یک سال گذشت از روزی که مهسا دخترِ ایران را برای ابتدایی‌ترین حق زندگی‌اش کشتند و به دنبال آن، زخمی کهنه سر باز کرد تا زن و مرد یک ملت از هر جای این سرزمین، یک‌‌دل و یک‌‌صدا شوند و از زن زندگی آزادی بگویند.
مهسا (ژینا) امینی معرّف تمام کسانی بود که در۴۴ سال گذشته، قدم به قدم پیش رفتند تا استبداد دینی را عقب برانند و عقب‌‌ماندگی‌های تاریخی وطن‌شان را جبران کنند و آن را دوباره بسازند.
تک تک نام‌‌های جانباختگان سال و دورانی که گذشت، شناسنامه ایران ماست.
به روان پاک جانباختگان راه آزادی میهن درود می‌فرستم و با خانواده‌های‌‌‌شان که این روزها زیر فشار و آزار فزاینده از سوی رژیم قرار دارند، همدردم. این درد مشترک، پیمان ما برای رسیدن به درمان مشترک است.
اشخاص و گروه‌‌ها می‌آیند و می‌روند؛ آنچه می‌ماند اراده واقع‌بینانه و اطمینان به پیروزی است که فکرهای راهگشا می‌آفرینند و سرنوشت نهایی این مبارزه را رقم می‌زنند.
من دست تمام هم‌‌میهنانم را که بر این اطمینان و اراده‌اند می‌فشارم.
از همه نیروهای نظامی و انتظامی میهن‌پرست می‌خواهم که به وظیفه‌ی انسانی و میهنی خود عمل کنند و حافظ جان هم‌میهنان‌شان در مقابل سرکوبگران باشند.
با هم برای زنده نگه داشتن شعله‌ی انقلاب زن زندگی آزادی متحد باشیم.
به امید پیروزی نور بر تاریکی
