محمد خوش بیان – در تاریخ پرشکوه ایران، نام کوروش بزرگ همچون ستاره‌ای درخشان در آسمان بشریت می‌درخشد؛ او تنها بنیانگذار امپراتوری هخامنشی و پیشگام دوران باستان نبود، بلکه با اصول انسانی و عدالت اجتماعی‌اش، نمادی بی‌نظیر از آزادی و انسانیت است. بسیاری از تاریخ‌نگاران منشور او را نخستین سند حقوق بشر می‌دانند. این منشور، که بیش از ۲۵۰۰ سال پیش نوشته شد، اصولی را به نمایش می‌گذارد که امروزه نیز به عنوان استانداردهای حقوق بشر مورد توجه جهانیان است.
کوروش بزرگ با رویکرد عقلانی و سیاست مدارامحور خود، به ملت‌ها و فرهنگ‌های گوناگون احترام گذاشت و در قلمرو خود همزیستی مسالمت‌آمیز را پایه‌گذاری کرد. او نه تنها فرمانروایی قدرتمند، بلکه مردی از آرمان‌های انسان‌دوستانه و همواره در پی برقراری صلح و آرامش بود. این ویژگی‌ها او را به یکی از برجسته‌ترین چهره‌های تاریخ تبدیل کرد و میراثی گرانبها برای آیندگان برجای گذاشت.
در دوران پهلوی، این ارزش‌های اساسی کوروش با شکلی مدرن و منطبق بر نیازهای جامعه نوین ایرانی احیا شدند. پادشاهان پهلوی با احیای هویت ایرانی و بهبود زیرساخت‌های کشور، توسعه فرهنگی و علمی را در مسیر ارزش‌های تاریخی و ملی ایران بازسازی کردند. محمدرضا شاه پهلوی با برپایی جشن‌های ۲۵۰۰ ساله، میراث کوروش و تاریخ پرافتخار ایران را به جهان معرفی کرد و افتخار ملی ایرانیان را زنده ساخت. در دوران پهلوی، اصولی نظیر احترام به هویت ملی، تلاش برای تقویت جایگاه ایران در عرصه بین‌المللی، و ایجاد رفاه اجتماعی برای مردم، تجلی مجددی از ارزش‌های حکمرانی کوروش بزرگ را به نمایش گذاشت.
اما با روی کار آمدن جمهوری اسلامی، این مسیر به انحراف کشیده شد و بجای حفظ و گسترش هویت ایرانی، با سیاست‌های سرکوبگر و حذف فرهنگی، به تخریب بنیادهای تاریخی و فرهنگی کشور پرداختند. بجای پاسداشت شخصیت‌های تاریخی و نمادهای ملی، این رژیم سعی کرد با تحریف و سرکوب تاریخ، نسل جوان را از گذشته و هویت فرهنگی خود جدا کند. در حالی که دیگر ملت‌ها از تاریخ و قهرمانان خود به عنوان منبع افتخار و اتحاد یاد می‌کنند، در ایران شخصیت‌هایی که نماد سربلندی و انسانیت هستند، نادیده گرفته می‌شوند.
این سیاست‌های تخریبی در نهایت موجب شده است که نسلی از ایرانیان از تاریخ و میراث غنی خود بی‌خبر بماند. در چنین شرایطی، یادآوری اصول و ارزش‌های کوروش می‌تواند به عنوان ابزاری برای بازسازی هویت ملی عمل کند. در حالی که جمهوری اسلامی تلاش دارد تا مرزهای قومی و مذهبی را پررنگ‌تر کند، کوروش به ما آموخت که همزیستی، مدارا، و احترام به انسانیت باید زیربنای یک جامعه پویا باشد.
این روز، روز کوروش بزرگ، باید نقطه عطفی در تجدید عزم و اراده ملی باشد؛ فرصتی برای بازگشت به اصول کوروش و احیای ارزش‌های انسانی و اخلاقی او. ایرانیان باید با تکیه بر اصول عدالت، آزادی و حقوق بشر، یاد کوروش را زنده نگه دارند. پایان حاکمیت جمهوری اسلامی نه تنها به سود مردم ایران، بلکه به نفع خاورمیانه و حتی جهان خواهد بود.
