وبسایت خبرآنلاین با اشاره به بحران داروهای شیمی‌درمانی به عنوان مشکل بزرگ خانواده‌های بیماران مبتلا به سرطان و بیماری‌های خاص نوشته است: «بجز وین بلاستین آلمانی و مجارستانی، قیمت سایر داروهای شیمی درمانی در بازار آزاد و آنچه در دست دلال است نیز بسیار زیاد و حتی باورنکردنی است؛ به عنوان مثال قیمت غیردولتی هر آمپول «کیترودا/ Keytrud» بین ۵۰ تا ۹۰ میلیون تومان است. آمپول «انکاسپار/ oncaspar» با قیمتی بین ۷۵ تا ۱۰۰ میلیون به فروش می‌رسد.»
بر اساس این گزارش قیمت آمپول «ادستریس/ adcetris» نیز ۸۰ میلیون تومان است. سایر داروهای شیمی‌درمانی مانند بلینسیتو/ blincyto، نلارابین/ nelarabine بین ۴۰ تا ۳۵ میلیون در بازار آزاد قیمت دارند.
در این گزارش با اشاره به اینکه قیمت بالای این داروها از آنروست که داروهای شیمی‌درمانی یا وارد نمی شوند و یا واردات آنها به شکل محدود است که همان تعداد اندک نیز در اختیار دلال قرار می‌گیرد آمده است: «سازمان غذا و دارو، تحریم‌ها را علت وارد نکردن دارو به کشور می‌داند در حالی که دارو مشمول تحریم نیست. حتی شرکت تولید کننده« وین بلاستین و وین کریستین» در آلمان هر ساله محموله‌ای را به ایران هدیه می‌دهد اما این دارو مدت‌هاست که تنها در اختیار دلال‌های داروست و به شکل دولتی توزیع نشده. وجود داروهای هندی در بازار نیز اینروست که سازمان غذا و دارو مناقصه برگزار می‌کند و هر شرکتی که اعلام کند می‌تواند با قیمت پایین‌تری دارو وارد کند، موفق می‌شود در مناقصه برنده شده و ارز دولتی بگیرد.»
در این گزارش با اشاره به اینکه شرکت‌ها به سراغ داروهای ارزان هندی و در نهایت ترکی می‌روند توضیح داده شده: «دولت خود به خوبی می‌داند که داروهای هندی اثربخشی لازم را ندارند اما چون ارزبری کمتری دارند و وزارت بهداشت هم ارزی برای تهیه داروهای خارجی و با کیفیت اختصاص نمی‌دهد، واردات آن انجام می‌شود.»
این گزارش حاکیست: «آنگونه که از شواهد برمی‌آید، نه تنها قرار نیست مشکل واردات دارو حل شود، که در ماه‌های آینده با کمبود داروهای تولید داخل به دلیل گران بودن و عدم دسترسی به مواد اولیه نیز مواجه خواهیم بود.»
در این گزارش با اشاره به ارزبری بالای داروهای بیماری سرطان و بیماری‌های خاص آمده است: «وزارت بهداشت ارزی برای واردات دارو در اختیار سازمان غذا و دارو قرار نمی‌دهد؛ نمونه های هندی موجود نیز بسیار کم‌اثر هستند و عوارض زیادی دارند. این در حالی است که نمونه‌های آلمانی و باکیفیت همین داروها دست دلال‌های داروست و با قیمت‌های نجومی به فروش می‌رسد. در این میان، وضعیت کودکان مبتلا به سرطان و بیماری‌های خاص بسیار نگران کننده است.»
با اینهمه وزیر بهداشت در تیرماه گذشته ادعا کرده بود که «بر اساس توافقی انجام شده هیچ تغییری در وضعیت قیمت دارو‌هایی سرطانی که از خارج وارد می‌شد به لحاظ ارز ترجیحی اتفاق نمی‌افتد و قیمت‌ها تغییری نمی‌کند.»
وی با اشاره به اینکه «آمار دقیقی از میزان گستردگی سرطان در کشور نداریم» گفته بود: «امروز با شیوع سرطان در زنان به ویژه سرطان سینه مواجه هستیم و به همین دلیل مراکز متعددی برای پیشگیری و درمان این مسئله در نظر گرفته شده است تا سرطان در مراحل ابتدایی شناسایی شود و منجر به درمان و کاهش سرطان سینه در کشور شود.»
بررسی‌های یک پژوهش مطالعاتی که خبرگزاری «ایسنا» در مهرماه سال گذشته منتشر کرد، نشان می‌داد جمعیت زنان مبتلا به سرطان پستان در ایران در طول پانزده سال گذشته روند افزایشی داشته است.
بر اساس این گزارش، فراوانی نسبی سرطان پستان در زنان از سال ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۶ از ۲۵درصد به ۲۶/۴۷ درصد تغییر یافته و شایع‌ترین سرطان در بین زنان است. همچنین روند بروز سرطان پستان در ایران بین سال‌های ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۶ از ۱۵/۹۶ به ۴۰/۷۲ در ۱۰۰هزار زن افزایش یافته است.
نتایج دیگر تحقیقات در دانشگاه‌های علوم پزشکی گلستان و تهران و مرکز ثبت سرطان و تحقیقات سرطان در بهار ۱۴۰۰ شامل این پیش‌بینی بوده که تعداد مبتلایان به سرطان از ۱۱۲ هزار مورد ثبت‌شده در سال ۲۰۱۶ به ۱۶۰ هزار مورد جدید در سال ۲۰۲۵ افزایش یابد. این به معنای افزایش ۴۲/۶ درصدی است که نزدیک به ۲۹ درصد آن به تغییر ساختار جمعیت مرتبط است.
ابتلا به سرطان در ایران در حالی افزایش می‌یابد که پوریا عادلی دبیر کمیسیون دارو و تجهیزات پزشکی سازمان نظام پزشکی ایران پیشتر از سفر مبتلایان به کشورهای همسایه به ویژه ترکیه برای درمان سرطان خبر داده بود که ناشی از هزینه‌های سرسام‌آور درمان سرطان در ایران است.
به این معضل باید کمبود تجهیزات و دستگاه‌های پزشکی مرتبط با انواع سرطان‌ها را نیز اضافه کرد که با عدم تأمین از سوی وزارت بهداشت و دستگاه‌های مسئول، عمدتا فرسوده‌اند و کمبودشان تشدید شده است.
به گفته‌ی پوریا عادلی دبیر کمیسیون دارو و تجهیزات پزشکی سازمان نظام پزشکی ایران، «واقعی نکردن قیمت تعرفه‌های درمانی باعث شده تا نظام سلامت نتواند از بودجه لازم برای خرید دستگاه‌های رادیوتراپی و تعمیر و به‌‌روز‌رسانی دستگاه‌های موجود برخوردار باشد.»
بر اساس اعلام انجمن علمی رادیوانکولوژی ایران، به حداقل ۱۰۰ دستگاه رادیوتراپی دیگر در ایران نیاز است در حالی که فقط ۱۳۰ عدد از این دستگاه در بخش خصوصی و دولتی وجود دارد. از سوی دیگر، دستگاه ماموگرافی برای تشخیص سرطان پستان نیز به اندازه کافی نیست.
