در روزهای اخیر، بحثی در فضای مجازی پیرامون این سئوال طرح شده است که آیا اعدام‌های فردی و جمعی زندانیان سیاسی وابسته به سازمان مجاهدین خلق ایران در دهه ۶۰ وامر دادخواهی خانواده‌های این جانباختگان موضوعی است که جنبش زن، زندگی، آزادی باید به آن بپردازد؟
سازمان ما «شورای انقلابی دادخواهان ایران» متشکل از تعدادی از اعضای خانواده‌های جانباختگان ۴۴ سال جنایت رژیم اسلامی است و مایلیم موارد زیر را در این مورد یادآوری کنیم:
۱ـ مسئولیت شخصی، نه تقصیر ناشی از «گناه جمعی» سنگ‌بنای یک نظام حقوقی مدرن است. قربانیان سیاسی باید بر اساس اعمال خود مورد قضاوت قرار بگیرند نه بر حسب اعمال حزب سیاسی‌ای که به آن تعلق دارند.
۲ـ تغییر فرهنگ «معافیت از مجازات» که از شاخصه های جمهوری اسلامی بوده، بخش مهم انقلاب زن، زندگی، آزادی است. درخواست پاسخگویی در مورد جنایات فجیع گذشته یکی از عناصر اصلی تغییر فرهنگ معافیت از مجازات و ساختن کشوری دموکراتیک است که به حقوق بشر و حاکمیت قانون احترام می گذارد.
۳- دادخواهی امری همگانی و دفاع از حرمت و کرامت انسان است و به یک فرد یا یک جریان خاص تعلق ندارد.
دادخواهی دفاع از نظرات و عقاید فرد قربانی نیست، بلکه تقاضا برای دادرسی عادلانه و برخورداری از تمام حقوق انسانی است. دادخواهی علیه هرگونه تبعیض، جنایت و ظلم به وجود آمده و هدف اصلی آن اجرای عدالت به منظور جلوگیری از تکرار جنایت می‌باشد.
ما اعضای «شورای انقلابی دادخواهان ایران» از فعالان سیاسی انتظار داریم، اختلافات سیاسی و دعواهای گروهی خود را را وارد امر دادخواهی نکنند و نظرات خود در مورد «دادخواهی» را با قوانین بین»المللی و عادلانه همسو کنند.
شورای انقلابی دادخواهان
پنجشنبه ۳۰ مارس ۲۰۲۳
