روز ۲۳ ژوئن ۲۰۱۶ هفده میلیون بریتانیایی در یک همه پرسی تاریخی رای به ترک اتحادیه اروپا EU دادند. این در حالی بود که ۱۶ میلیون نفر دیگر از مردم بریتانیا نسبت به باقی ماندن در این تشکل بزرگ اقتصادی ابراز تمایل کرده بودند.
یکی از نخستین اثرات این جدایی اعلام استعفای دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا بود که در ماه اکتبر از مقام خود کناره خواهد گرفت. کامرون که در طول ۴ ماه کارزار تبلیغاتی رفراندوم، مردم را به رای دادن برای ماندن در EU دعوت کرده بود اکنون می‌گوید بریتانیا می‌تواند خارج از اتحادیه اروپا به بقای خود ادامه دهد و ما راهی برای آن پیدا خواهیم کرد.
رهبران اروپا از تصمیم مردم بریتانیا به خروج از اتحادیه‌ای که ۴۳ سال پیش با تلاش فراوان رهبران وقت خود به آن پیوسته بودند ابراز تاسف کرده‌اند. اگرچه سیاستمداران بریتانیایی از جمله کامرون معتقدند نیازی نیست که لندن به سرعت پروسه خروج از اتحادیه اروپا را آغاز کند اما رییس کمیسیون اروپا خواستار خروج سریع بریتانیا از این اتحادیه شده است. طبق پیمان لیسبون از زمانی که یک کشور عضو، قصد خود را برای خروج از اتحادیه اعلام کند حداکثر دوسال وقت خواهد داشت تا در مورد شرایط خروج از اتحادیه با رهبران آن به توافق برسد.
بیژن فرهودی در مورد پیامدهای رفراندوم بریتانیا با دکتر فرهنگ جهانپور استاد مطالعات خاورمیانه در دانشگاه آکسفورد گفتگو کرده است.
