سهراب رادفر – بی‌شک شبیه‌ترین شرور فیلم‌های معتبر سینمایی به جمهوری اسلامی، جوکر فیلم شوالیه تاریکی است.
جایی مشاور «بتمن» به او توصیه می‌کند جوکر را مثل بقیه تبهکاران که دنبال چیزی منطقی مثل پول هستند نبیند و استراتژی‌اش را عوض کند. این مشاور می‌گوید بعضی آدم‌ها را نمی‌شود خرید، تهدید توخالی کرد یا برای رفتارشان دلیلی عاقلانه پیدا کرد. آنها قابل مذاکره نیستند چون به دنبال آتش افروختن در دنیا هستند، و این دقیقا همان تفکر حاکم بر جمهوری اسلامی است که در برداشتی خاص از مذهب شیعه ایمان دارند که جهان باید به هرج و مرج برسد تا شرایط ظهور فراهم شود، هرچند در این میان پادوهایی صرفا به دنبال مال و مقام باشند.
جمهوری اسلامی ممکن است در هیچیک از امور کشورداری متخصص نباشد اما در جنایت و هرج مرج متخصص است. جوکر فیلم شوالیه تاریکی هم با آنکه در ظاهر صرفا یک دلقک بدون نقشه و دانش به نظر می‌رسد اما متخصص جنایت و هرج و مرج است. در فیلم می‌بینیم که او با گروگانگیری باجگیری می‌کند و از مردم بی‌دفاع به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کند، ترور می‌کند، بی‌رحمی غیرقابل تصوری دارد، قتل و کشتار می‌کند و به مردم القاء می‌کند که تقصیر متوجه بتمن و مردان قانون است چون به خواسته‌های او تن در نمی‌دهند. با اشرار دیگر متحد می‌شود تا سر فرصت بر آنها نیز غلبه کند. از نقطه ضعف آدم‌ها که بیشتر عشق به خانواده است به خوبی استفاده می‌کند تا با او همکاری کنند. از آتش زدن پول‌های دزدی برای رساندن پیامش به همه و هموار کردن هدف نهایی‌اش ابایی ندارد. داستانی دروغین برای زخم صورتش دارد که هر دفعه با توجه به شرایط برای اینکه بگوید به او ظلم شده و رفتارهایش را توجیه کند آن را عوض می‌کند و نهایت اینکه می‌گوید شهر در دستان من است، هر کس بماند با قوانین من بازی خواهد کرد و هر کس دوست ندارد برود.
هر کدام از موارد برشمرده در خاطره ما ایرانیان سلسله وقایعی را تداعی می‌کند که نه بر پرده سینما بلکه در زندگی واقعی مصادیق بسیار بیشتر و شریرانه‌تر از آن را دیده و شنیده‌ایم به گونه‌ای که پر بیراه نیست اگر بگوییم این رژیم را اتحادیه‌ای از جوکرها اداره می‌کنند.
سخن پایانی اینکه، نکته قابل توجه فیلم همان تغییر استراتژی بتمن برای غلبه بر جوکر و آرمانش است. بتمن تصمیم می‌گیرد برخلاف دیگر ابرقهرمان‌ها دیگر قهرمان نباشد، بلکه‌یک نگاهبان یا به قول رئیس پلیس، یک شوالیه تاریکی باشد. او در تصمیمی سخت با به جان خریدن بدنامی، از مردمی‌که حاضر شدند جانفشانی کنند در برابر جوکر و آرمانش محافظت کرد. پیشنهاد می‌کنم همه مبارزین سیاسی یا غیرسیاسی حداقل باری دیگر فیلم را ببینند چرا که قبل از اینکه کشورهای غربی تصمیم بگیرند در مقابل تهدیدات اتمی رژیم در قبال مردم دنیا چنین نقشی را بازی کنند و بدنامی ناشی از حمله نظامی را بپذیرند، باید مبارزین مشهور و مورد اعتماد مردم نگرانی ناشی از انتقاد بابت عضو شدن در احزاب سیاسی یا ائتلاف با جریانات هم‌هدف در براندازی رژیم را کنار بگذارند تا باشد که ائتلافی از شوالیه‌های تاریکی با بهره‌گیری از حمایت‌های جهانی اتحادیه جوکرها را شکست دهد.
♦← انتشار مطالب دریافتی در «دیدگاه» و «تریبون آزاد» به معنی همکاری با کیهان لندن نیست.
