در حالی که نظام آموزشی کشور، سال‌هاست که به قهقرای نابودی نزدیک‌شده و آموزش به مثابه کالایی قابل فروش دست به دست می‌گردد و ایدئولوژیِ بخش کوچکی از قدرت بجای دانش ارائه و سکاندارانِ مهم‌ترین نهاد فرهنگی به سرهنگانی منفعت‌طلب تبدیل گشته‌اند. به عبارت دیگر، اصل ۳۰ قانون اساسی و نیز اصول مرتبط با حقوق ملت به‌دست فراموشی سپرده‌شده و عملاً نادیده گرفته می‌شود، هرکسی که این حقایق را به زبان آورد، به داغ و درفش نواخته خواهدشد.
بیش از بیست سال است که فعالان صنفی فرهنگیان، در این خصوص هشدار داده‌اند، اما بجای قدردانی از آنان، توبیخ، تبعید، اخراج و زندان را برایشان در نظر گرفته‌اند.
فعالان صنفی فرهنگیان کشور، این حقایق را در چهار چوب قانون، گوشزد کرده‌اند. اما گویی قانون به وسیله‌ای تبدیل شده که فقط با تفسیر عده‌ای خاص قابل اجراست. گویی در این سرزمین «مقنن شأن خود را فراتر از آن می‌داند که خود به قانون عمل کند».
در جدیدترین اقدام نهادهای امنیتی، اصغر امیرزادگان از اعضای هیئت مدیره انجمن صنفی معلمان فارس، با اتهام نخ‌نمای تبلیغ علیه نظام، برای گذراندن ۸ ماه حبس، به زندان فیروزآباد منتقل شد.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، از مسئولان قضایی و نهادهای امنیتی این پرسش را دارد:
چگونه یک معلم می‌تواند علیه نظام تبلیغ کند؟ کجاست شأن معلم که در بنگاه بانگ و رنگ میلی از آن دم می‌زنید؟ چرا بجای حل مسئله در صدد پاک کردن صورت مسئله هستید؟
اگر می‌خواهید مشکلات را برطرف کنید، چرا کسانی که کشور را به ورطه‌ی نابودی کشانده‌اند، زندانی نمی‌نمایید؟
چرا کسانی را که برای منافع شخصی و گروهی، خون مردم را به شیشه‌کشیده‌اند را زندانی نمی‌کنید؟
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، ضمن محکوم کردن بازداشت و زندانی کردن اصغر امیرزادگان و سایر معلمان زندانی، با صدای رسا اعلام می‌دارد: بازداشت، تبعید، اخراج، زندان و… فعالان صنفی را از مسیر حقیقت و عدالت‌خواهی، منحرف نخواهد کرد. این شورا معتقد است تازمانی که آموزش و پرورش به‌مسیر درست خود برنگردد، هیچ نوع تغییرِ مثبتی در جامعه قابل تصوّر نخواهدبود.
این شورا همانگونه که در بیانیه‌های پیشین اشاره نموده، معتقد است بی‌عدالتی‌هایی که دانسته در حق معلمان اعمال می‌شود، می‌تواند عواقب غیرقابل تصوری ایجاد نماید.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
۲۱ خرداد ۱۴۰۲
