سیمرغ – با نگاهی ریزبین به وقایع ابتدای انقلاب ۵۷، سؤالات و ابهاماتی پیش می‌آید که دشمنی ۴۵ ساله میان جمهوری اسلامی و غرب را به چالش می‌کشد.
اگر بپذیریم که ناآگاهی مردم ایران از اهداف و پیشینه خمینی موجب شد که در دام انقلاب ۵۷ بیفتند، اما آیا می‌توان باور داشت که سرویس اطلاعاتی پرقدرت غرب، آنهم در اوج جنگ سرد، نسبت به پیشینه خمینی و اسلامگرایان پیرو او بی‌اطلاع باشد؟ آیا سرویس‌های اطلاعاتی غرب از ترورهای گروه تروریستی فداییان اسلام، از جمله کسروی و رزم آرا و منصور و غیره بی‌اطلاع بودند؟
اسنادی که توسط آمریکا منتشر شد، نشان داد که خمینی با دولت کندی مکاتباتی داشته و اگر برای مردم ایران فردی ناشناس بوده، اما برای سرویس اطلاعاتی آمریکا قطعاً فردی گمنام و ناشناس محسوب نمی‌شده و با افکار و ایدئولوژی او کاملاً آشنا بوده‌اند.
مطلب فوق در صورتی است که بخواهیم به ماجرا با دیده خوشبینانه بنگریم و خمینی را نیروی زبده غرب برای پیشبرد اهداف‌شان نشناسیم. فردی که زبان فارسی را نه با لهجه و یا حتی زبان افراد عامی و بی‌سواد (که مثلا قفل را قلف می‌گویند و…) بلکه به غلط و با جابجایی فعل و فاعل صحبت می‌کرد و گاهی جملات نامفهومی بیان می‌کرد که گویی در کلاس آموزش زبان، زبان فارسی را فرا گرفته است.
چگونه بپذیریم کارتر بنا بر ملاحظات حقوق بشری، در اوج جنگ سرد، کشور استراتژیک ایران را از دست می‌دهد و به دامان شوروی می‌اندازد؟ چگونه بپذیریم که غرب میلیاردها میلیارد دلار اسلحه و جنگنده و تانک و ناوهای پیشرفته جهان را از دست می‌دهد و به دست تروریست‌هایی می‌سپارد که از نیت و پیشینه آنها آگاه است؟
آیا باورپذیر است که غرب با تبلیغات گسترده علیه شاه وارد صحنه می‌شود، او را از اریکه قدرت پایین می‌کشد، اسلحه و منابع عظیم نفت و گاز ایران را در اختیار خمینی قرار می‌دهد و پس از آن فریاد وامصیبتا سر می‌دهد که جمهوری اسلامی قصد نابودی غرب را دارد؟
نه! تعدادی آخوند حوزوی که بسیاری از آنها حتی از روستا و یا شهر خود هم خارج نشده بودند، بدون حمایت غرب توانایی برپا کردن این حکومت را نداشتند و در حالی که نمی‌دانستند پاریس خوردنی است یا پوشیدنی، نمی‌توانستند دست به ترور سران حکومت پهلوی در سراسر جهان بزنند.
پاسخ صحیح این است که جمهوری اسلامی نه تنها دشمن غرب نیست، بلکه نیروی نیابتی غرب در منطقه خاورمیانه است که این سرزمین نفتخیز را به نابودی بکشاند. سر مار در تهران نیست، بلکه جمهوری اسلامی دم ماری است که سر آن در اروپا و حزب دموکرات آمریکا قرار دارد.
به همین دلیل است که مردم ایران ۴۵ سال است بر دم مار می‌کوبند و به نتیجه نمی‌رسند.
