نوروز با همه حاشیه‌هایی که پس از بهار ۵۷ پیدا کرد، با سرسختی تاریخی و پیگیری بهار نه تنها در برابر تفکرهای متحجری که قصد حذف و یا جایگزینی آن را با اعیاد مذهبی خودشان داشتند، بر جای ماند بلکه حتی برخی آیین‌هایی را که می‌رفت تا منسوخ شوند (مانند نوروزخوانی)، با دامنه‌ای فراگیرتر نه تنها در ایران بلکه در هر آنجایی که ایرانیان حضور دارند از نو زنده کرد.
نوروز به عنوان یک میراث فرهنگی و یک جشن جهانی از سوی سازمان ملل به رسمیت شناخته شد. سالی نیست که رسانه‌ّهای این سوی جهان درباره این آیین باستانی و کهن گزارش ندهند.
چهارشنبه سوری که خار چشم بنیانگذاران جمهوری اسلامی و برخی زمامداران کنونی‌اش است، از میدان ایران به در نرفت که هیچ، حتی در برخی از کشورهای غربی به رسمیت شناخته شد تا ایرانیان بتوانند آن را با خیال راحت و در امنیت برگزار کنند. چهارشنبه سوری سال‌هاست در لندن، پاریس، استکهلم، لس آنجلس، برلین، کلن و بسیاری دیگر از شهرهای جهان برگزار می‌شود و بدون آسیب‌های ناشی از آتش‌بازی به پایان می‌رسد. حال آنکه در ایران، این جشن مردمی همواره با اخطار و موش و گربه بازی با نیروهای امنیتی و انتظامی همراه است و آخر سر هم عده‌ای زخمی و حتی کشته می‌شوند چرا که به جای اینکه مقامات اجرایی و انتظامی امکانات امن برای برگزاری این جشن به وجود بیاورند، آن را به عنوان کار خلاف و جرم می‌نگرند و مسوولیتی در قبال حفظ امنیت این جشن بر عهده نمی‌گیرند.
نوروز هم که فرا می‌رسد، مقاماتی که اساسا با آیین‌های ملی مخالفت و دشمنی می‌ورزند یادشان نمی‌رود که هر سال به همین مناسبت پیام‌های تکراری و طولانی و خسته‌کننده بدهند. مردم اما هفت‌سین خود را پهن می‌کنند و هر کس به فراخور حال و روز خویش، بهار و نوروز و سال تازه‌ی خورشیدی را خوشامد می‌گوید تا در سیزده به در، با رنگ و عطر و موزیک و رقص و پایکوبی، دوگانگی خود را با شرایط حاکم به نمایش بگذارد.
نوروز، هنگام زدودن غم و اندوه و کینه از دل، دید و بازدید، روبوسی و آغوش‌های باز به سوی یکدیگر است. نوروز، هنگام جشن و سرور است. نوروز همواره ستایش شده است چرا که هیچ جشن و عیدی تا این اندازه با روح و روان انسان و محیط زیست وی همخوانی ندارد. نوروز، جشن طبیعت و نو شدن است، جشن امید است. امید به اینکه هر زمستانی، پایانی دارد و بهار بی‌تردید از راه می‌رسد. این قطعیت در امید به آینده همراه با تمامی زیبایی‌ها و شایستگی‌ها و بایستگی‌های بهار است که نوروز را به مثابه جشن طبیعت به یک جشن جهانی تبدیل می‌کند.
به امید سالی که برای ایران و ایرانیان، مردمان منطقه و جهان، آرامش و امنیت و رفاه و آزادی به همراه داشته باشد.
هر روزتان نوروز، نوروزتان پیروز
