در حالی که تصادفات جاده‌ای دومین دلیل مرگ حیوانات به ویژه گوشتخوار در کشور به شمار می‌آید، ولی همچنان گذرگاه‌های پارک‌های حیات وحش از جمله پارک ملی گلستان فاقد حصار محافظ و اعمال محدودیت در سرعت رفت و آمد اتومبیل‌هاست.
این در حالیست که تصادفات جاده‌ای در مرز‌های جاده‌ای این پارک جنگلی تا کنون شمار بسیاری از حیوانات را به کام مرگ فرو برده است. چنانکه در سال ۲۰۱۶، مرگ یک قلاده گرگ، یک راس آهو و یک گراز بر اثر برخورد با خودروهای عبوری گزارش شد. همچنین یک قلاده پلنگ ایرانی در برخورد شدید با یک خودروی عبوری در شامگاه آذرماه سه سال پیش کشته شد.
پارک ملی گلستان در شرق استان گلستان بزرگترین پارک طبیعی ایران است که حدود ۹۰ هزار هکتار وسعت دارد، یک هشتم گونه‌های گیاهی، یک سوم گونه‌های پرندگان و بیش از ۵۰ درصد از گونه‌های پستانداران کشور در این پارک وجود دارد.
در این خصوص ۶۹ گونه پستاندار وابسته به ۶ راسته، ۲۱ خانواده و ۵۰ سرده در پارک ملی گلستان شناسایی شده است، پلنگ و خرس قهوه‌ای از گوشتخواران بزرگ این پارک ملی هستند.
دیگر پستانداران ساکن این جنگل شامل مرال، شوکا، گراز، آهوی ایرانی، گوسفند وحشی (قوچ و میش)، بز کوهی (کل و بز)، گربه جنگلی، تشی، گرگ، روباه سرخ و روباه ترکمنی می‌شود؛ از راسته خفاش‌ها نیز تا کنون ۱۸گونه در این پارک شناسایی شده است.
اداره کل حفاظت محیط زیست استان گلستان در سال ۹۳ اعلام کرد که حیواناتی چون کلاغ، گراز، شغال، روباه، سمور سنگی، سهره جنگلی و یک آهوی نر در تصادفات جاده‌ای تلف شدند.
ضمن اینکه پرندگانی چون سهره و کلاغ نیز بیشترین تلفات را در برخورد با اتومبیل‌های عبوری دارند.
طبق آمارهای منتشر شده، این تصادفات جاده‌ای است که سهم ۷۰ درصدی در مرگ حیوانات گوشتخوار بزرگ‌جثه همچون یوزپلنگ و پلنگ طی سال‌های اخیر داشته و بین سال‌های ۸۶ تا۹۳، ۵۳۷ مورد تلفات گوشتخواران به ثبت رسیده است.
با این وجود، همچنان پارک‌های حیات وحش همچون پارک ملی گلستان با داشتن گسترده‌ترین گونه‌های حیوانی فاقد حصار محافظتی، زیرگذر، پل و قوانین محدودکننده سرعت برای اتومبیل‌هاست.
پارک ملی گلستان که در سال ۱۹۷۷ میلادی به عنوان زیستگاه حیات وحش ایران انتخاب شده و یکی از قدیمی‌ترین پارک حیات وحش در جهان محسوب می‌شود، فاقد ایمنی لازم برای متنوع‌ترین زیستگاه جانوری است.
این پارک در مسیر جاده تهران- مشهد یعنی یکی از جاده‌های پر رفت و آمد کشور واقع شده و وسعت آن، منجر شده تا پهنه گسترده مشترکی با جاده‌های شهری و ارتباطی داشته باشد، از این رو، خطر تصادفات جاده‌ای همواره تهدید جدی برای حیوانات این پارک بوده است.
