به گزارش سازمان حقوق بشر ایران، با رد دومین درخواست اعاده دادرسی پخشان عزیزی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، او در معرض اجرای قریب الوقوع مجازات اعدام قرار دارد.
سازمان حقوق بشر ایران بار دیگر تاکید می‌کند که صدور و تایید حکم اعدام پخشان عزیزی را بخشی از سیاست هراس‌افکنی جمهوری اسلامی پس از اعتراضات سراسری «زن، زندگی، آزادی» می‌داند و با اشاره به افزایش کم‌سابقه اعدام‌ها، به‌خصوص اعدام زنان در سال گذشته میلادی، از جامعه جهانی می‌خواهد تا برای توقف اعدام‌ها و همچنین لغو فوری حکم پخشان عزیزی، واکنش نشان دهد.
محمود امیری‌مقدم، مدیر این سازمان در این خصوص گفت: «حکم اعدام پخشان عزیزی هیچگونه وجاهت قانونی ندارد و تأیید آن برای دومین بار نشان می‌دهد که حکومت راهی بجز اعدام و سرکوب بیشتر پیش روی خود نمی‌بیند. خطر اجرای حکم اعدام پخشان جدی‌ست و فقط با بالا بردن هزینه سیاسی از طریق اعتراض‌های مردمی و فشار بین‌المللی می‌توان جلوی اعدام‌ها را گرفت.»
درخواست اعاده دادرسی پخشان عزیزی، زندانی سیاسی کُرد محبوس در زندان اوین تهران با وجود ایرادات بسیار در پرونده، از سوی دیوان عالی کشور رد شده است.
مازیار طاطایی، وکیل پخشان عزیزی، در صفحه شخصی ایکس خود ضمن اعلام این خبر، نوشت: «شعبه رسیدگی‌کننده دیوان عالی کشور، دومین درخواست اعاده دادرسی وکلای پخشان عزیزی را بدون مطالبه‌ی پرونده محاکماتی، رد و دفاعیات وکلای پخشان را بلادلیل اعلام کرده است. چنین استدلالی از طرف شعبه رسیدگی کننده ملازمه با مطالبه پرونده محاکماتی دارد که متاسفانه انجام نشد.»
پیشتر امیر رئیسیان، از دیگر وکلای پرونده، تصویری از حکم دیوان عالی کشور را در رد اولین درخواست اعاده دادرسی ارائه کرد که نشان می‌داد قاضی شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور در هنگام تایید حکم اعدام پخشان عزیزی نمی‌دانسته کار وی امدادی و علیه داعش بوده است. قاضی به اشتباه فرض را بر این گرفته بود که این زندانی سیاسی عضو داعش بوده و بر این اساس حکم اعدام وی را تایید کرده است.
او در بخشی از توییت خود آورده بود: «از مفاد دادنامه فرجامی چنین بر می‌آید که تعجیل در صدور حکم موجب شده است در حالی که مدافعات ما معطوف به گروه پژاک یا کژار بوده است هیات رسیدگی کننده (عضو ممیز شعبه) خوانش خود را به متن ما تحمیل و کژار را داعش خوانده است!»
پخشان عزیزی در شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور به ریاست قاضی ایمان افشاری به اتهام «بغی از طریق عضویت در جمعیت‌های معارض کشور» به ۴ سال زندان و اعدام محکوم شده است.
پخشان عزیزی اهل مهاباد در تاریخ ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ به همراه پدرش عزیز عزیزی، خواهرش پرشنگ عزیزی، و همسر خواهرش حسین عباسی در تهران بازداشت شد. پخشان عزیزی پس از حدود چهار ماه نگهداری در سلول انفرادی در بازداشتگاه وزارت اطلاعات (بند ۲۰۹ زندان اوین)، به بند زنان زندان اوین منتقل شد. مقام‌های امنیتی او را به عضویت در گروه‌هایی که علیه جمهوری اسلامی فعالیت مسلحانه دارند، متهم کرده بودند اما به گفته وکیل پخشان عزیزی فعالیت این امدادگر «در شمال سوریه در اردوگاه آوارگان شنگال و سایر اردوگاه‌های آوارگان جنگ داعش فعالیت مسالمت‌آمیزی بوده که اساسا سویه سیاسی نداشته و حول محور امدادرسانی به تهاجمات داعش بوده است».
پخشان عزیزی پیشتر در سال ۱۳۸۸ نیز به دلیل فعالیت‌های سیاسی بازداشت و پس از چهار ماه با قید وثیقه آزاد شده بود.
او در بدو بازداشت مدت ۵ ماه را در بند ۲۰۹ زندان اوین بسر برد و بر اساس نامه‌ای که از او در رسانه‌های حقوق بشری منتشر شده، در این مدت با وی برخورد خشونت آمیزی شده است. وی در بخشی از نامه خود نوشته بود: «کار در کمپ‌های آوارگان جنگی می‌توانست بزرگترین خدمت اخلاقی- وجدانی برای جامعه‌ای باشد که سالیان سال تحت ظلم و ستم بوده است.» و پرسیده بود «آیا هر که آنجا است، عضو پ‌ک‌ک است؟»
