فیروزه نوردستروم- سردبیر «خبرنامه‌امیرکبیر» با اشاره به اینکه «در چند دانشگاه اصلی ایران از جمله امیرکبیر (پلی‌تکنیک)، «شریف» (دانشگاه صنعتی آریامهر) و علم و صنعت نیروهای اوباشی حضور پیدا کرده‌اند که گفته می‌شود وابستگی سازمانی به گشت انضباط شهری شهرداری تهران دارند» به کیهان لندن می‌گوید: «بررسی تصاویر ضبط شده دوربین‌های دانشگاه که بخش زیادی از آن در یکسال گذشته نصب شده برای تشخیص دانشجویان بدحجاب بدعت جدیدی است که توسط حراست دانشگاه‌ها در ترم جدید دنبال شده است. نصب دستورالعمل‌های پوششی در ورودی بسیاری از دانشگاه‌ها از جمله دانشگاه امیرکبیر، تهران و تربیت مدرس، یکی از اهرم‌های سرکوب در آغاز ترم جدید دانشگاه‌هاست؛ موضوعی که باعث شد بسیاری از دانشجویان دختر به خاطر مسأله حجاب، مانتو و پیرسینگ، و دانشجویان پسر به دلیل شکل شلوار و پیرسینگ در همان روز بازگشایی دانشگاه، از ورود به دانشگاه منع شوند.»
وی در ادامه توضیح می‌دهد: «در نتیجه با وجود آنکه شاید گمان رود که شدیدترین موج برخورد در اعتراضات پاییز سال گذشته صورت گرفته اما شواهد نشان می‌دهد که میزان برخورد از یک ماه مانده به سالگرد مهسا تا امروز، بیشترین حد را در مقایسه با زمان‌های دیگر از جمله اعتراضات کوی دانشگاه در ۷۸ و اعتراضات سال ۸۸ دارد.»
به گفته این فعال دانشجویی در یک ماه اخیر و پس از بازگشایی دانشگاه‌ها، شناسایی دختران بدحجاب یکی از اقدامات جدی واحد‌های حراستی بوده است. از تشدید برخورد با دانشجویان دختر توسط نیروهای حراستی زن هنگام ورود به دانشگاه تا استفاده از فیلم‌های ضبط شده دوربین‌های دانشگاهی نشان می‌دهد که فشار در حوزه پوشش تشدید یافته است. از سوی دیگر واحد‌های حراست در طرح موسوم به «مخبر-ضابط دانشجویی» از دانشجویان بسیجی برای تصویر‌برداری از دختران «بدحجاب» در کلاس‌های درسی استفاده کرده و بسیاری از دختران در اسناد اتهامی تصاویر مخفی از خود دیده‌اند که عموماً در فضای دانشگاه از آنها ضبط شده است. در کنار این طرح استفاده از نیروهای لباس‌شخصی در دانشگاه برای شناسایی دختران کم‌حجاب یکی دیگر از روش‌های سرکوب دانشجویان است.
وی ادامه می‌دهد: «مشاهدات و بررسی‌ها نشان می‌دهد که در صحن چند دانشگاه اصلی ایران از جمله امیرکبیر، شریف، علم و صنعت نیروهای اوباشی حضور پیدا کرده‌اند که گفته می‌شود وابستگی سازمانی به گشت انضباط شهری شهرداری تهران دارند. وظایف این طیف از افراد، گزارش لحظه‌ای از فضا‌های مختلف دانشگاه‌هاست و به محض اعلام «جرم بدحجابی»، داشتن پیرسینگ پسران، کوتاهی مانتو دختران و سیگار کشیدن آنها، چند تیم از واحد حراست به محل مربوطه یورش آورده و اقدام به ضبط کارت دانشجویان می‌کنند؛ این اقدامات در ساعات پایان کار دانشگاه به اوج خود رسیده و حراستی‌ها با خلوت شدن دانشگاه به تعقیب دختران تا خروجی دانشگاه پرداخته و با اعلام به نگهبان خروجی مانع خارج شدن دانشجویان می‌شوند.»
سردبیر «خبرنامه امیرکبیر» در ادامه می‌گوید: «از سوی دیگر روند برخورد در زمینه پوشش دانشجویان وارد فاز درگیری نیز شد و در چند مورد رؤسای حراست و نیروهای وابسته به این نهاد اقدام به درگیری با دانشجویان کردند از جمله ضرب و جرح یک دانشجوی دختر توسط بهروز کرد رئیس حراست دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی یک روز پس از بازگشایی دانشگاه‌ها. این نشان می‌دهد که نهاد‌های امنیتی در مرحله جدید بطور غیررسمی اعلام می‌کنند که در موضوع پوشش هیچ خط قرمزی را رعایت نخواهند کرد.»
به گفته وی همزمان فضای اطراف چند دانشگاه از جمله دو دانشگاه تهران و صنعتی امیرکبیر پادگانی شده است؛ بیش از ۵۰ کافه در اطراف دانشگاه تهران و ۵ کافه در اطراف دانشگاه امیرکبیر با اتهاماتی چون «عدم رعایت حجاب» و «شبکه‌سازی علیه جمهوری اسلامی» تعطیل شده‌اند تا فضای اطراف دانشگاه نیز در ساکت‌ترین حالت ممکن قرار گیرد چرا که نهاد‌های امنیتی در یکسال اخیر فهمیده‌اند که دانشگاه کانون اعتراضات است و باید در فضای انزوا و قبرستانی قرار بگیرند تا هرگونه اعتراضات درون دانشگاه‌ها به بیرون از آنها سرایت نکند؛ با این حال در مواردی نیروهای حراست دانشگاهی به کافه‌های بیرون دانشگاه نیز یورش برده و اقدام به برخورد با دانشجویان بدحجاب کرده‌اند.
وی ادامه می‌دهد: «استفاده از امکان خوابگاه‌های دانشگاه یکی از حربه‌هایی است که نهاد‌های امنیتی کوشیدند از طریق آن از فعالان دانشجویی انتقام بگیرند. روند برخورد با دختران دانشجو به خاطر پوشش در خوابگاه شدت گرفت و علاوه بر نصب دوربین در ورودی چند خوابگاه دختران در کوی دانشگاه تهران و دانشگاه امیرکبیر بسیاری از دانشجویان خوابگاهی دختر به خاطر پوشش بیرون دانشگاه نیز به کمیته انضباطی احضار شدند و در مواردی از ورود به خوابگاه منع شدند، همزمان از تعداد زیادی از دانشجویان نیز تعهداتی برای عدم شرکت در هرگونه اعتراض احتمالی گرفته شد.»
این فعال دانشجویی اضافه می‌کند: «با وجود تشدید تفکیک جنسیتی در فضا‌های دانشگاهی اعم از غذاخوری، کتابخانه، فضای سبز در دانشگاه فردوسی مشهد و جشن استقبال از دانشجویان نوورود در دانشگاه‌ها، شاهد حضور گشت‌های حراستی نیز در دانشگاه هستیم که با مختلط نشستن دانشجویان برخورد می‌کنند! چیزی که یادآور گشت‌های کمیته انقلاب در دهه ۶۰ است.»
سردبیر «خبرنامه امیرکبیر» تأکید می‌کند: «نکته بسیار مهمی که اغلب رسانه‌ها به آن نپرداخته‌اند ایجاد گشت‌های موسوم به «سفیران هدایت» در محیط اطراف دانشگاه صنعتی امیرکبیر و تهران است که همزمان با بازگشایی دانشگاه‌ها شروع به کار کرده‌اند، گشت‌هایی که با هدف برخورد با پوشش اختیاری در حد فاصل میدان «ولیعصر» تا «جمهوری» و از چهارراه کالج تا میدان «انقلاب» شروع به کار کرده‌اند. این گشت‌ها توسط نیروهای امنیتی به لباس‌های یک‌شکل انجام می‌گیرد و همزمان فیلم نیز می‌گیرند. هدف آنها نیز چیزی جز برخورد با مردم و درگیری با دانشجویان در خارج از دانشگاه نیست. این گشت‌ها به ظاهر با هدف «تذکر لسانی» جلوی شهروندان را می‌گیرند اما ابعاد آن تا برخورد‌های شدید فیزیکی با دانشجویان بدحجاب نیز گسترده می‌شود.»
با وجود این به گفته این فعال دانشجویی، «دامنه تعقیب و گریز دانشجویان با نیروهای سرکوب محدود به فضای دانشگاهی نیست و دست‌کم در دو دانشگاه تهران و امیرکبیر، نیروهای وابسته به طرح «سفیران هدایت» دانشجویان دختر کم‌حجاب را تعقیب می‌کنند و در صورت تنها بودن آنها، اجازه ورود به ایستگاه مترو‌ها را نمی‌دهند تا آنها به زور به پوشش اسلامی تن دهند. در کنار این اقدامات نیز این نیروها با دوربین‌های نصب شده بر روی لباس‌شان اقدام به فیلم‌برداری از چهره دختران دانشجو می‌کنند.»
اخراج دانشجویان با طرح عنوان «اتمام سنوات مجاز تحصیلی» نیز بازی جدید نهاد‌های امنیتی است که به گفته سردبیر «خبرنامه امیرکبیر» از آغاز ترم جدید شروع شده: «پس از اعمال احکام سنگین انضباطی، اغلب فعالان دانشجویی با اتمام سنوات مجاز روبرو شده‌اند، به نحوی که عملاً باعث اخراج بسیاری از این دانشجویان شده. اقدام سرکوبگرانه‌ای که سرنوشت و آینده دانشجویان را بازیچه دست نیروهای اطلاعاتی خارج دانشگاه کرده است.»
این فعال دانشجویی در پایان گفتگو با کیهان لندن می‌افزاید: «بطور کلی می‌توان گفت که در یک ماه گذشته و پس از بازگشایی دانشگاه‌ها، شدیدترین موج سرکوب حتی در مقایسه با اعتراضات سال ۱۳۸۸ را دانشجویان و مراکز آموزش عالی تجربه کرده‌اند. از یک ماه مانده به سالگرد کشته شدن مهسا امینی شاهد احضار و بازجویی طیف گسترده‌ای از دانشجویان همراه با اخذ تعهدات بوده‌ایم. از سوی دیگر عمده فعالان دانشجویی به «دفتر پیگیری وزارت اطلاعات» احضار شدند و حتا دانشجویانی که بر اساس معیارهای نهاد‌های امنیتی خنثی بودند نیز برای پاسخگویی و اخذ تعهد به «دفتر پیگیری و حقوقی نیایش» دعوت اجباری شدند. این برخورد‌ها با شروع ترم تحصیلی جدید رنگ و بوی دیگری به خود گرفت چون تداوم احضار‌ها با ممنوع‌الورودی دانشجویان همراه شد.»
