دو نویسنده زن فرانسوی از دو تبار مراکشی و ایرانی توانستند دو جایزه مهم ادبی فرانسه «گنکور» و «رنودو» را از آن خود کنند.
یاسمینا رضا نمایشنامهنویس٬ بازیگر و رماننویس فرانسوی، پدرش ژان رضا نیمه ایرانی و نیمه روس و مادرش اهل مجارستان است. پدر و مادرش هر دو یهودیتبار هستند. یاسمینا به خاطر رماناش به نام «بابل» برای این جایزه برگزیده شد. او بیشتر برای نگارش دو نمایشنامه به نامهای «خدای کشتار» و «هنر» شهرت دارد. یاسمینا از معروفترین نویسندگان فرانسه است که تا کنون جوایز «انگلو ساکسون»، «تونی» و «لارنس اولیویه» را کسب کرده.
لیلا سلیمانی نیز ۳۵ ساله نویسندهی زادهی مراکش مهمترین جایزه ادبی فرانسه یعنی گنکور را برای نوشتن رمانی با عنوان «ترانه شیرین» از آن خود کرد. وی که در ۱۷ سالگی مراکش را به مقصد فرانسه ترک کرده، دوازدهمین زنی است که این مهمترین جایزه ادبی کشور فرانسه را از آن خود کرده است. «ترانه شیرین» دومین رمان این نویسنده است.
«ترانه شیرین» درباره مرگ نوشته شده و اولین عبارت کتاب چنین آغاز میشود: «بچه مرده است…» سلیمانی با لحنی سرد و بریده و با بهرهگیری از نثری موجز به بیان خیالات لوییز، پرستاری میپردازد که بچهای را که تحت مراقبت داشت، کشته است.
این رمان با اقتباس از زندگی واقعی یوسلین اورتگا پرستار ۵۰ ساله از جمهوری دومنیکن که لئو و لوسیا کریم ۲ و ۶ ساله را به قتل رساند نوشته شده است. این اتفاق سال ۲۰۱۲ در ساحل شرقی مانهاتن رخ داد.
از این کتاب تا قبل از اهدای جایزه گنکور به این نویسنده ۷۶ هزار نسخه فروخته شده. همچنین قرار است با اقتباس از این رمان یک فیلم سینمایی ساخته شود.
وی پس از دریافت این جایزه به نیویورک تایمز٬ گفت: «من با پرستارها در مراکش بزرگ شدم.» وی با تاکید بر این که همیشه به موقعیت خیلی عجیب آنها حساس بوده گفت: «آنها هم مادرانی جایگزین و هم افرادی بیگانه هستند». وی افزود: «همیشه موقعیت دشوار آنها را درک کردهام که گاهی شامل حقارتهایی است که باید تحمل کنند».
جایزه گنکور٬ اولینبار در سال ۱۹۰۳ از سوی «ژول» و «ادمون گنکور» راهاندازی شد. اگرچه برنده این جایزه تنها مبلغی ناچیز معادل ۱۰ یورو دریافت میکند، اما جایزه غیررسمی گنکور که فروش بالای رمان برنده را برای نویسندهاش به ارمغان میآورد، بسیار با ارزشتر از جایزه اصلی است. گفته میشود هر اثر برنده جایزه گنکور بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار نسخه در بازار فروش خواهد داشت.
جایزه رنودو در سال ۱۹۲۶ توسط چند منتقد هنری در تکمیل جایزه گنکور راهاندازی شد و به نویسندهای که جایزه ادبی بزرگی دریافت نکرده، اعطا میشود.