخره صدای ملت دربند ایران را شنیده و می‌توان آن را به فال نیک گرفت. ایجاد کمیته‌ی حقیقت‌یاب سازمان حقوق بشر سازمان ملل با کسب آرای بالا به خاطر کشتار عریان ملایان در انقلاب کنونی مردم ایران، در حقیقت همان امر مهم است که ایرانیان به عنوان خواسته‌ای حداقلی از غربی‌ها انتظار داشته‌اند.
در کنار این موضوع، می‌توان به این نکته اشاره کرد، همراهی نظامی جمهوری اسلامی با پوتین در اوکراین، باعث شده تا غربی‌ها به‌خصوص اروپا، اینبار به شکل رسمی در کنار مردم بایستند و از مماشات همیشگی‌شان با ملایان، از طریق برجسته نمودن مسئله‌ی حقوق بشر وارد سیاست تازه‌ای گردند که در غیر اینصورت با توجه به ارسال تسلیحات از سوی جمهوری اسلامی، گزینه‌ی رویارویی نظامی دور از انتظار نمی‌بود!
ساز و کار کمیته‌ی حقیقت‌یاب سازمان ملل با حضور مستمر مردم در خیابان‌ها علاوه بر اینکه بهتر عمل می‌کند وانگهی، به شکل پلکانی باعث قطع ارتباط اتحادیه‌ی اروپا با رژیم خامنه‌ای با بسته شدن سفارتخانه‌ها و فرا خواندن سفرای کشورهای اروپایی از تهران و در بلندمدت، به واسطه‌ی گردآوری مستند جنایات روزانه‌ی جمهوری اسلامی در نهایت به محاکمه آمران و عاملان در آینده‌ای نه چندان دور منتهی می‌گردد.
امروز تمام قوانین بین‌المللی برای کشاندن رژیم فاسد جمهوری اسلامی به پای میز محاکمه وجود دارد. نسل‌کشی، کودک‌کشی به عنوان جنایت علیه بشریت، یکی از موارد مربوط به قوانین بین‌المللی است و از سوی دیگر ایرانیان با اتکاء و اطلاع از ایجاد کمیته‌ی حقیقت‌یاب، در داخل و خارج هر روز با فریادهای خود خواستار هرچه سریع‌تر بستن موسسه‌ها و سفارتخانه‌های رژیم جمهوری اسلامی در اروپا هستند.
با راه انداخته شدن کمیته‌ی حقیقت‌یاب که سخت رژیم ملایان را هم آشفته کرده، اقدامات مورد نظر ایرانیان آزادیخواه در مقابل این رژیم از سوی اتحادیه‌ی اروپا، شکل عملی به خود گرفته و قطعا از یک نسل‌کشی و کودک‌کشی بزرگتر جلوگیری خواهد کرد. غربی‌ها که تا پیش از این اقدام، از سیاست ورشکسته‌ی «نویل چمبرلین» تبعیت می‌کردند و دائم در دوربین‌ها به انتقاد ویترینی- کاغذی می‌پرداختند و درپشت درهای بسته به معامله با رژیم اهریمنی مشغول می‌شدند، یکباره پنداری تازه فهمیدند که با چه هیولایی طرف هستند که علاوه بر مردم ایران، کشتن مردم در اوکراین هم برای آنها یک نعمت است.
از سوی دیگر همپالکی رژیم آدمکش اسلامی، پوتین دیکتاتور قرن بیست و یکم است که در حال بمباران اوکراین و از بین بردن زیرساخت‌های این کشور از قبیل آب و برق با تسلیحات سپاه پاسداران تروریستی است که بعد از تقریبا یکسال غرب با حمایت خود توانسته تا کنون از این کشور دفاع کند و مقابل گردنکشی مرد خودشیفته‌ی تزار ایستادگی نماید.
اشتباه بزرگ غرب از آنجا روی داد که از همان روز اول با جدی نگرفتن و کوچک جلوه دادن ولادیمیر پوتین، باعث گستاخی و افزودن قدرت تخریبی وی شد. اروپا که باید از ابتدا حریم هوایی اوکراین را در کنترل خود می‌آورد تا مانع این فاجعه‌ی بزرگ می‌شد این مسئولیت را انجام نداد بلکه، سیاست خود را بر تحریم‌های همه‌جانبه گذاشت. سیاست تحریم همه‌جانبه علاوه بر اینکه از حمله و اشغالگری پوتین جلوگیری نکرد بلکه باعث حمله‌ی دائمی به اوکراین شد و حتی جمهوری اسلامی را هم با خود به میدان آورد.
سیاست غرب که بعد از حمله‌ی پهپادهای جمهوری اسلامی به اوکراین عوض شد، نشان از آن دارد که تصمیم‌گیری‌های غلط اروپا تا چه اندازه اسفبار و پرهزینه بوده در حالی که کافی بود از اول در مقابل روسیه، منافع اصلی‌اش یعنی جمهوری اسلامی را تحت همین تحریم‌های همه‌جانبه قرار می‌داد.
با این تفاصیل و در حال حاضر، جمهوری اسلامی و پوتین آشکارا در یک رویارویی نظامی مقابل اروپا قرار دارند و کمیته حقیت‌یاب حقوق بشر که مردم ایران بیش از چهل سال منتظرش بودند، در سازمان ملل به جریان افتاده و این همان سیاستی است که در لبیی، مصر و عراق و خیلی کشورهای دیگر به اجرا درآمد و به سرنگونی رژیم‌های تمامیت‌خواه انجامید.
آخر بازی جمهوری اسلامی از منظر توافق جهانی رسما کلید خورده است. اکنون تمام رسانه‌های داخلی کشورهای اروپایی در بولتن‌های خبری خود مدام و با تکرار روزانه از انقلاب ملی ملت ایران سخن گفته و بدان می‌پردازند. جمهوری اسلامی که در این سال‌ها سعی می‌کرد در این مواقع به بحران‌سازی بپردازد و با ایجاد خرابکاری و کشتن افراد بی‌گناه از عراق تا یمن و خلیج فارس، افکار عمومی جهان را به انحراف بکشاند تا به اعدام، شکنجه و سرکوب داخلی ادامه دهد یا اینکه با ارسال پول و موشک به تروریست‌های نیابتی خود و موشک‌پراکنی به سوی اسرائیل و یا حمله پهپادی به عربستان افکار منطقه و دنیا را مختل نماید، به نفس‌های آخرین رسیده و دنیا به سوی روزهای شیرین بدون این جنایتکاران پیش می‌رود.
علی خامنه‌ای و پوتین در قاموس دو رفیق اشغالگر به حریم غرب در اروپا حمله‌ور شده‌اند و غرب نیز هرگز برنمی‌تابد کسی به حریم خصوصی‌اش تجاوز نماید؛ آنهم در اوکراین که بسان عروس برای غربی‌هاست. به همین خاطر پرونده‌ی این دو برادر مکتبی با شدت در سازمان ملل بررسی می‌شود. برجسته نمودن مسئله‌ی حقوق‌بشر در مقابل ملایان آخر بازی چهار دهه گارانتی «اخوان‌الایرفرانس» است که با روایت‌های دروغین حقوق بشری ایران را به سقوط کشاندند. غرب امروز دیگر حاضر نیست سیاست چمبرلینی را ادامه دهد به همین دلیل سوت پایان بازی فرقه‌ی تبهکار این روزها از هرسو شنیده می‌شود!
