[گفتگو] [هنر] [+عکس]
کیهان آنلاین – ۱۹ بهمن ۹۳ – هم اکنون نمایشگاهی در شهر نیس فرانسه بر پاست که “باغ حوریان فردوس” آلاله علامیر دَوَلّو را در خود جای داده است.
به بهانه این نمایشگاه با آلاله به گفتگو مینشینم و از زندگیاش و هنرش میپرسم: کجا تحصیل کرده، کجا زندگی میکند…
آلاله: میتوانم بگویم بچه “دنیا” هستم. در آمریکا، آمریکای مرکزی، اسپانیا ، فرانسه و هندوستان زندگی کردهام. پدرم روزنامهنگار بوده و به جاهای مختلف سفر کرده، و ما هم به همراه او…
عادت کردهام در نقاط مختلف جهان زندگی کنم. به سرعت با مردم شهرهای مختلف مأنوس میشوم. به محیطهای جدید عادت میکنم. با زبانها و لهجهها آشنا میشوم. زبانهای انگلیسی، فرانسه و اسپانیائی را راحت صحبت میکنم…
مینو: پس این نقل مکان کردنها باید تأثیر بسیاری بر کار هنریات داشته باشد.
آلاله: جابجائی، بخشی از زندگی من است و طبیعتأ روی شکل کار من– اگر چه نه محتوای آن– تأثیرگذار بوده است. برای مثال یکی از کارهای من به نام “ساعت” مجموعهای است از چند هزار قطعه چوبی که روی هر یک با رنگ روغن کار شده و بعد به هم وصل میشود.
مینو: کار بسیار زیبائی است و به نظر من به عنوان یک بیننده، آسمانهای مختلفی که زیر آنها زندگی کردهای را نشان میدهد. حتی آسمان ابری لندن را.
آلاله: گرچه در لندن زندگی نکردهام، اما در این شهر هم تجربههائی دارم.
مینو: عضویت انجمن سلطنتی مجسمهسازان بریتانیا و همکاری با “رز عیسی” یکی از حامیان هنرمندان خاور میانه…
آلاله: بله، در سال ۲۰۱۰ در یکی از نمایشگاههای جمعی در گالری “رز” شرکت کردم و در سال ۲۰۱۲ توسط او به نمایشگاه
تابستانی “آکادمی سلطنتی هنر” معرفی شدم و کارم در این نمایشگاه پذیرفته شد.
مینو: از آسمان ابری انگلیس بگذریم. از آسمان آبی جنوب فرانسه برایمان بگو.
آلاله: حدود یک سال است که ساکن “کپ دل” (Cap d’Ail) در نزدیکی شهر نیس هستم که نمایشگاهام در آنجا بر گزار شده.
مینو: چه نوع کارهائی در این نمایشگاه ارائه دادهای؟
آلاله: ایده این نمایشگاه، ایده “باغ” است. “باغ حور یان فردوس”. این قسمت از کارها، در اصل بخشی از یک مجموعه بزرگتر است که من هفت سال روی آن کار کردهام.
مینو: مجموعه “سفینه حوریان فردوس”…
آلاله: بله، این “سفینه” شامل چیزهای مختلفی است. گل و گیاه و شاخه و درخت و میوه… قسمت درخت و گل و گیاه آن را در این نمایشگاه عرضه کردهام. میوهها را در یک نمایشگاه دیگر به نام “مائدههای زمینی” به نمایش خواهم گذاشت که در ماه مه در جنوب فرانسه برگزار میشود.
مینو: با نگاهی به کارهایت میشود گفت که از مواد و تکنیکهای متنوعی استفاده میکنی.
آلاله: میتوانم بگویم کار من با طراحی شروع میشود. حتی اگر کارم کندهکاری یا مجسمهسازی باشد. از تکنیکهای مختلف خوشم میآید. حس میکنم با یاد گرفتن تکنیکهای مختلف مغزم را فعال نگاه میدارم. برای من مادهای که با آن کار میکنم و تکنیکی که روی آن ماده به کار میبرم بسیار مهم است. ببینید مثلأ یک سیب همیشه یک سیب بوده است. آنچه هنرمند با آن سیب میکند مهم است. چگونه آن را میبیند و چگونه آن را بیان میکند. بخصوص به تکنیک “فرونقش” (Etching) علاقمندم.
مینو: کمی راجع به این تکنیک برایمان بگو.
آلاله: کار بسیار دشواری است. اول باید ورقه مسی را در اسید خواباند بعد روی آن کندهکاری کرد– بعد آن را روی کاغذ چاپ کرد– شاید تعداد کسانی که با این تکنیک کار میکنند به هزار نفر نرسد. تازه، کمتر کسی است که این تکنیک را در اندازههائی که من کار میکنم به کار ببرد.
مینو: پس تصویرهای درختهائی که در نمایشگاه دیده میشود با همین تکنیک است؟
آلاله: دقیقأ. برای من ارتباطم با طبیعت بسیار مهم است. همه کارهای من به نوعی به طبیعت مربوط میشود. مثلأ شاخهها و بدنههای درختانی که در این مجموعه است، در اصل مواد طبیعی بوده که من طی سالها از نقاط مختلف جهان جمعآوری کردهام. بعد اینها را با گچ و رزین پوشانده و به هم چسباندهام.
*****
باز هم ماده و تکنیک… ماده و تکنیکی که ما را به باغ فردوس میآورد. باغی که تا ۱۷ فوریه در گالری “دپاردیو” در شهر نیس برپاست و امیدواریم به همت هنر دوستان لندن، روزی به شهر ما هم بیاید.