شاید برای بسیاری از خوانندگان باورکردنی نباشد که یک مجموعه ایمیل سریالی ارسال شده از یک مرکز تحقیقاتی در آمریکا که صدها مقاله و تحقیق و گزارش را به مجموعه‌ای از روزنامه‌نگاران، مراکز تحقیقاتی و مقامات رسمی از سال ۲۰۱۰ به این سو ارسال کرده بخشی از سیاست‌های تبلیغاتی دولت اوباما برای القای فواید برجام به جوامع غربی به ویژه جامعه آمریکا بوده است.
این طرح که با تامین بودجه از سوی یکی از مراکز تحقیقاتی نزدیک به دولت اوباما کلید خورد تلاش کرد تا با این ایمیلها فضای اجتماعی را برای ایجاد رابطه با جمهوری اسلامی مساعد کند و همچنین در میان صدها فرد تاثیرگذار بر مصوبات قانونی، مقامات رسمی دولت آمریکا و روزنامه‌نگاران در طی گفتگوهای هستهای با ایران تلاش نماید.
مطالب این مجموعه ایمیلها که به دست نویسندگان وبسایت تحلیلی واشنگتن فیری بیکن رسیده است می‌تواند بخشی از محتوای آنچه در این چند سال در قالب این برنامه تبلیغاتی توسط بن رودس دستیار اوباما و لابی همسو با سیاست‌های وی گنجانده شده روشن سازد.
افرادی که در لیست این ایمیلها گنجانده شده بودند مجموعه‌ای تاثیر گذار در رسانه‌ها و سیاست‌گذاری، از مشاوران اوباما و کاخ سفید گرفته تا مقامات بلندپایه در وزارت کشور آمریکا و روزنامه‌نگارانی از واشنگتن پست و نیویورک تایمز بودند که در طول این مدت تلاش‌ها و لابی‌گریشان را به سود سیاست‌های اوباما و همسو با طرح تفاهم با رژیم ایران با زیرکی به انجام رساندند.
این فوروم و ایمیلها از سوی مرکزی به نام «پروژه‌ی خلیج ۲۰۰۰» هدایت می‌شدند که از سال ۱۹۹۳ در زیرگروه بخش مطالعات خاورمیانه دانشگاه کلمبیا و به مدیریت گری سیک مشغول به کار است. گری سیک یکی از پروفسورهای شناخته شده و بنام دانشگاه کلمبیاست که سابقه دستیاری جیمی کارتر را در پرونده خود دارد.
از سال ۲۰۱۰ پروژه خلیج ۲۰۰۰ توسط بنیاد مالی پلووشر تامین بودجه می‌شود. بنیادی که از نزدیک و همسو با دولت اوباما به در تلاش بود تا توافق اتمی با جمهوری اسلامی به سرانجام برسد.
در گزارشی در همین ماه در نیویورک تایمز پیشتر مشاور باراک اوباما در امور بین‌الملل، بِن رودس، اذعان داشت که بنیاد مالی پلووشر عضوی از تیم اجرایی کاخ سفید برای القا و همسوسازی جامعه آمریکا برای توافق اتمی با رژیم ایران بوده است. بنا به این گزارش وی گفت: «ما امتحان کردیم که ببینیم چه مرکزی می‌تواند پیام ما را به طور تاثیرگذار به جامعه برساند، و چطور میتوان مراکز غیر دولتی را مثل پلووشر و یا مرکز پروژه ایران و یا هر مرکز دیگری را به کار گرفت تا به نتیجه رسید، ما از تاکتیک مورد نیاز آگاه بودیم.»
پروژه خلیج ۲۰۰ همچنان مشغول به کار است و گری سیک آن را مدیریت می‌کند. هر چند بیشتر مقالات و مطالب در رابطه با کشورهای حوزه خلیج فارس در این وبسایت منتشر می‌شود اما بعضی اعضای آن نیز که بیشترشان از نخبگان و استادان علوم سیاسی و روزنامه‌نگاران هستند در قالب یک فوروم مدیریت شده وارد بحث می‌شوند.
اما نکته اینجاست که تمامی پستها و کامنتها پیش از انتشار از فیلتر گری سیک و دستیاران وی می‌گذرند و کامنت‌های مغایر با دکترین این مرکز و انتقادات رسیده، از سوی اعضای این مرکز فیلتر می‌شوند.
یک سانسور دائم و سیستماتیک آن هم در یک مرکز معتبر و وابسته به دانشگاه کلمبیا در جریان است که بر اساس آن تنها مواضع همسو و موافق با جمهوری اسلامی اجازه نشر می‌گیرند. در واقع این فوروم بسیار با اهمیت و تاثیرگذار تبدیل شده به تریبون تبلیغاتی دوستان رژیم اسلامی ایران.
با وجود تمام انتقادات از سوی اعضای پیشین این مرکز که به دلیل همین سیاست‌ها از عضویت در این فوروم خارج شدند، گری سیک و دستیارانش هنوز حاضر به ارائه هیچ توضیحی نشده‌اند. همچنین رئیس پلووشر نیز که تامین کننده مالی این پروژه است حاضر به توضیح در این رابطه نیست.
برخی از افرادی که از نزدیک با فعالیت‌های این مرکز آشنا هستند معتقدند که این مرکز دستوراتش را برای تبلیغات به سود توافق اتمی با ایران مستقیما از کاخ سفید می‌گیرد.
پلووشر از سال ۲۰۱۰ تا امروز طبق آمار رسمی که خود منتشر کرده ۷۵ هزار دلار سالانه به «پروژه خلیج ۲۰۰۰» اختصاص داده است.
ناظران جمهوریخواه در کنگره آمریکا خواهان این شده‌اند که رودس در رابطه با اظهاراتش در نیویورک تایمز مبنی بر کمپین تبلیغاتی برای هدایت افکار عمومی به سود توافق هستهای توضیح بدهد.
اما چه کسانی در طول این کمپین تبلیغاتی به نفع توافق اتمی اوباما را یاری کردند؟
مسلماَ در راس این لیست کسی نیست جز تریتا پارسی که هم در امریکا و هم در ایران روابط نزدیکی با حامیان توافق اتمی داشته و دارد.
نفر دوم لورا روزن گزارشگر المونیتور که یکی از دستیاران اوباما از او به عنوان منبع اطلاعاتی در رابطه با ایران در مقاله‌ای در نیویورک تایمز یاد کرد.
در ادامه این لیست میتوان از پوونت تالوار یکی از مقامات تراز اول وزارت کشور آمریکا و مشاور پیشین جُو بایدن در سنا و کاخ سفید، جان لیمبرت مشاور ارشد باراک اوباما در رابطه با ایران و تامارا کافمن ویتس مشاور اوباما برای روابط خاور نزدیک نام برد.
اما در میان روزنامه‌نگاران فعال در این زمینه میتوان از جیم لوبل و مارشا کوهن نویسندگان وبسایت لوبل لوگ، فلینت و هیلاری لورت نویسندگان کتاب «به تهران می‌رویم» ، گرت پورتر و سیروس صفدری نویسندگان ایران ریویو و شماری دیگر از اساتید دانشگاه دولتی و مراکز تحقیقاتی تحت کنترل دولت ایران نام برد.
وبسایت فیری بیکن صدها ایمیل و پست «پروژه خلیج ۲۰۰۰» را در رابطه با ایران و اسراییل و توافق هستهای مورد مطالعه قرار داده است. این ایمیلها و پستها که متعلق به سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ هستند پر از تئوریهایی است در رابطه با تاثیرات مخرب لابی اسرائیل بر سیاست خارجی دولت آمریکا و همچنین تلاش برای تایید ابعاد و پیامدهای مفید توافق هستهای با جمهوری اسلامی.
هر چند در لابلای کامنتها گاهی به انتقاداتی از سیاست‌های ضد بشری جمهوری اسلامی بر می‌خوریم اما اکثر پستها که نام‌های معروفی را بر خود دارند در حمایت از سیاست‌های دولت اوباما نسبت به جمهوری اسلامی هستند.
برای مثال در یکی از این پستها که توسط آقای فرهنگ جهان پور رئیس پیشین دانشکده زبان اصفهان و استاد دانشگاه آکسفورد در وبسایت خلیج ۲۰۰۰ منتشر شده آمده: «شاید جدا از تمام منافع توافق هستهای باید این دستآورد مهم را که لااقل برای مدتی از تاثیرات لابی اسرائیلی و حامیان دست راستی‌اش بر کنگره آمریکا کاسته شده مد نظر قرار داد».
در یک پست دیگر، خانم ثریا سپاهپور رژیم ایران و مسئولین نظام را از بمب گذاری آمیا در آرژانتین تبرئه می‌کند و آن را کار دولت آرژانتین برای پوشش فعالیت‌های «نازیستی‌اش» قلمداد می‌کند.
در نگاه اول به کارکرد چند ساله این مجموعه و بدون توجه به برخی نام‌های آشنا در ساختار سیاسی آمریکا، جامعه آکادمیک و روزنامه‌نگاران، محتوای این این فوروم به گونه‌ای است که بیشتر انگار از سوی دولت جمهوری اسلامی و بازوان تبلیغاتی‌اش نظیر نایاک راه‌اندازی و هدایت می‌شود تا دولت اوباما و دانشگاه کلمبیا.
*منابع: بنیاد پلووشر، وبسایت فیری بیکن، پروژه خلیج ۲۰۰۰، گری سیک استاد دانشگاه کلمبیا، آلن گوودمن در وبلاگ فیری بیکن، مرکز «پروژه ایران»
*ترجمه و تحقیق: محسن بهزادکریمی
