کامیار بهرنگ- حسین رونقی ملکی، فعال اجتماعی و وبلاگ‌نویس بدون اینکه درمان‌اش به پایان برسد، ماه گذشته به زندان بازگردانده شد. رونقی به دلیل مشکلات کلیوی و گوارشی از خرداد ماه در مرخصی پزشکی بسر می‌برد و در این مدت درمان خود را خارج از زندان پیگیری می‌کرد.
او در آخرین نوشته خود در فیس‌بوک‌اش با تاکید بر اینکه «باور دارم که پاسخ هیچ اندیشه‌ای زندان نیست برای همین به زندان می روم» به امکان جلب وثیقه یک میلیارد و چهارصد میلیون تومانی‌اش اشاره کرده است. حسین رونقی در ادامه این نوشته خود اضافه کرده است: «[من] به صورت مکتوب آدرس خود را به مقام های قضایی اعلام کرده بودم تا در صورت نیاز بازداشتم کنند اما این اتفاق نیافتاد و در نهایت از داستانی گفتند که اطلاعات سپاه می گوید باید حسین را به زندان بازگردانید»؛ او تاکید می‌کند: «اینجا سرزمین ماست، آن کسی که باید این سرزمین را ترک کند ما نیستیم».
بازگرداندن حسین رونقی به زندان در حالی صورت گرفته است که گفته می‌شود او شامل «عفو رهبری» هم شده و حکم زندان او پایان یافته است. خود وی به ماده ۵۰۲ آئین دادسری کیفری اشاره کرده و در فیس‌بوک‌اش نوشته است: « اصرار برای بازگرداندن من به زندان آن هم در چنین شرایطی و با توجه به وضعیت من غیرقابل درک و غیرقانونی است […] تحت فشار قرار دادن وثیقه‌گذارها و خانواده و اعلام اینکه وثیقه‌ها به نفع دولت جمهوری اسلامی ایران ضبط خواهد شد به نوعی باعث آزار بیشتر آنها شده است».
حسین رونقی در یکی از آخرین نوشته‌های خود در مورد پدرش نوشته است: «از وقتی بحث ضبظ وثیقه‌ها و بازگشت به زندان پیش آمده، پدرم، خانواده‌ام و نزدیکانم روز و شب ندارند. این که انسان یک شبه پیر می‌شود موهایش سفید می‌شود را من به چشم خود دیده‌ام… موهای پدر سفید و خودش پیر شد».
برای آگاهی بیشتر از وضعیت حسین رونقی با پدرش تماس گرفتم.
احمد رونقی ملکی در ابتدای این گفتگو به ملاقات روز یک‌شنبه مادر حسین رونقی با او خبر داد و گفت: «در این ملاقات صورت حسین ورم کرده و وضعیت خوبی نداشت. در زندان امکانات پزشکی و دارویی وجود ندارد و شرایط نگهداری، بیماری او را تشدید می‌کند. حسین وقتی روی زمین می‌خوابد امکان عفونت کلیه‌اش بیشتر می‌شود، همچنین بیماری‌های قلبی و گوارشی و چندین بیماری دیگر بدون امکانات پزشکی هر روز بیشتر می‌شود. من بارها درخواست کردم که او را به بیمارستان پارس یا هاشمی‌نژاد منتقل کنند و به هیچ عنوان توجه نشده است».
پدر حسین رونقی در مورد پاسخ مسئولان قضایی به پیگیری‌های انجام شده، می‌گوید: «بر اساس قانون، حسین نباید به زندان بازمی‌گشت و من چندین بار این موضوع را گفته‌ام. دادستان، پزشکی قانونی، بهداری زندان و دیگر مسئولان از بیماری حسین آگاه هستند. برای حسین، عفو رهبری و از سوی دیگر عدم تحمل کیفری از سوی کمیسیون پزشکی قانونی نیز صادر شده است ولی متاسفانه تاکنون هیچ‌کدام از آنها اجرا نشده است و وضعیت حسین اصلا خوب نیست. من از اینجا هم تقاضا می‌کنم که آقای دادستان فرزند مرا آزاد کنند. حسین را نباید به زندان باز می‌گرداندند و حالا هم نباید در این شرایط او را نگاه دارند. ادامه بازداشت حسین خلاف قانون و شرع است».
در مدت مرخصی، حسین رونقی ملکی از فعالیت‌های سیاسی دوری کرده بود و همین موضوع علت احضار مجدد او به زندان را در هاله‌ای از ابهام فرو برده است. پدرش نیز بر این موضوع تاکید داشته و می‌گوشد: «ما از اینکه واقعا چرا حسین را به زندان بازگرداندند اطلاعی نداریم، اما او در مدت مرخصی خودش هیچ فعالیت سیاسی نداشت و فقط پیگیر درمان خودش بود. من هیچ مصلحتی در بازگشت حسین به زندان نمی‌بینم؛ باید هرچه سریع‌تر او را آزاد کنند تا بتواند درمانش را تکمیل کند و به زندگی عادی خودش بازگردد. حالا او را به زندانی برده‌اند که حتی یک قرص برای ناراحتی کلیوی و گوارشی‌اش ندارد. همان طور که می‌دانید حسین یک کلیه خود را از دست داده و با این شرایط احتمال دارد آن یکی دیگر را هم از دست بدهد».
احمد رونقی ملکی تاکید می‌کند که حسین هیچ فعالیت غیرقانونی انجام نداده است: «من با حسین تماس تلفنی دارم و کلا از شرایط جسمی شکایت دارد، من از همین‌جا باز هم به اطلاع مسئولان جمهوری اسلامی می‌رسانم که حال جسمی حسین به هیچ عنوان خوب نیست و نبود امکانات درمانی و شرایط نامناسب نگهداری در زندان حال جسمی او را بدتر هم خواهد کرد. امیدوارم مسئولان صدای من را بشنوند و بیشتر از این حسین تحت آزار و اذیت قرار نگیرد».
حسین رونقی ملکی در آذر ماه سال ۸۸ بازداشت و در مهر ماه سال ۸۹ به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد.
بر اساس پرونده پزشکی حسین رونقی، او به شدت از بیماری کلیوی رنج می‌برد و می‌بایست تحت مراقبت و نظارت‌های خاص باشد. بیماری گوارشی همچون زخم مزمن اثنی عشر و رفلاکس مری و رفلاکس صفراوی معده دارد که نیازمند یک رژیم غذایی خاص است که در زندان به هیچ عنوان مراعات نمی‌شود. آزمایش‌های اولیه آسیب دیدگی‌های جدی ریوی را تشخیص داده است و امکان انجام آزمایش‌های دقیق به دلیل احضار حسین رونقی به زندان مقدور نشده است. اختلال در دریچه میترال قلب و افت و خیز فشار خون که در شرایط استرس‌زا و در نبود استراحت مناسب تشدید می‌شود نیز از دیگر مشکلات جسمانی اوست.
بر اساس ماده هفت از میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی که ایران یکی از امضا کنندگان آن است، «قرار دادن یک شخص تحت آزمایش‌های پزشکی یا علمی بدون رضایت آزادانه او ممنوع است».
اما نکته مهم اینجاست که بر اساس «اصلاحیه آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان ها در سال ۱۳۸۹» محکومین به «اقدام علیه امنیت کشور» در کنار محکومین جرائم سرقت مسلحانه، آدم‌ربائی، تجاوز به عنف، قاچاق مسلحانه و یا عمده مواد مخدر قرار داده شده و از شرایط معمول برخورداری از مرخصی برخوردار نیستند.
در سال‌های گذشته تعدادی از زندانیان سیاسی به دلیل عدم رسیدگی پزشکی و یا شرایط ناسالم بهداشتی جان خود را درون زندان‌ها از دست داده‌اند. برای اطلاعات بیشتر در مورد مرگ‌های خاموش می‌توانید گزارش کیهان لندن زیر عنوان «زندان‌هایی که جان می‌گیرند» را بخوانید.
