«در آن زمان که تو مرغی اسیر و بسته ببینی
در آن زمان که به کنجی غریب و خسته نشینی
هر آن زمان که به بیراهه های دور بمانی
به شوق خانه ولیکن نشان خانه ندانی
مرا تو در نظر آور…»
(مهوش ثابت)
سروران آزاده‌ی عرصه‌ی جهانی و دلیران کشور مقدس ایران،
ماهوشی از یاران ثابت قدم به نام “مهوش ثابت” بار دیگر در کمند ظلم علمای بی‌علم رژیم اسلامی در ایران گرفتارآمده است.
تجربه دوباره‌ی چند سال اسارت در بند رژیم اسلامی، پس از گذران ده سال اسارت نخستین، این بانوی ۷۲ ساله آموزگار، شاعر و از مدیران سابق جامعه بهائی ایران را پس از عمل باز قلب روزهای اخیر با خطر مرگ دربازگشت به زندان روبرو می‌کند.
رژیم اسلامی به بند کشیدن زندانیان بیمار را بلافاصله پس از عمل جراحی در شرایط نامتعارف و غیرانسانی به نوعی شکنجه‌ی جسمی و روانی برای از میان برداشتن آنان به کار گرفته، آنرا عادی‌سازی می‌کند. جای بسی تأسف است که رژیم این طریقه‌ی کشتار و شکنجه‌ی زندانیان و خانواده‌های آنان را در نظر سازمان‌های حقوق بشری جهانی طبیعی جلوه می‌دهد.
سازمان زنان ایران از فرد فر د ایران یاران و نیز سازمان‌های حقوق بشری می‌خواهد تا آنچه درتوان دارند، نظیر نامه‌نگاری به افراد تأثیرگذار، ارسال دادخواست به محاکم بین‌المللی و انتشار طومار به کار گیرند تا رژیم اسلامی مستولی بر ایران مهوش ثابت، فاطمه سپهری، ناهید شیرپیشه، منوچهر بختیاری، محمد نوریزاد، خالد پیرزاده و دیگر زندانیان دگراندیش و کنشگران سیاسی را در اسرع وقت و بدون قید و شرط آزاد کند.
سازمان زنان ایران
ژانویه ۲۰۲۵
