سیمرغ – پیش از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷، گروه مجاهدین خلق و هوادارانشان در یک ائتلاف تاکتیکی با گرایش‌های مارکسیستی، با وجود تفاوت‌های عمیق ایدئولوژیک، برای کسب قدرت و سرنگونی حکومت پهلوی متحد شدند.
اما با پیروزی انقلاب و استقرار نظام جمهوری اسلامی، این گروه که خود را صاحب حق حکومت می‌دانست، با روحانیون حاکم بر ایران که حاضر به تقسیم قدرت و ثروت با آنها نبودند، وارد رقابت و تقابل گشتند.
مجاهدین خلق در ابتدا با بنی صدر برای سرنگونی جمهوری اسلامی تازه‌تاسیس اتحادی موقت شکل دادند و امیدوار بودند با استفاده از موقعیت او، به قدرتی که سال‌ها در آرزویش بودند، دست یابند.
اما با گذشت زمان و تثبیت جمهوری اسلامی و خلع سلاح مجاهدین، آنها به این نتیجه رسیدند که توان سرنگونی نظام را به تنهایی ندارند و از آنجا که در بین مردم ایران از محبوبیت برخوردار نیستند، چاره‌ای جز اتکا به حامیان غربی خود برای رسیدن به قدرت از طریق گذرگاه سقوط جمهوری اسلامی ندیده‌اند.
اتحاد در برابر رقیب مشترک
تنها مانع بزرگ بر سر راه این گروه برای رسیدن به قدرت، شاهزاده رضا پهلوی است که در میان مردم از محبوبیت بالایی برخوردار است.
همانطور که پیش از انقلاب، این گروه اسلامگرای افراطی برای رسیدن به اهداف خود با دشمنِ دشمن خود (مارکسیست‌ها) متحد شد، اینبار نیز جمهوری اسلامی را دشمن شاهزاده رضا پهلوی و یا به عبارتی متحد خود در این مبارزه می‌بیند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که عناصر مجاهدین خلق در فضای مجازی، بدون نشان دادن گرایش فکری خود، به تخریب و فحاشی به شاهزاده رضا پهلوی می‌پردازند تا با جلب نظر سایبری‌های جمهوری اسلامی، لایک‌های بیشتری دریافت کنند.
تعداد محدود لایک‌های حامیان حکومت برای پست‌ها و کامنت‌هایی که بطور علنی از جمهوری اسلامی حمایت می‌کنند، نشان‌دهنده تعداد کم این حامیان است. از سوی دیگر، تعداد اندک هواداران مجاهدین خلق در فضای مجازی نیز بیانگر وضعیت نامناسب این گروه است.
اما هنگامی که مجاهدین خلق در زیر اخبار مربوط به شاهزاده به تخریب جایگاه او می‌پردازند، از حمله به جمهوری اسلامی پرهیز می‌کنند تا مبادا سایبری‌های جمهوری اسلامی را از خود برنجانند تا به این طریق بتوانند حداکثر لایک و کامنت از سوی حامیان جمهوری اسلامی به دست آورند.
در این معادله، مجاهدین خلق و جمهوری اسلامی، مانند پیش از انقلاب، دشمنی مشترکی به نام پهلوی دارند و برای مقاصد خود در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند.
نتیجه
اتحاد مجاهدین خلق و جمهوری اسلامی در تقابل با پهلوی‌گرایی، پدیده‌ای است که ریشه در رقابت‌های قدرت و ایدئولوژی دارد.
این اتحاد با وجود تناقضات ذاتی، نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری و تاکتیکی عمل کردن این دو جریان در راستای منافع خود است.
با این حال، شکنندگی این اتحاد و احتمال تغییر جهت آن را در آینده نباید از نظر دور داشته شود.
