خبرگزاری‌های داخلی گزارش دادند مرضیه حدیدچی مشهور به «خواهر دباغ» از نخستین زنانی که پس از انقلاب و تشکیل کمیته‌های انقلابی به عضویت سپاه درآمد در بیمارستان خاتم‌الانبیا‌ء سپاه در گذشت.
وی پیش از انقلاب به اتهام فعالیت‌های ضد رژیم دو بار بازداشت و در نهایت با کمک تیم محمد منتظری با پاسپورت جعلی از ایران خارج و راهی لندن شد.
مرضیه دباغ در شهر لندن مدتی را به عنوان نظافتچی در یک هتل مشغول به کار شد تا در نهایت با کمک تعدادی دیگر از رفقای انقلابی‌اش در فرانسه به تیم انقلابیون مقیم پاریس پیوست. از فعالیت‌هایی که او همواره در مصاحبه‌هایش به آن افتخار می‌کرد توزیع اعلامیه‌های آیت‌الله خمینی در بین حجاج عربستان بود.
«خواهر دباغ»، «خواهر زینت احمدی نیلی» و «خواهر طاهره» اسم‌های سازمانی او در تشکیلات نظامی فعال علیه حکومت پهلوی بود. دباغ ظاهرا آنقدر در یادگیری و به کار بردن فنون نظامی مهارت داشت که به عنوان محافظ شخصی آیت‌الله خمینی در پاریس انتخاب و حتی وظایف اندرونی بیت در نوفل‌لوشاتو به او واگذار شد. «زینب کوماندو» لقبی بود که دوستان نزدیک مرضیه دباغ به او داده بودند.
پس از انقلاب بعد از چند ماه فعالیت در کمیته و سپاه همدان به عنوان رئیس زندان زنان تهران انتخاب شد و نقش مهمی در سرکوب و بازجویی از زنان چپ‌گرا، فدایی، مجاهد و کردهای دموکرات در زندان داشت.
او رابطه نزدیکی با خانواده لاریجانی داشت و سه دوره هم به عنوان نماینده در مجلس شورای اسلامی فعالیت کرد.
مرضیه دباغ در چند مصاحبه گفته بود: «در دوره دوم نمایندگی مجلس برای حل مشکلات اقتصادی چند خانواده، هر ماه مبلغی به آنها کمک می‌کردم. وقتی دوره نمایندگی‌ام به پایان رسید، دیگر پولی نداشتم به آنها کمک کنم. شب‌ها وقتی که بچه‌ها و همسرم می‌خوابیدند، با ماشین به فرودگاه یا میدان آزادی می‌رفتم و مسافرکشی می‌کردم. البته فقط افرادی که با خانواده بودند را سوار ماشین می‌کردم».
دباغ در دهه پایانی زندگی خود بیشتر وقت‌اش را صرف سخنرانی، مصاحبه و برگزاری جلسات حزبی کرد. «جمعیت زنان انقلاب اسلامی» سال‌ها او را به عنوان رئیس خود انتخاب می‌کرد.
از خصلت‌های بارز او، یکی انتقاد و جبهه‌گیری‌های تند علیه فعالین فمینیست بود. با این حال معتقد بود نباید با روش‌های خشن حجاب را بر زنان تحمیل کرد و باید آنقدر آنها را توجیه کرد که خودشان «حجاب اجباری» را انتخاب کنند. البته این دیدگاه دباغ همیشه سوژه خبرنگاران بود.
