کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران خبر داد که نوید کامران فعال مدنی، برای تحمل حکم زندان یک ساله‌اش به اتهام تبلیغ علیه حکومت جمهوری اسلامی بازداشت و به زندان اوین منتقل شده است.
همزمان گلرخ ایرایی، نویسنده و فعال ایرانی حقوق بشر از سوی ماموران اجرای احکام زندان اوین به صورت تلفنی احضار و تهدید به جلب شده است.
یک منبع مطلع به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران اطلاع داد که نوید ساعت یازده روز سه شنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۵ در محل کارش توسط دو مامور اجرای احکام بازداشت شده و هنوز در قرنطینه زندان اوین منتظر است تا او را به یکی از بندهای این زندان بفرستند.
به گفته این منبع مطلع، دادگاه در خرداد ماه با ارسال احضاریه‌ای از نوید کامران خواسته بود که خود را برای تحمل حبس به زندان معرفی کند ولی وکیل آقای کامران درخواست مهلت کرد و به دنبال آن اجرای حکم به تاخیر افتاد. اما ماموران برای بار دوم بدون احضاریه و بدون اینکه اعلام کنند مهلت وی تمام شده، اقدام به بازداشت او کردند.
نوید کامران، ۳۳ ساله و دانش آموخته کامپیوتر، روز ۱۵ شهریور ۱۳۹۳ در مغازه نوشت‌افزار فروشی خود در خیابان آذربایجان تهران به همراه آرش صادقی، گلرخ ایرایی (همسر آرش صادقی) و بهنام موسیوند توسط ماموران قرارگاه ثارالله اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت شد و چهار روز بعد در تاریخ ۱۹ شهریور ماه با قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. بهنام موسیوند نیز در تاریخ ۱۹ شهریور ماه، گلرخ ایرایی در تاریخ ۱۵ مهر و آرش صادقی در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۹۳ با قرار وثیقه آزاد شدند.
همگی متهمان این پرونده در اردبیهشت ماه ۱۳۹۴ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی محاکمه شدند. طی حکم دادگاه انقلاب، آرش صادقی به ۱۵ سال حبس، همسرش خانم گلرخ ایرایی به شش سال حبس، بهنام موسیوند و نوید کامران هر کدام به یک سال حبس محکوم شدند. دادگاه تجدید نظر در تاریخ اول دی ماه ۱۳۹۴ همه حکم ها را عینا تایید کرد، آرش صادقی و بهنام موسیوند، پیش از نوید کامران برای تحمل حبس بازداشت شده بودند و آنها نیز در حال حاضر در زندان اوین به سر می‌برند.
نوید کامران پیشتر درباره فعالیت‌هایی که به دلیل آن٬ وی بازداشت و به «تبلیغ علیه نظام» متهم شده بود، به کمپین گفته بود: «بیشتر اتهامات درباره نوشته‌های فیس‌بوکم بود اما من مدت‌ها بود که فیس‌بوکم غیر فعال بود و مطلبی در آن نمی‌نوشتم. مصداق دیگر امضاء بیانیه‌ها بودند، می‌گفتند من بیانیه‌ها را تهیه کردم. اما من گفتم من فقط بیانیه‌ها را امضاء کرده‌ام. انتقاد دیگر ملاقات با خانواده های زندانیان سیاسی بود در حالی که کسانی که من ملاقات کرده بودم دوستانم بودند که از زندان می‌آمدند.»
وی برای اولین بار در جریان حوادث انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ به دلیل شرکت در اعتراضات گسترده مردمی بازداشت شد.
