پس از سال‌ها پنهان‌کاریِ مقامات دولتی، اکنون به طور تلویحی اعلام شد که ساخت یک بنای تجاری عظیم در عرصه مجموعه‌ی تاریخی نیاوران سبب ویرانی بخشی از این مجموعه‌ی تاریخی و کاخ- موزه‌ی صاحبقرانیه شده است. بنا بر گزارش خبرگزاری ایسنا «در حال حاضر بخش‌هایی از این مجموعه نشست کرده و دیوارها شکاف برداشته‌اند». در این گزارش همچنین آمده که: «این اتفاقات از هشت سال پیش شروع شده ولی خبرهای مربوط به آن بیشتر در گوشی بوده است».
حتی سه سال پیش وقتی خبر فرو افتادن چلچراغ ۱۵۰ ساله‌ی کاخ صاحبقرانیه به بیرون درز پیدا کرد مدیر مجموعه‌ی نیاوران به خبرنگاران گفت که: «کهنگی و عدم استقامت سقف و ریخته شدن بخشی از آن باعث شد تا چلچراغ از محل خود کنده شود» و قول مرمت فوری داد. اکنون احتمال زیادی دارد که «عدم استقامت سقف» نیز به دلیل همین ساخت و سازها بوده است.
این مجموعه از مدت‌ها قبل به بهانه مرمت و « مطالعات مقاوم‌سازی» تعطیل شد، و تازه اکنون پس از چند سال روشن می‌شود که نه تنها مرمتی در کار نبوده بلکه با نشست زمین، از ترس با خبر شدن دیگران، درها را به روی مردمان و خبرنگاران بستند تا قصد اصلی‌شان که تمام شدن ساختمان‌های تجاری «خودی‌ها» بود انجام شود؛ آن هم با آگاهی به ویرانی یک مجموعه‌ی تاریخی.
*محوطه ی نیاوران در دوره قاجاریه به عنوان «نی آوران» محلی ییلاقی شناخته می شد. فتحعلی شاه قاجار، محمد شاه، ناصرالدین شاه و احمد شاه در گوشه و کنارش کاخ‌هایی برای خود ساخته بودند که مشهورترین آن کاخ صاحبقرانیه ناصرالدینشاه و کوشک احمد شاهی بود. در دوران محمد رضاشاه کاخ دیگری به نام کاخ نیاوران در این مجموعه ساخته شد که از سال ۱۳۴۶ تا زمان انقلاب محل سکونت خانواده پهلوی بود.
پس از انقلاب این مجموعه مصادره شد، و چند سال بعد به عنوان موزه گشایش یافت اما از سال ۶۸ ظاهرا در اختیار میراث فرهنگی قرار گرفت. در آن مدرسه ای با نام «مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی» ساختند و بخش‌هایی از آن به عنوان «خوابگاه پسران» مورد استفاده ی «دانشجویان» و «انقلابیون» بود. در کنار این تغییر و تحولات و سرقت‌هایی که سر و صدایش به زودی ساکت شد، دعواهای زیادی بر سر مالکیت آن بین بنیاد مستضعفان، کمیته‌های مختلف انقلابی و دولت در گرفت که تا همین چند سال پیش هم ادامه داشته است.
