کاوه – با شرایط فعلی کشور ایران جامعه‌ی جهانی و دولت‌های خارجی در این اندیشه‌اند که بعد از فروپاشی نظام جمهوری اسلامی چه گروه و اشخاصی بر مسائل نظامی و نفتی و حتی اجتماعی ایران نظارت خواهند داشت زیرا احتمال افتادن صنعت هسته‌ای و موشک‌های دوربرد به دست افراطیون، خطر جنگی دیگر در خاورمیانه و یا موج جدیدی از پناهندگان را در صورت عدم ثبات سیاسی در پی خواهد داشت. به همین دلیل دولت‌های خارجی باید از امنیت خاورمیانه اطمینان حاصل کنند که تغییر حکومت در ایران باعث شروع جنگ و ناامنی پیش‌بینی‌نشده (در حوزه نظامی و انرژی) در بر نخواهد داشت.
حال که بیش از صد روز از جنبش زن زندگی آزادی در ایران می‌گذرد و در گذشته هم موضوع اتحاد اپوزیسیون و ائتلاف مخالفین جمهوری اسلامی در جریان بوده، از این حیث شاهزاده رضا پهلوی تا کنون در تمام مصاحبه‌ها و کنفرانس‌های خبری از سیاسیون و احزاب درخواست کرده‌اند که این اتحاد یا ائتلاف را تشکیل دهند و در این بین حتی کوچکترین نقش سیاسی در فردای آزادی ایران برای خود قائل نبوده و فقط فعالیت‌های خود را به کمک گرد آمدن افراد و گروه‌ها و تشکیل جریانات و حمایت از همه دموکراسی‌خواهان محدود نموده و حتی در تازه‌ترین مصاحبه خود در تلویزیون «منوتو» هم همین مواضع را اعلام کرد. وی تنها در پاسخ به پرسش سردبیر «اتاق خبر» شبکه «منوتو» که آیا جنبش ملی ایران نیاز به یک راهبر و هماهنگ کننده دارد تا هماهنگی قیام مردمی و مواضع آینده ایران در جوامع بین‌الملل را پیگیری نماید، ضمن اشاره به خود و یا هر شخص یا گروهی که با رهبران سیاسی جهان بخواهد مذاکره و خواسته‌ها و حقوق بین‌المللی مردم ایران را پیگیری نماید بنا به خواست این دولت‌ها نیاز به مشروعیت سیاسی از جانب مردم دارد اعلام کرد: که نماینده یا نمایندگان مردم باید وکالت یا مشروعیت قابل لمسی برای دولت‌های خارجی داشته باشند. وی در همینجا نیز نه خود را محق به این مشروعیت دانسته و نه ادعای این امر را نمود.
حال بعد از این مصاحبه و با توجه به شرایط جامعه ایران و لزوم این نیاز برای جنبش مردمی ایران عده‌ای از چهره‌های مطرح در جامعه مدنی و مجازی و سیاسی به صورت خودجوش و با نظر خود شروع به کارزاری مبنی بر اینکه این وکالت و مشروعیت موقت را به شاهزاده رضا پهلوی بسپارند تا به سرانجام رسیدن جنبش مردمی و برگزاری یک انتخابات آزاد و برقراری حکومتی برخاسته از رای مردم ایشان را راهبر یا سخنگوی مردم پیشنهاد بدهند که اگر با استقبال و حمایت مردمی روبرو شد وظیفه ارتباط با جامعه جهانی و رفع نگرانی‌های آنها و پیگیری خواست مردم را داشته باشد.
بر این اساس، این نماینده انتخابی تنها تا زمان برگزاری یک انتخابات آزاد و یا تشکیل یک مجلس موسسان است و به هیچ روی این امر نقشی در تعیین نوع حکومت آینده ندارد و نخواهد داشت و نظام سیاسی کشور تنها بر اساس انتخابات آزاد تعیین خواهد شد.
حال که این کارزار و جمع‌آوری امضا از سوی غیر از شاهزاده رضا پهلوی و تنها به خواست مبتکرین این کارزار و حمایت دیگر ایرانیان شروع شده عده‌ای این امر را با اینکه شاهزاده در آن نقشی نداشته دلیل بر «دیکتاتوری» و وابسته به ایشان قلمداد کرده و سر به مخالفت برداشته‌اند و هیچگونه دلیل مستند و قابل بحث بر این ادعا ارائه نمی‌دهند.
حال پرسش اینجاست: افرادی که مخالفت با این طرح را اعلام می‌نمایند:
۱– در این چهل و سه سال و به‌خصوص در این صد روزه چه گروهی را تشکیل داده و یا کدام شخصیت را معرفی کرده‌اند؟
۲– آیا مخالفت با این کارزار بدون داشتن طرح جایگزین و یا جواب قانع کننده در راستای پیشبرد جنبش مردمی است؟!
٣–آیا اجباری در این کار برای شهروندان هست و این یک رای دادن ساده برای مدت مشخص نیست؟!
