(+ عکس) ماتئو لوناردی یک عکاس ایتالیایی است که در ادامه یک پروژه تحقیقاتی در مورد رابطه‌ی هنر و تاریخ به تهران سفر کرده تا خارج از محدوده خبرها و شنیده‌ها بتواند تجربه کسب کند. او با هنرمندان زیادی در ایران آشنا شده و در استودیو های این هنرمندان از آنها عکاسی کرده است.
ماتئو لوناردی از خاطرات خود و انگیزه شروع سفرهایش به کشورهای مختلف از جمله سفرش به ایران و ملاقات با هنرمندان ایرانی می‌گوید.
وی در مصاحبه با گاردین در این زمینه تاکید می‌کند: چند سال بعد از سفرم به نیویورک برای ادامه تحصیلات، شیفته رابطه بین هنر و تاریخ شدم و متوجه شدم که این رابطه را نه می‌توان در کتاب‌های تاریخ و نه در دانشگاه‌هاپیدا کرد. من زمانی این رابطه را کشف کردم که با هنرمندان هندی در استودیوهای آنها کار کردم.
وی در ادامه می‌افزاید: در تابستان سال ۲۰۱۰ بود که در یک مجله محلی در دهلی در حوزه فرهنگ و هنر مشغول به کار شدم. در آن زمان بود که سردبیر از من درخواست کرد تا بر روی آرشیوی کار کنم که قرار بود در مجله چاپ شود. همان روز اول او به من به عنوان سوژه، لیست اسامی را داد که باید روی آنها کار می‌کردم و خیلی زود پس از چند کار عکاسی، مصاحبه و عکاسی از هنرمندان در محل کارشان را شروع کردم.
این عکاس ایتالیایی با اشاره به این که در طول این مصاحبه‌ها و عکاسی‌ها توانسته با مسایل جالبی از جامعه و سیاست هند آشنا شود، توضیح می‌دهد که از آن پس تصمیم می‌گیرد این پروژه را در کشورهای مختلف ادامه دهد. وی می‌گوید: بعد از سفرم به هند، این پروژه را در ایتالیا، مراکش و نیویورک ادامه دادم و پس از آن برای ادامه این پروژه و تامین هزینه‌های آن به یک تیم دانشجویی که در یک پروژه چند رسانه‌ای کار می‌کردند در دانشگاه روزنامه‌نگاری کلمبیا ملحق شدم و آنجا بود که ما ایران را برای کار با هنرمندان در این پروژه انتخاب کردیم. در ابتدا احساس کردیم که در ایران ارتباط رسانه‌ها با هنرمندان بر پایه کلیشه‌ها و تصاویر تک‌بعدی بنا شده است و هدف ما هم این بود که در ایران به جای این که در مورد سیاست حرف بزنیم فقط روی هنر تمرکز کنیم . این پروژه نام‌اش بود Reframe Iran، پروژه‌ای که در آن از تصاویر، ویدیو و اجزای واقعیت‌های مجازی استفاده شده است.
او سپس خاطرنشان می‌کند: وقتی به تهران رسیدم شروع کردم به مصاحبه و عکاسی از هنرمندانی که در زمینه هنرهای تجسمی کار می کردند. در طول این مدت متوجه شدم که با نگاه به کارهای این هنرمندان نمی‌توان سرزمین آنها را تشخیص داد و قضاوت در این مورد بسیار ایده ساده‌لوحانه‌ای است چرا که هنر در ایران امروزه تا حد زیادی تحت تاثیر هنر غربی است بنا بر این به طور مثال از کجا می‌توان محل هنر را از زبان هنری یک هنرمند و توسط آثارش حدس زد.
یادآوری می‌شود که ماتئو لوناردی در سفرش با هنرمندانی چون بیتا فیاضی، آذر آقایی، حامد رشتیان، هومن مرتضوی، سمیرا اسکندرفر، وحید شریفیان، نازگل انصاری نیا، سمیرا علیخانزاده، نیوشا توکلیان و محمود بخشی آشنا شده است.
برای تماشای عکس‌ها در اندازه کامل لطفا روی علامت + کلیک کنید
