انتخابات تنها در صورتی مشروعیت و معنا دارد که به روی همگان گشوده باشد. آنچه فردا تحت عنوان انتخابات جریان مییابد، تنها عرصه رقابت بین اصولگرایان و اصلاحطلبان است و مطلقا فاقد مشروعیت و معناست.
اصلاحطلبان برخوردار از این رانت در هر دوره تلاش میکنند که به سبد رای دکترینهای دیگرِ محذوف دست اندازی کنند، نام آنها جعلیست چراکه اصلاحات را صرفا تغییر در کارگزاران نظام و رویکردهای اجرایی میبینند اما در همین حد هم توانایی ندارند چراکه دیکتاتور توسط اختیارات مصرح در قانون اساسی و نهادهای غیرقانونی کاملا آنها را تحت کنترل خود دارد. آنها توانایی حتی اندکی تغییر را ندارند مگر به تصمیم دیکتاتور، حال آنکه ما این اندک فضای باز که از الطاف ملوکانه دیکتاتور است را نمیخواهیم.
کارکرد اصلی اصلاحطلبان اینست تا با انذار به محذوفان و به حاشیه رانده شدگان تحت گزارههایی موهوم تحت عنوان واقعگرایی، آنها را در حصر وضع تحقیر کننده نگه دارند، حال آنکه ما میخواهیم این حصر را در هم شکنیم.
اکنون محذوفان و به حاشیه راندهشدگان به یک تفاهم و توافق نانوشته و بین الاذهانی دست یافتهاند و آن پایان دیکتاتوری ج.ا است و ما با شرکت در این رویداد به این توافق خدشه وارد نمیکنیم.
در حال حاضر اساسا انتخابات موضوعیت ندارد، آنچه موضوعیت دارد شکست حصر و ساختن وضعیت مطلوب است.
برای ساختن وضع مطلوب ابتدا باید بتوانیم آن را تصور کنیم، دیکتاتور با همدستی اصلاحطلبان امکان تصویر آن را از جامعه سلب کرده است. برای ترسیم این وضع مطلبوب باید هم آرمانگرا باشیم و هم واقعگرا تا در حصر وضع موجود و تله توهمات گرفتار نشویم و بتوانیم آرمانشهر واقعگرایانه خود را ترسیم کنیم.
اکنون زمان گذر از کنار موضوعات فرعی و پرداختن به موضوعات اساسی است، ما جمعی از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی از همگان میخواهیم تا آرمانشهر واقعگرایانه خود را ترسیم و به بحث عمومی بگذارند.
جمعی از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی
هفتم تیرماه ۱۴۰۳