قدرت مردم؛ نذارید ما را بکُشند!

روز ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ یادداشت تکان‌دهنده‌ای بر تکه برگی بریده از کتابی که مُهر «کتابخانه  زندان مرکزی اصفهان» را دارد از سوی سه معترض زندانی که حکم اعدام آنها تأیید شده و گفته می‌شود برای اجرای حکم به انفرادی منتقل شده‌‌اند در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد.

آنها این پیام کوتاه را با عنوان «بچه‌های ایران» امضا کرده‌اند و نه از جمهوری اسلامی یا مجامع جهانی بلکه از «همشهریان و هموطنان»، از مردمی که خودشان نیز جزو آنها هستند، یاری خواسته‌اند: نذارید ما را بکُشند!

مجید کاظمی، سعید یعقوبی و صالح  میرهاشمی به اتهام واهی «محاربه» در پرونده موسوم به «خانه اصفهان»‌ از سوی بیدادگاهی محکوم به مرگ شده‌اند که نه تنها هیچکدام از مقررات اولیه روند قضایی عادلانه در آن رعایت نشده بلکه با شکنجه و فشار از آنها اعترافات اجباری علیه خود و یکدیگر گرفته شده. این سه جوان در جریان اعتراضات انقلاب ملی در آبان ۱۴۰۱ اسیر شده‌اند.

خانواده‌های آنها نیز با انتشار عکس و پیام ویدئویی از مردم کمک خواسته‌اند تا فرزندان آنان را از چوبه دار نجات دهند. از آنجا که اعدام‌ها در جمهوری اسلامی سحرگاه و همراه با اذان صبح انجام می‌شود، از شامگاه یکشنبه ۲۴ اردیبهشت بستگان این سه زندانی همراه با شماری از شهروندان در برابر زندان دستگرد اصفهان تجمع می‌کنند تا مانع ارتکاب سه قتل حکومتی شوند. همچنین فراخوان خانواده‌ها برای تجمع چهارشنبه‌شب ۲۷ اردیبهشت در برابر زندان چنان با استقبال «همشهریان و هموطنان» روبرو شد که نه تنها نیروهای انتظامی و امنیتی راه‌های منتهی به زندان را بستند بلکه ویدئویی نیز از شب اصفهان منتشر شده که در آن صدای آژیر خطر به گوش می‌رسد. همچنین «میزان» رسانه‌ی قوه قضاییه اعلام کرد «اجرای حکم ۳ متهم پرونده خانه اصفهان بامداد فردا صحت ندارد». مردم اما به نهادهای مسئول که بارها زندانیان را مخفیانه و بی‌خبر اعدام کرده‌اند و یا پس از آرام شدن فضا، جوانان اسیر را به چوبه دار سپرده‌اند، هیچ اعتمادی ندارند.

جمهوری اسلامی می‌کُشد و زندانیان از مردم می‌خواهند که نگذارند آنها را بکُشند و این نگذاشتن از یک راه امکان دارد: تحمیل قدرت مردم با حضور آنها نه تنها در خیابان‌هایی که به زندان‌ها منتهی می‌شوند بلکه در هر جا که حکومت برای پوشش، برای رقص و موسیقی، برای خوردن و نوشیدن، برای کسب و کار، برای عقیده، و در یک کلام، برای زندگی، در فضای واقعی و مجازی، تا حد مرگ، مانند قتل حکومتی مهسا امینی و بسیاری موارد دیگر، حقوق شهروندان را زیر پا می‌گذارد.  ملت‌ها یار و یاوری جز خود ندارند و تنها با قدرت متحد و ملی می‌توانند به هدف خود برای تغییر شرایط موجود و آزادی برسند و آن را به حکومت و قدرت‌های جهانی تحمیل کنند. وگرنه نفر بعدی یکی دیگر از آنان خواهد بود و چه بسا بدون آنکه فرصتی برای یاری خواستن از قدرت مردم در یک پیام کوتاه داشته باشند!
الاهه بقراط| توئیتر | اینستاگرام|

[کیهان لندن شماره ۴۱۲]