جمعی از هنرمندان ایرانی- اسرائیلی، یک مرکز غیر رسمی با نام «سفارت فرهنگی» در اسراییل افتتاح کردند. قرار است این مرکز با نمایش هنر و موسیقی و با هدف رفع خصومت بین دو کشور و ترویج صلح به فعالیت بپردازد.
سفارت فرهنگی ایرانیان توسط یک گروه از هنرمندان اورشلیم، این هفته کار خود را به طور غیر رسمی آغاز کرد. در این سفارت ۵۰۰ هنرمند ایرانی و اسرائیلی که بسیاری از آنها پس از انقلاب اسلامی به اسرائیل مهاجرت کرده‌اند، گرد هم آمدند. در افتتاحیه این «سفارت فرهنگی»، هنرهای مختلف به همراه مجموعه‌ای از عکس‌های عکاسان ایرانی به نمایش گذاشته شده است. یک شبکه رادیویی اسرائیلی میزبان این برنامه بود که برنامه‌هایش به دو زبان فارسی و عبری پخش شد. برگزارکنندگان این مراسم با مجموعه‌ای از میوه‌ها و تنقلات ایرانی مانند شاتوت، توت خشک، چاقاله بادام و حلوا همراه با موسیقی ایرانی که بسیاری از ایرانیان با آن خاطره دارند، از مهمانان پذیرایی کردند.
داوود پیکالی، یکی از ایرانیانی است که در سال ۱۹۵۸ وقتی که تنها ۷ ساله بوده به همراه خانواده‌اش به اسرائیل مهاجرت کرده است، در مورد شرکتش در این مراسم می‌گوید: «برادرم به من گفت که یک میهمانی ایرانی برگزار می‌شود و من هم استقبال کردم. به نظرم شانس خوبی بود تا با فرهنگ سرزمین مادری‌ام ارتباط مجدد برقرار کنم و همچنین فرصت خوبی بود تا دوباره طعم شیرین فرهنگ و زبان فارسی را بچشم».
پینکاس ماتان که ایده راه‌اندازی «سفارت فرهنگی» را پیشنهاد داده و با حرکتی سمبولیک ناخن‌هایش را به رنگ پرچم ایران لاک زده، معتقد است که سیاست نباید مانع رابطه خوب بین ملیت‌ها شود.
ماتان در مراسم افتتاحیه این مرکز ضمن اشاره به اهداف این پروژه گفت: «هدف از برجسته کردن این پروژه ایجاد ارتباط بین دو ملیت ایرانی و اسرائیلی، تبادل فرهنگی و هنری بین دو کشور و ترویج صلح است». او که به نمایندگی از جمعی از هنرمندان حاضر در مراسم سخنرانی می‌کرد، گفت: «من معتقدم که خصومت دیگر بس است، ما نیازی نداریم که دولت‌ها برای ما صلح برقرار کنند. این وظیفه ما مردم است که در برقراری و ترویج صلح بکوشیم».
الکساندرا ویل، هماهنگ‌کننده این «سفارت فرهنگی» نیز می‌گوید: «برای اولین بار با دوست پسر ایرانی‌ام، در گرجستان آشنا شدم. من عاشق او و فرهنگ ایرانی‌اش شدم اما متاسفانه به دلیل محدودیت‌های قانونی که وجود دارد من نمی‌توانم همراه همسرم به سرزمین مادری او سفر کنم».
اما بعضی از شرکت‌کنندگانی که در مراسم افتتاحیه سفارت فرهنگی ایرانیان در اسرائیل حضور داشتند، نمی‌توانند متقاعد شوند که این گونه حرکت‌ها و برنامه‌ریزی‌ها می‌تواند به برقراری صلح کمک کند. پیکالی که اکنون ۶۳ ساله است با لهجه عبری می‌گوید: «من یقین دارم این سفارت فقط برای ایرانیان مقیم اسرائیل خواهد بود». او تنها کسی نیست که به این مرکز با دیده شک نگاه می‌کند، یک نوجوان یهودی هم اعتقاد دارد که شرکت آنها در این سفارت به مفهوم این نیست که مشکل حل خواهد شد. بعضی دیگر معتقدند که شاید بازگشایی این سفارت با تمام خلاقیتش یک سوءتفاهم تلقی شود و دولت‌ها هم به یقین هیچ حرکتی در راه صلح نخواهند کرد.
آیتن داوودیان، نیز یکی از عکاسان هنرمند شرکت‌کننده در این مراسم است که می‌گوید: «علت حضور من در این مراسم برای برقراری صلح که هدف برپایی این سفارت است نبود، بلکه حضورم در این سفارت را یک راه آشتی میان ایران و اسرائیل می‌دانم». او در کنار یکی از تابلوهایش که عکس مادرش را با روسری به تصویر کشیده، ایستاده و می‌گوید: «خانواده من از سال ۱۹۸۶ از ایران مهاجرت کردند و من در یک خانواده کاملا ایرانی بزرگ شدم، بنابراین من به عنوان یک هنرمند به ملیت خودم افتخار می‌کنم».
رابطه ایران و اسرائیل پس از انقلاب اسلامی ایران همواره تیره و تنش‌زا بوده است. تیره‌گی روابط از زمانی که ایران درهای اقتصادی و دیپلماسی خود را به روی اسرائیل بست آغاز شد؛ در آن زمان خمینی رهبر وقت جمهوری اسلامی ایران به اسرائیل لقب دشمن اسلام را داد و از آن پس حکومت ایران، دیگر اسرائیل را به رسمیت نشناخت.
محمود احمدی‌نژاد هم که بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳ رییس جمهوری اسلامی ایران بود اعلام کرد که اسرائیل باید از صفحه تاریخ محو شود. سیاستمداران اسرائیلی نیز مانند بنیامین نتانیاهو همواره بر این باور هستند که رژیم ایران تهدید جدی برای موجودیت اسرائیل است. اما بخشی از مردم ایران و اسرائیل تمایل به بهبود روابطی صلح آمیز و آشتی‌جویانه دارند. در سال ۲۰۱۲ فعالان صلح در اسرائیل در شبکه های اجتماعی کمپینی با شعار «ما به ایرانی‌ها عشق می‌ورزیم و در مورد آن ها حسن نیت داریم» راه افتاد.
منبع: گاردین
