به‌نام خداوند جان و خرد
به صدور احکام ناعادلانه برای فعالان صنفی معلمان پایان دهید
موج جدید احضارها، پرونده‌سازی‌ها، احکام انفصال از خدمت، اخراج و زندان، برای فعالان صنفی معلمان در حالی آغاز گردیده است که حاکمیت می‌داند اینگونه برخوردها در عزم و اراده‌ی جامعه فرهنگیان و فعالان صنفی برای پیگیری حقوق صنفی، اجتماعی و شهروندی کوچکترین خللی ایجاد نمی‌کند، که اگر غیر از این بود برخوردهای حذفی اوایل انقلاب که منجر به اخراج معلمان بسیاری از آموزش و پرورش گردید و متعاقب آن گزینش‌های سخت و نظارت‌های سخت‌تر باید فضا را به سمتی می‌برد که دیگر هیچ معلمی در صف مطالبه‌گران و کنشگران صنفی قرار نمی‌گرفت و تنها صدایی که از آموزش و پرورش و جامعه فرهنگیان شنیده می‌شد صدای حامیان بی چون و چرای حاکمان تمامیت‌خواه بود.
اما اینگونه نشد و معلمان با ایجاد تشکل‌های صنفی و مدنی و در صفوف متحد و همدل، به نماد مبارزات مسالمت‌آمیز اما پیوسته و پایدارجامعه‌ی مدنی ایران تبدیل گردیدند و با تسخیر خیابان‌ها حقوق از دست رفته خود، دانش‌آموزان و جامعه را فریاد زدند.
هرچند که مبارزات آگاهانه، منطقی، مسالمت‌آمیز، پایدار و همدلانه معلمان بی‌هزینه نبود و صدور احکام سنگین و بی‌سابقه قضایی و هیئت‌های تخلفات اداری برای فعالان صنفی و محروم کردن بسیاری از آنها از حقوق اجتماعی، تاوان تلاش این جماعت برای گشودن راه خیابان بود.
در همین راستا، صدور حکم ۳۴ سال زندان برای هشت فعال صنفی فرهنگیان شیراز به نام‌های:
عبدالرزاق امیری
زهرا اسفندیاری
ایرج رهنما
افشین رزمجویی
مژگان باقری
غلامرضا غلامی
محمدعلی زحمتکش
اصغر امیرزادگان
جدیدترین و ناعادلانه‌ترین احکام صادر شده طی ماه‌های اخیر محسوب می‌شود. معلمانی که تنها جرمشان مطالبه‌گری در چهارچوب قوانین جاری کشور بوده است.
کانون صنفی معلمان ایران به عنوان تشکلی که بیشترین آسیب را از اینگونه اقدامات سرکوبگرانه دیده است، ضمن محکومیت شدید اینگونه برخوردها، از تمامی اندیشمندان، دانشگاهیان، اهالی فرهنگ و هنر، دانش‌آموزان و اولیای آنها و… می‌خواهد که در شرایط دشوار کنونی حمایت خود را از معلمان مطالبه‌گر و تشکل‌های صنفی دریغ ننمایند و از مسئولان قضایی و نیروهای امنیتی هم می‌خواهد که بجای پرونده‌سازی برای معلمان و صدور احکام ناعادلانه، مسیر حق خدمت به منافع عمومی جامعه را در پیش گرفته، با بازگشت به مدار عدالت و قانون، زمینه آزاد شدن پتانسیل قوی موجود در تشکل‌ها برای ایجاد تغییرات حیات‌بخش در نظام آموزشی رو به موت را فراهم نمایند.
کانون صنفی معلمان ایران
۵ تیرماه ۱۴۰۲
