دانشگاه امروز نیز مانند گذشته یکی از کانون‌های مهم آزادیخواهی، نقادی همه‌جانبه، استبدادستیزی و مطالبه تغییرات اساسی سیاسی و اجتماعی است.
جنبش انقلابی «زن زندگی آزادی» یکبار دیگر ثابت کرد که پویش های متکی به مشارکت و فعالیت نیروهای مردمی از جمله جنبش های اجتماعی تا چه اندازه به یکدیگر نزدیک بوده و در شرایط جنبشی می‌توانند با هم‌افزایی باعث قدرت گرفتن نیروهای محذوف و به حاشیه رانده‌شده شوند.
ما طی دهه های گذشته شاهد ارتباط گسترده جنبش دانشجویی با جنبش‌های کارگران، معلمان و زنان بوده ایم. دانشجویان در تجمعات مختلف شرکت کرده و همزمان با فعالین کارگری و معلمان بازداشت شدند؛ به عنوان مثال در روز جهانی کارگر در سال ۱۳۹۸ و سال‌های بعد و در تجمعات مربوط به برابری جنسیتی نام دانشجویان بازداشتی کنار فعالان زنان بازداشتی به چشم می‌خورد. در سال های اخیر این ارتباط قوی‌تر و سرکوب دانشگاه به عنوان حلقه واسط بین جنبش‌ها شدیدتر شده است.
موج احضارها و بازداشت‌ها، تعلیق و تبعید دانشجویان به دلیل سر باز زدن از حجاب اجباری، همراهی با اعتراضات خیابانی و مخالفت فعال با سرکوب و اعدام از روزهای پس از قتل حکومتی مهسا امینی، شدت گرفت تا بلکه موجب ترس و عقب نشینی جنبش دانشجویی شود.
در زمستان گذشته همزمان با مسموم سازی دانش آموزان اعتراضات دانشجویی افزایش یافت و برای مقابله با آن، فعالان دانشجویی با فشار مضاعف و تهدید و احکام سنگین مواجه شدند و وزارت علوم تصمیم به تعطیلی دانشگاه‌ها و غیرحضوری کردن کلاس ها گرفت. تصمیمی که از مهرماه ۱۴۰۱ در دستور کار وزارت علوم و نهادهای امنیتی قرار گرفته بود. اما با مخالفت گسترده دانشگاهیان مواجه شد. با این وجود از روزهای آغازین سال تحصیلی پس از تعطیلات نوروزی، شاهد اقدامات تنبیهی چون اخراج موقت و دائمی، محرومیت از خدمات رفاهی چون خوابگاه، تبعید به دانشگاه‌های دیگر، احضار به نهادهای اطلاعاتی و بازداشت فعالان دانشجویی هستیم.
در واکنش به برگزاری تجمعات دانشجویی در اعتراض به تشدید فعالیت ماشین اعدام حکومت و همراهی با جنبش دادخواهی در ایران، کمیته‌های انضباطی با نقض شیوه‌نامه‌های خود احکام سنگینی برای دانشجویان در دانشگاه‌های مختلف صادر کرده‌اند.در این راستا ده‌ها فعال دانشجویی به محرومیت از یک تا چهار ترم تحصیل محکوم شدند. یکی از این برخوردها صدور حکم تبعید و محرومیت از تحصیل برای فعالان دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بوده‌است. موردی دیگر که شدت رویکرد قهری حکومت را نشان می‌دهد، ممانعت از ورود چهل دانشجوی دختر به دانشگاه هنر دانشگاه تهران به خاطر سرباز زدن از رعایت حجاب اجباری است!
جنبش دانشجویی به عنوان جنبشی پویا و آوانگارد همواره نقش مهمی در تحولات سیاسی دهه‌های اخیر داشته و به دلیل نزدیکی فعالان دانشجویی با گروه های مختلف اجتماعی، نقش حلقه واسطه و تسهیلگر جنبش‌های مدنی را دارد. چنانچه در دهه های گذشته همواره بازتاب‌دهنده مطالبات جامعه بوده است؛ از تلاش برای توسعه سیاسی، شکل‌گیری جامعه مدنی مقتدر، رفاه اجتماعی و مبارزه با بی‌عدالتی و تبعیض و فساد در دهه‌های گذشته گرفته تا امروز که رویکرد انقلابی و هدف قرار دادن شخص علی خامنه ای وجه غالب تجمعات دانشجویی بوده است. در این راستا اعتراض به پولی کردن دانشگاه و تجاری‌سازی آموزش تا افزایش قیمت بنزین، اعتراض به مسمومیت دانش‌آموزان، اعدام زندانیان سیاسی و عقیدتی و دفاع از حق پوشش آزاد زنان نشان‌دهنده این پویایی و همبستگی دانشجویان با جامعه است.
«همگامی برای جمهوری‌سکولار دمکرات در ایران» تشدید فشارها بر جنبش دانشجویی و تداوم نقض نهادینه آزادی‌های آکادمیک را محکوم کرده و با تاکید بر برخورداری بدون محدودیت از حق تحصیل به عنوان رکنی از حقوق بشر، از استقلال و سنت روشنگری دانشگاه به عنوان کانون اصلی آزادیخواهی مخالفت با تبعیض و استبدادستیزی حمایت می‌کند.
حکومت فشار و سرکوب دانشجویان را تشدید کرده و با محروم کردن آنها از تحصیل می خواهد جنبش نیرومند دانشجوئی را که یک پای جنبش انقلابی زن، زندگی، ازادی طی چندین ماه گذشته بوده، به خیال خام خود خفه کند. اما دانشجویان با مقاومت در مقابل سرکوب ها، حکومت را در رسیدن به اهداف شوم خود ناکام خواهند گذاشت.
همگامی برای جمهوری سکولار دمکرات در ایران
۹ خرداد ۱۴۰۲ برابر با ۳۰ مه ۲۰۲۳
